school 2021/ სკოლა 2021(დასრულებული)|jungkook ff|

15.realy? pt.2

სურის pov.
ჯონქუქი-მიყვარხარ!
მე-რა?
ახლაღა გამოვდივარ ღრმა ფიქრებიდან და ჯონქუქს ვუსმენ, ეს საღამოა თითქოსდა გამოვფხიზლდი დს გუშიინდელზე აღარ ვპიქტობ მაგრამ მისმა მოქმედებამ სულ გამომაშტერა. მან მე მაკოცა გესმით? მან მე მაკოცა. გავიყინე, გავშეშდი, გავქვავდი. ეს რა სიყვარულის ახსნის ახალი მეთოდია? რაც არ უნდა იყოს ვერ გავძელი და კოცნაში ავყევი. თავის ხელებს ჩემს სახეს ხვევს და კიდევ უფრო ახლოს იზიდავს მას,  შემდეგ წელზე ასრიალებს ხელებს და ჩემს სხეულს ახლოს აჩოჩებს დაუკითხავად. რამდენიმე წუთი აი ასე სიამოვნების ალში ვიყავით გახვეული როცა უეცრად კოცნა შევწყვიტე.
მე-ხუმრობ?
ჯონქუქი-რა?
მე-მართლა გიყვარვარ თუ ეს ხუმრობაა?
ჯონუქი-სური მიყვარხარ, ყველაზე და ყველაფერზე მეტად მიყვარხარ დედამიწაზე, ჩემთვის პირვსლი ხარ ამ ხხოვრებაში, დამიჯერე არ ვხუმრობ, მე ........

და ახლა მე  ვიყავი ის გარყვნილი ვინც დაეწაფა ამ დაბნეული ბავშვის ტუჩებს, და ურცხვად დაუწყო ზასავი(🤣). რამდენიმე წუთში კი ისევ გავჩერდით . ეს არ იყო რომელიმეს ინიციატივით გამოთქმული გაჩერება, უბრალოდ მეტი დიდხანს აღარ შეიძლებოდა, ალბათ გველამი იცის რომ ადამიანებს სიცოცხლისთვის სჭირდებათ საკვები, წყალი და ჟანგბადი. აი ზუსტად ჰაერის უკმარისობის ბრალია. მე კი ამდენ ბოდიალში ვერც კი მივხვდი როგორ აღმოვჩნდი ჯონქუქის კალთაში.
ჯონქუქი-ანუ ეს დადებითი პასუხი იყო შენი მხრიდან?
მე-შეიძლება...
ჯონქუქი-შეიძლება?
ამ მომენტის თავიდან აცილებას მაქსიმალურად ვცდილობდი ამიტომ , პოპკორნი კალთაში დავიბდუნე და სპაინჯბობის ყურება გავაგრძელე, ვითომ აქაც არაფელი რომ ისევ მის კალთაში ურცხვად ვიჯექი. მაგრამ ვინ გაცლის ამასაც, ჩემი პოპკორნიანად გვერძე გადამსვა. და კიდევ ვიღას ახსოვს ჩემი ნაღრძი ფეხი რომრლიც ჯერ კიდევ თაბაშირშია და მოძრობა უადრებს? ნერ მხოლოდ კვირა და 3 დღეა გასული. სულ კი ორ თვე ნახევარი უნდა მეკეთოს. ისე მომისროლა გვერძე გაუფრთხილებლად მეწყინა და მოჩვენებიᲧი პირილი დავიწყე.
ის მიყურებს და მიყურებს,
ჯონქუქი-შინი აზრით ვის ატყუებ? ანუ ახლაღა რაზე ტირი?
მე-რას ნიშნავს.თუ რაზე..ვტირი.....ისე მომისროლე ...ფეხი მეტკინა...და ს სდალურჯებული ადგები კიდე მტკივა... აი კიდე შენ გამოო..
ჯონქუქი-რა კიდევ?
მე-ტუჩები  მტკივა.
ჯონქუქი-გინსა გმაყუჩებელი დაგალევინო?...მოიცა რა?
მე-ჯონქუქ!   
*თავი ჩავხარე დ აიატაკზე ყურება დავიწყე. ვგრძნობ ნელ მელა როგორ ვწილდები და ბლაში როგორ მედება ლოყებზე.
-მეც მიყვარხარ!
*და ვსია ახლა სრულიად ავხურდი, და ლოყები დამიწითლდა...
აი ჯონქუქი  კი ის არაჩვეულებრივ მდგომარეობაში იყო . გამოშტერებული იყურებოდა  სანამ არ დაჯნახა რომ სულ ავხურდი სახეზე, გეგონებოდათ მზის დამწვრობა აქვს მიღებულიო.
სახე ამააწევინა და თვალებში ცქერა დამიწყო...
ჯონქუქი-ღმერთო რა საყვარელი ხარ..... .და ჩემ ჩაწითლებ ლოყებს ებრდღვნა. მთელი სახის დაკოცნა დქმიწყო, და მე რომელიც  ამ ყველაფერზე ღიმილს ძლივს ვიკავებდი. მაგრამ როგორც ყოველთვის უეცრად გაჩერდა. მის ხელებში იყო მთლიანად ჩემი სახე მოქცეული,
ჯონქუქი-პატარავ! წეხან ფეხი მეტკინაო სერიოზულად თქვი თუ იხუმრე?
მე-ვიხუმრე.
ჯონქუქი-მადლობა ღმერთს....
და ჩემი სახიდან ხელები მოაცილა. წამოდგომა ვცადე , მე სულელს სულ დამავიწყდა თაბაშირიანი ფეხი.

მე-აუჩ!
ჯონქუქი-მოიცა!
და ხელში ამიტააცა.
ჯონქუქი-აპა სად უნდოდა ჩემს ახალგაზრდა ქალბატონს წასვლა?
მე-საძინებელში....
ჯონუქი-აჰ, პატარავ რა სწრაფი ცუღლუტი და მოუსვენარი ხარ...
მე-გაჩუმდი გარყვნილო, უბრალოდ მეძინება.

Ოთხში ავედით თუარა საწოლზე დამაწვინა და დამაფარა.
მეგონა მიდიოდა მაგრამ არა უბრალოდ დენი ჩააქრო და უკან დაბრუნდა.
ჯონქუქი-შენთან მინდა. იმედია წინააღმდეგი არ იქნები...
მე-შეგიძლია დაწვე,

ხელი საწოლის მეორე მხარეს დავატყაპუნე. ისიც გახარებული ჩაწვა და ზურდიგან მეხუტა.
მე-ტკბილი ძილი!
ჯონქუქი-ლამაზი სიზმრები!
მე-ძილინებისა.
ჯონქუქი-მიყვარხარ.!
მე-მეც მიყვარხარ!...........