Ozan'a 4,5 ay kadar açılamadım. Sonra o bana açıldı. Bunun ki Oğuz'unkiyle kıyaslanınca çok sadeydi ama olsun. Böylesinede şükür yani. En azından Oğuz'u unutmama yardım eder diye düşünüyordum. İşte 2 yıl kadar çıktık.Çıkmaya başlayınca 14 yaşında olduğumuz için istediğimiz her yere gidebiliyorduk. Biz genelde sinema ya da park (bazen yatak odası) takılıyorduk. Yeni bir şarkı yazdık. Ama biraz saçma. Sözler şöyle:
Sonsuza kadar mı bu sürecek?
Belki de birgün bitecek.
Ama bitsin istemiyor bu kalp.
Hiç bitmesin,
Ne olur.
Gitme gitme.
Evet dediğim gibi saçma. Olsun yinede ben onu çok seviyordum. Sonra o kadar büyük bir aşka rağmen o da beni aldattı. Hem de nasıl. Beni ekiyormuş meğer. Sadece ex'ini kandırmak içinmiş. Eee napalım artık. Bu yeni aşk hikayeside bu kadarmış. Ondan sonra ikimizde bir nefret bir sevgi karışımı oldu. Biz de artık yanyana gelmedik. Çünkü yanyana gelince hemen birbirimizle direk aşık olup sonra kavgaya başlıyorduk. Ben de o da o kadar birbirimizi görmek istiyorduk ki. Bu yüzden telefonla konuşuyorduk. Yoksa olmuyordu. Kaç defa kalpler kırıldı, hastaneye ve piskıyatıra gittik. Ama telefonla konuşmak yetmiyordu. Bazen yan yana geliyorduk. Ama yine de kavga çıkıyordu. Yine de olsun o kadar diye düşünüyordum.
