მომწერე.

message 27

ორშაბათი ისევ მოვიდა და თეჰიონი მოუთმენლად წავიდა სკოლაში, რათა პასუხი მიეღო ჯონგუკისგან.

მესამე გაკვეთილის განმავლობაში, რომელიც სოციალური იყო, თეჰიონგი კლასში გაიქცა ჯონგუკის სანახავად.

შავ თმიანი ბიჭი თავის მაგიდასთან იჯდა გაშლილი ბლოკნოტით და აკეთებდა იმას, რაც თითქოს "სწავლას" ჰგავდა. მეორე თავის მაგიდასთან მივიდა და ორივე ხელი დაარტყა და სხვების ყურადღება მიიპყრო.

"ჰმ, გისმენ თეჰიონ?" წარბის აწევით იკითხა ჯონგუკმა.

"გამარჯობა, სულელო, პასუხები მჭირდება." თქვა ყავისფერთმიანმა როცა ჯონგუკის თვალის დონემდე დაიხარა

"პასუხები? საშინაო დავალებისთვის?" ჰკითხა ჯონგუკმა აშკარად იცოდა, რომ თეჰიონი სწორედ ამაზე ლაპარაკობდა.

"ჯონკუკ! სერიოზულად ვამბობ!"

"კარგი, კარგი, დამშვიდდი ტაე. იმიტომ, რომ შენ უკვე იცი, რომ მე ვიდექი ამ ტექსტის უკან, ფსონი შეჩერებულია."

"ამაში არ არის საქმე! მინდა ვიცოდე, ვინ არის შენი შეყვარებული!" თეჰიონმა საკმაოდ ხმამაღლა თქვა, რომ სხვებმა გაიგონ.

ჯონგუკმა ჩაიცინა და უპასუხა: "ძალიან ხმაურიანი ხარ! მოდი ჩემთან." თეჰიონს ხელი მოჰკიდა და კლასი დატოვა.

"ასეთი მკვრივი ხარ?" შავ თმიანმა მეორეს შეხედა.

ორი ბიჭი წყნარ დერეფნის შუაგულში იდგა. მოსწავლეები უკვე კლასში იყვნენ და გაკვეთილისთვის ემზადებოდნენ.

"D-მკვრივი? რას გულისხმობ?"

თეჰიონმა თავი დაუქნია. აშკარად ეგონა, რომ ყველაფერი იცოდა.

"ზუსტად ამაზე ვლაპარაკობ, როგორ არ იცი, რომ მე შენზე ვგიჟდები?" ჯონგუკმა ჩაიცინა.

"კარგი, არ ვიცოდი, რომ გიყვარდი - მოიცადე რა." თვალები გააფართოვა.

"ხედავ რაზე ვლაპარაკობ?"

"არა. როგორ, რა, როდის, რატომ ვარ ასე დაბნეული." თეჰიონმა წამით შეწყვიტა სუნთქვა და საკუთარ თავს ჰკითხა, არასწორად გაიგო თუ არა.

თეჰიონი გაწითლდა და ადგილზე გაიყინა. -მე მეგონა სხვა მოგეწონა...

"მე ყოველთვის მომწონდი. სანამ შენც კი გაიგებდი, რომ მე ვარსებობდი." აუხსნა ჯონგუკმა.

"ამ წლიდან მომწონხარ." თეჰიონმა აღიარა.

"ჩემი ნომერი დავდე შენს მაგიდაზე, რადგან მინდოდა შენთან საუბარი. მაგრამ მე შემეშინდა, რადგან ყველა ფიქრობს, რომ მე "საშინელი" "ფლეიბოი" ვარ და აქამდე არასდროს მქონია გაკვეთილი შენთან."

ჩაიცინა.

"თ-ეს მხოლოდ ჭორი იყო-მე გავიგე და-"

ჯონგუკმა ტეჰიონი უეცრად ძლიერ მკლავებში მოიქცია.

"ვიცი, რომ არაუშავს, მოდი, ცოტა ხნით ასე დავრჩეთ, სანამ გაკვეთილი დაიწყება." ჯონგუკმა ყურში ჩასჩურჩულა.

თეჰიონმა სახე ჯონგუკს კისერზე მიადო და ღიმილი ვერ შეიკავა. პიტნის სურნელმა აავსო თეჰიონს ცხვირი და თავი მოდუნებულად იგრძნო. ეს იმაზე მეტი იყო, ვიდრე მას შეეძლო წარმოედგინა საშუალო სკოლის ცხოვრებაში.

"ყოველთვის მინდოდა ამის გაკეთება შენთან ერთად." თეჰიონმა უპასუხა და ჯონგუკს კიდევ უფრო მაგრად ჩაეხუტა.

"სკოლის შემდეგ პაემანზე წავიდეთ." ჯონგუკმა შესთავაზა.

"პაემანი? სად?"

"სადაც გინდა."

"ჰმმმმმ, არ ვიცი, სად გინდა წასვლა?" იკითხა თეჰიონმა და
მეორეს ახედა.

"წავიდეთ ფილმის სანახავად. ამჯერად არც ისე საშინელის."

თეჰიონმა ფართოდ გაიღიმა და თავი დაუქნია.

"Კარგი."