[Omegaverse]
Okulu ikiye bölen bir sistem ve bu sisteme hiçbir zaman uymayan öğrenciler, o öğrenciler arasında da bu sisteme sonuna kadar uyan bir omegaydı Jimin.
Kim Taehyung gelene kadar.
Kural 4: Alfalar ve omegalar ortak derslerde birbirlerini etkileyecek her hangi bir davranışta bulunamaz.
3: "Pişman olmayacaksın"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Jimin
Her şey beklenmedik bir şekilde gelişiyordu. Sanki dalgalara kapılmıştım ve ben ne yapmam gerektiğini bilmiyordum. Debelenirdim ve dibe batardım belki. Yada sadece gözlerimi kapatıp gecenin karanlığında yıldızlarla dolu olan gökyüzüne bakarak son anların tadını çıkarırdım.
Ağlayarak yemekhaneden çıkıp gökyüzüne baktığımda okulun terasındaki kişi ilişmişti gözüme. Terasın kenarına oturduğunu görünce hâliyle kötü bir şey yapacağını düşünmüş bir hışımla yanına gitmiştim.
Güzel bir oyuna gelmiştim. Ve o gece istemeyerekte olsa Kim Taehyung'la sevgili olmayı kabul etmiştim.
Yurda döndüğümde Jeongguk odada köşeden köşeye gidiyordu. Beni görmesiyle gözlerini kapatmış rahatlamışlıkla sesli bir soluk vermişti. "Nerdesin kaç saattir? Endişelendim." Hâlâ az önce terasta yaşananların etkisindeydim. Kafamı iki yana sallayarak yatağa oturduğumda endişeli gözleri takip etmişti bedenimi. Ardından dizleri üzerine çöküp yere oturmuş ellerimi elleri arasına almıştı. "Sorun her neyse anlat bana Jimin. Birlikte çözebiliriz." Eğdiğim başımı kaldırıp dolan gözlerimi yüzüne çevirmiştim. Fazla endişeliydi. Aslında ortada kötü bir durum yoktu. Hatta bu habere Jeongguk sevinir bir parti bile verebilirdi. İşin garip tarafı benim takıldığım nokta sevgili olmamızda değildi.
Gerçekten ordan atlayacağını düşünmüştüm. Hâlâ üzerimden atamadığım korkumu Jeongguka sarılıp ağlayarak geçiştirmeye çalışmıştım. Jeongguk daha fazla soru sormadan sadece sırtımı sıvazlamış ardından beni yatağıma yatırıp yanıma kıvrılmıştı. Ağlamalarım iç çekişlere dönerken saçlarımı okşayarak uyutmuştu beni.
Sabah çalan alarm sesiyle gözlerimi aralarken yanımda yatan Jeongguk nerdeyse yataktan düşecek pozisyondaydı. Benim yüzümden burda yatmıştı. Kesin rahat edememişti ve uykusunu alamamıştı. "Jimin kapa şu lanet alarmı" boğuk sesiyle konuşurken gülerek yataktan kalkmış masadaki telefonun alarmını kapatmıştım. "Kalkman gerek Jeon. Yemek yiyip derse girmeliyiz." Söylediklerimi duymamazlığa gelerek az önce benim yattığım tarafa doğru kayıp rahatça yayılmıştı yatağa. "Off Jeongguk. Ben hazırlanıp gidiyorum seni bekleyemem." Ses gelmeyince iç çekerek hazırlanmaya başlamıştım.
Okul formamı giymiş ve saçlarımı taramıştım. Bu süre zarfında uyanmayan Jeongguk'u dürtüklemek zorunda kalmıştım. "Hadi uyan geç kalacaksın"
"Sen git yetişirim ben." Gözlerimi devirmeme engel olamazken üzerine çektiği örtüyü çekiştirmiştim. "Uyan artık ya!" Tam bir ayıydı.
