💫🌙💫🌙💫🌙💫🌙💫Gözlerimi açtığımda camdan odanın içine süzülen güneş ışığıyla bir an nerede olduğuma anlam veremedim.Daha sonra dün başıma gelenleri hatırladım. Kaderin yaptığı hamle beni buraya getirmişti.Ben hiçbir zaman şanslı bir insan olmadım.Kader oyununu hep oynadı ve kazandı,bu santraca benzer,ama çok daha tehlikeli oyunda benden herzaman bir adım önde oldu.Hiçbirzaman kazanmama izin vermedi.Ancak ben asla umudumu kaybetmedim kadere karşı kazanabileceğini düşündüm ve şimdi de yaptığı hamleyle beni buralara sürükledi yine kaybettim.Her kaybedişim beni daha fazla karanlığa çekti.Beni kendi ruhumun karanlığında boğulmaya mahkum etti. Ay ' ı seyretmeyi çok seviyordum her karanlığa gömüldüğümde ona gidiyordum ama o bile aydınlatamıyordu ruhumun karanlık sokaklarını. Şimdi yataktan kalkıp,bu okul demeye bin şahit gerektirecek yerde yeni bir güne başlamam demek, yeni bir oyun demek.Kendimde bu gücü nasıl bulduğunu ben bile bilmiyorum.
Komodinin üzerine elimi uzatıp yokladım arayış içerisindeki elim saati bulduğunda bulduğunda zar zor açık tuttuğum gözlerime yakınlaştırıp saate baktım.Daha 08:45 'ti."Ne! Gece kalk çabuk 15 dakika sonra ders başlıyor.Allahım ilk günden geç mi kalacaktık! Bir şeyi de abartma .Hem neden geç kalmam sorun olsun ki beni buraya zorla getirdiler bende onların kurallarına uymak zorunda değilim.
Hemen kalkıp odada lavabo olduğunu düşündüğüm yerin kapısını açtım.Evet ,burası bir lavaboydu; siyah ve gri tonlarında böyle bir yerden beklemeyeceğim kadar şık bir banyosu vardı Kim kaçırılıp zorla getirildiği bir yerde böyle bir banyo beklerki Gece?zaten odanın içindeki mobilyaların da gereğinden iyi durumda olması beni şaşırtmıştı.Banyoda işimi halledip çıktım.Odadaki orta boy,kahve rengi gardrobun kapağını açtım.Gördüklerimle ufak çaplı bir şok yaşadım.Dolapta giymeye bile kıyamayacağım kadar güzel ve havalı filmlerde ajanların üzerinde gördüklerime benzeyen giysiler çıktı .siyah bir tayt ve üzerine siyah tişört giydim.Neden daha güzel şeyler vaken bunları giyiyoruz ki Gece? Çünkü abartılı şeyler giyinip göze batmak istemiyorum. Dolapta son anda gözüme çarpan hırkayı da belime bağlayıp odadan çıktım.
Odada çalışma masası yada kitap defter yoktu.Sanırım burada gerçekten ajan Yetiştiriyorlar,tabi devlete bağlı olmaması ve yetiştirilen ajanların suçlu olduğunu saymazsak.Belki benim gibiler vardır."Ben hep ajan olmak istemiştim Gece,hayallerim gerçek oldu." Neden ben hiç böyle hayallerim olduğunu hatırlamıyorum?
Odamın olduğu koridorda kimse yoktu.Ancak alt kattan sesler geliyordu.Duvarlarda küçük tabelalar vardı.Takip ettiğimde merdivenleri buldum.Geçerken gördüğüm bir tabelaya göre odam 5.kattaydı.Tabelalarda sınıflarla ilgili bir şey yazmıyordu.Birilerine sormadan sınıfımı bulabileceğimi sanmıyorum, özellikle az zamanım kalmışken.Bir alt kata indiğimde burada birkaç kişi vardı. Giyim tarzlarını görünce asıl bu şekilde göze batacağımı fark ettim.Diğerlerinin de böyle olmaması ve dikkat çekmemek için Allah'a yalvararak ilerledim. Ne yapipta bu okula geldiklerini düşününce korkuyordum aralarında katiller bile olabilirdi.Çekinsemde tek çare olarak gördüğümiçin biri kahverengi saçlı orta boyda ve buraya göre fazlasıyla şık giyinen diğeriyse,kızıl saçlı ona göre biraz daha sade giyinen iki kızın yanlarına ilerledim.Bana çok kötü bakıyorlardı.
-Şey ,merhaba C sınıfı ne tarafta acaba?
Birbirlerine bakıp gülüştüler,normal bir şekilde değil piskopatça gülüyorlardı.Bu tüylerinin diken diken olmasına neden olurken kahverengi saçlı kız cevap verdi.
"C sınıfı 2. Katta."dedi ve ekledi"Sen yenimisin?"
Sorduğu sorunun cevabını biliyor ama yalnızca sormak için sorduğu anlaşılıyordu.-Evet yeni geldim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ay 'ın Karanlığı
ChickLitAy en karanlık geceyi dahi aydınlatırken kendi karanlığında boğulabilirmi? İnsan kendi ruhunun karanlığında kaybolurmu hiç? Benliğini unutup geceye karışmak istermi? Soruyorum size ruhumun karanlık sokaklarında kaybolmuş benliğimi ay ışığı aydınlata...