Music of the Heart ( On going---4D Series #2)

Chapter 4

"Holy shit"

"Gago teh ang gwapo oh"

"Bet ko yung isa dyan."

"Kuya akin ka nalang!!"

I closed my eyes when I heard those screams. Kakarating ko lang sa school ganito agad bungad sa akin. Grabe kung makasigaw 'tong mga babae na 'to parang wala ng bukas.

Dire-diretcho ako papuntang classroom dahil masyadong crowded ang parking lot ng school. Sino ba kasi yung mga pinagkakaguluhan ng mga babae don.

I sighed.

Nakarating ako sa classroom at wala pa masyadong tao. Even Yanna, Zei and Hera wala pa.

Wow.

Late ba sila or maaga lang ako pumasok? I checked my wrist watch and its 7:50 am na. For all I know is 8 am ang simula ng klase namin.

Umupo nalang ako sa gawing bintana at naisipan na makinig nalang ng kanta ng mga idols ko.

Their songs heals me
Their songs helps me
Their songs inspire me a lot
Their songs taught me to love myself more than others
And their songs is medicine.

They are my home. I'm kinda hurt when someone told me

'kilala ka ba ng mga yan?
'hinding-hindi mo sila makikita.'
'hindi kilala ng mga yan.'
'inaaaksaya mo lang ang oras at pera mo sa mga 'yan.'
'sus, baliw na baliw ka sa mga 'yan ano ba ambag niyan sa buhay mo?'

Kayo nga walang ambag sa buhay ko hindi naman ako nag reklamo.

I sighed.

Mga tao nga naman walang magawa sa buhay.

Hininto ko na ang pakikinig nang makita kong papalapit na sila Yanna sa classroom.

Aba sama-sama silang tatlo.

"Grabe Zei nakita mo yon?" bungad ni Yanna nang makapasok. Zei nodded at her.

"Tangina! Napakagwapo" ani Yanna habang kinikilig.

Napailing nalang ako.

"Landi mo Yanna umayos ka nga dyan. Napapailing nalang sayo si Vie" ani Hera at tinuro ako.

Yanna raised her eyebrows. "Kayo talagang dalawa wala kayong mga landi sa katawan."

"Gago!" natatawang sabi ni Hera.

Tumawa silang tatlo at naupo na sa tabi ko.

Why do I feel out of place here? Bakit nararamdaman ko 'to na dapat ay hindi naman. Magkaibigan na kami ni Yanna bata palang and nakilala namin si Zei at Hera this year lang pero bakit parang mas close pa sila kay Yanna?

I take a deep breath and ignore my thoughts. They are my friend. We treat each other equally.

Dumating na ang teacher namin at nagsimula na magklase. But my mind was occupied with my thoughts.

Kung sabagay, sanay naman ako sa ganitong pangyayare.

Mabilis lumipas ang oras at nandito na kami ngayon sa cafeteria. Zei and Yanna decided to order our meal meanwhile Hera is busy with her books.