လန်ဒန်မှာ နေသာတယ်။သူရောက်တာ၃လရှိပြီ ။အလုပ်တွေမအားတာနဲ့ စီစဥ်စရာရှိတာတွေ လုပ်ပြီးသွားတယ်။ ရှောင်းကျန့် တစ်ယောက်လဲ ဒီနေ့မှပဲ စိတ်ထဲပေါ့သွားသလိုပဲ။
"မောင်....ငါလိုက်လို့မရဘူးလားလို့?"
၃လအတော်အတွင်းမှာ ဝမ်ရိပေါ်ရဲ့ပင်ကိုယ်စရိုတ်ကို ရှောင်းကျန့် သိသင်သလောက်သိလာပြီ။ ဝမ်ရိပေါ်က စိတ်ဆက်တယ်။ တည်ငြိမ်သွေးအေးတယ်။ အလုပ်လုပ်ရင်တိကျတယ်။ သူကိုဆို ကလေးတစ်ယောက်လိုပဲ အလိုလိုက်တယ်။တစ်ခြားတစ်စိမ်းနဲ့ဆို cool ဖြစ်တယ်။ အရင်ရက်တွေဆို သူရဲ့ကျောင်းကိစ္စတွေ ထိလိုက်လုပ်ပေးတယ်။ သူအခြေတကျ ကျောင်းရသွားတော့မှပဲ သူကိုလိုက်ပို့ပြီး သူ့အလုပ်သူသွားလေ့ရှိတယ်။ဒီနေ့တော့ ရှောင်းကျန့်ရဲ့ ကျောင်းပိတ်ရက်ဖြစ်တယ်။ ဒါကြောင့် သူဝမ်ရိပေါ်ရဲ့ ကလပ်ကို လိုက်ချင်လို့ ပူဆာရတာ။
"ပေါင်ပေ့ပိတ်ရက်မှာ နားအုံးလေး...မောင်အကြာကြီးမနေပါဘူး"
"ငါရောက်ထဲက... မင်းကလပ်ကို မရောက်ဖူးဘူးလေ...နော်...နော်.."
ဝမ်ရိပေါ် သူ့ရင်ခွင်ထဲ ပေါင်ပေ့ ကိုသဘောတကျ နမ်းလိုက်တယ်။
"ဒါဆို မောင်...အနားပဲနေရမယ်နော်"
"Yes!"
###
ကလပ်နံမည်က cowboy တဲ့။သူ့ဦးလေးပေးထားတာပေါ့ ။အခုထိလဲ ဒီနံမည်က လူလတ်တန်းစားမရွေး နံမည်ရတုန်းပဲ။ ဒီနေ့တော့ ဝမ်ရိပေါ်က သူ့ကိုယ်ပိုင် lifts ထဲကမဝင်ဘူး။ရှောင်းကျန့်ရဲ့ လက်ဖဝါးကို တင်းတင်းစုတ်ကိုင်လိုက်တယ်။ အနက်ရောင်တံခါးကြီးက ထည်ဝါတယ်။တံခါးရှေ့က လုံခြုံရေးက ဝမ်ရိပေါ် ကိုမြင်တာနဲ့ ခါးညွှန့်နုတ်ဆက်တယ်။ ကလပ်ထဲကိုဝင်ရင် ဧည့်သည်တွေကို မျက်နာဖုံးပေးလေ့ရှိတယ်။ ဝမ်ရိပေါ် ကိုတော့မပေးဘူးပေါ့ ဒါကြောင့် သူ့အနောက်က ရှောင်းကျန့် လဲမရဘူး ။စည်းကမ်းတွေနဲ့ အပြင်အထိအတွေ့မရှိတဲ့ ရှောင်းကျန့်လေးကတော့ စပ်စပ်စုစု သူ့ဘာသူယူ လိုက်တာပဲ။ ဘားကောင်တာ အဖျော်ဆရာလေးကတော့ ဒီနေ့ရဲ့ သူ့bossကို မော်မကြည့်ရဲ ဘူးပေါ့ ဘာလို့ဆို ရှောင်းကျန့်ရဲ့ အလှက မြင်သူတိုင်း အကြည့်မလွှဲနိုင်အောင်ဖြစ်စေတယ်။ ဒါကြောင့် သူ့bossအမြင် မကြည်အောင်ဘာမှ မပြောရဲသေးဘူး။
YOU ARE READING
Ownership ( Complete )
Fanficသူ့အတွက် သူ့ကို နှစ်သစ်လက်ဆောင်ပေးလိုက်တယ်။ သူ့အတွက် သူ့ကို ပိုင်ဆိုင်မှုအဖြစ် ပေးလိုက်တယ်။
