It all started with a book.

★Chapter 2★

Shanna's POV

    It's finally the most awaiting moment every students want, graduating and taking a new step in their life. Lahat sila masaya at excited may mare-receive man sila na award o wala. Napatingin naman ako sa upuan ng mga parents, all of them are happy seeing they're children reach this pace. Samantalang ako nandito naka upo, mag-isa and enduring the jealousy inside me. I hate this feelings, ugh!

   Last week may binago sila sa sched ng mga graduating students, morning daw yung graduation ng Seniors at afternoon naman yung sa mga Juniors. E kasi raw hindi mae-enjoy ng mga graduating students kung magsasamasama ang Senior at Junior na gra-graduate, magkaiba raw kasi yung feeling at moments. Kaya tiyak na talaga ako na walang parents na sasabit sa'kin ng mga medals na na achieve ko. Sino ba naman ako para pahalagahan, hayst.

(╯︵╰) 

    Ngayon pa ba ako iiyak? E matagal ko na tung nararanasan, dapat sanay na ako sa mga ganitong bagay e. Isa-isa na nilang tinawag yung mga honor students hanggang sa natawag na nila yung pangalan ko. I bravely stand up and walk towards the stage, alone. Isa-isa nila akong binati ng congratulations hanggang sa ibinigay sa sa'kin yung medal ko. I felt so happy and blessed ng tumayo si Mrs. Melanco sa tabi ko at isinabit niya sa'kin yung medal. I mouthed her 'Thank you so much!' and she nodded.Pagkababa ko kinalabit niya ako.

  "Picture muna tayo Ms. Russo." Sabi niya sabay hinarap niya ako sa camera at nagpakuha ng litrato.

   "Thank you po." Sagot ko at umalis. Ito ang kauna-unahang beses na may sumabit sa'kin ng medal kahit teacher lang. I guess kahit papaano masaya ang graduation ko.

[3 weeks after]

   After nung graduation e three weeks akong tambay sa bahay. Actually hinintay ko lang na magbakasyon silang lahat. Nakasanayan ko na'rin na ako lang mag-isa sa bahay tuwing summer break. Pumupunta sila sa parents ng stepmom ko para magbakasyon at dahil nga anak lang naman ako sa labas kailangan kong magpaiwan. Hindi ko na'rin pinipilit, ayaw ko na kasing masumbat-sumbatan nila, nakakapagod ng makinig sa kanila e.

   Nagpagdesisyonan ko na tawagan yung manager ko. Wala naman akong gagawin kaya napag-isipan ko na magpa-book signing na lang sa malapit na mall dito. Naka-usap ko na yung manager ko last week, tatawagan ko na lang siya kung set na ba yung venue. I dialed her number and click the call.

   "Hello?"

   "Ay! Ma'am Shanna! Bakit po?" Sagot niya sa kabilang linya.

  "Okay na ba lahat d'yan?"

  "Okay na okay na po, nagsisimula na nga magsidatingan yung mga readers mo eh."

   "Ahh ganun ba...sige sige. Papunta na ako d'yan magbibihis lng ako. Bye." Sabi ko and I end up the call. I open my closet and pick up something to wear. I decided na gagayahin ko yung fashion style ni Loucie, isa siya sa mga main character ng Mitan Series, ang best selling book ko so far.

  After I change I pick up my phone ang open my Twitter and I tweeted:

   'Hello! My wonderful readers! I'm on my way, see ya! 😊 '

   Dahil wala naman akong sariling sasakyan katulad nila kuya e nag commute na lang ako. Actually kaya ko na namang bumili ng sasakyan pero malamang magtataka sila kung paano kaya hindi ko na lang tinuloy just to be safe. After a couple of minutes e nakarating na ako sa mall kung saan naka set yung venue ng book signing ko. Umakyat ako papuntang third floor at sa di kalayuan nakita ko na si Manager Che. Kumaway ako sa kanya at lumibot para di nila ako makita.