Let go, Andrea!
"Hi Stephen! Sorry Im late."
Umayos ako ng upo sa tapat niya. Halos madapa ako habang papunta dito sa resto na sinabi ni Stephen. Masayang masaya ako dahil naalala nya ang Anniversary namin. Stephen is a sweet guy and he's kind. But, this few months parang naiba sya. Sa 2 years naming magkasama bilang magboyfriend, non lang nya ako binaniwala. Parang iba ang pakikitungo nya sa akin. Kaya masaya ako dahil magde-date kami ngayon!!!
"Andrea, you order yours. Nag-order na ako kanina. Matagal ka kasing pumunta."
Oh? Cold parin sya.
What is his problem?
"Oh, okay"
Nag-order na ako. Nang dumating na ang pagkain namin, kumain kaagad si Stephen. I guess he's hungry.
"Andrea"
Natigil ang pagkain ko.
"Yes Steph?"
"Andrea, I want to break up with you. I think I should have done this before. Im sorry Andrea, I can't love you back now"
Halos matapon ko ang kutsarang hinahawakan ko. Nanginginig ang kamay ko at parang di ko maramdaman ang mga paa ko. Gusto kong umalis dito.
"Andrea, please tell me what you're thinking. Please, kung gusto mong sampalin ako, okay lang Andrea. I deserve it."
Wala parin akong sinasabi.
I am very weak now.
"ANDREA!"
Lumakas ang boses nya. Natatakot ako. I've never seen him act like this before.
"Stephen, hindi kita maintindihan! Bakit Stephen? Am I not enough?"
Naiiyak na ako. Nasasaktan talaga ako. Mahal ko si Stephen. Pero, galit ako sa kanya ngayon. He doesn't respect me. Babae ako! Nasasaktan agad! Hindi ko na napigilan, napaiyak na ako. Itinago ko ang mukha ko gamit ang aking mga kamay. Nakakahiya sa ibang tao sa resto kung makikita nilang umiiyak ako.
"No, ako ang may problema Andrea. I've been too stubborn and selfish.I am in love with another woman. Andrea, may relasyon kami ngayon. Im sorry."
Directa niyang sinabi. Na syang kinagulat ko. What??! I cant believe him!
"Hahaha! Stephen, why are you joking? It's not a good joke Stephen!"
I can't accept this. May mahal syang iba? how did this happen?
"Andrea, I am not joking! Please Andrea. Let me go. Ire-reto kita sa mga kaibigan kong mas gwapo at mayaman sa aki-"
Hindi na nya natapos ang sinabi nya dahil sinampal ko sya. Mabuti nalang halos kami nalang ang nandito.
"Are you saying na mukha akong pera? Na mukha lang ang gusto ko?! HOW DARE YOU STEPHEN!"
Nanginginig ang boses ko. Ayoko ng ganito. Masakit eh! Masakit masyado!
"Andrea, that's not what I mean. Saakin lang ay mahanap mo ang kaligayahan mo! Andrea, alam ko na nararamdaman mo na iba ang pinapakita ko. That's because of it Andrea."
habang nagpapaliwanag sya ay tulala ako. Iniisip ko ang aming makaraan. 2 years . 2 years ko syang minahal ng todo. Sya lang ang nasa isip at puso ko ng mga oras na 'yon. Di ko talaga matanggap ito!
"No Stephen! Don't tell me that! I can't accept it! Mahal na mahal kita! Kung ayaw mo saakin, bakit pinatagal mo pa? Ngayon, ayoko nang umalis sa tabi mo! I love you Stephen. Please! Don't leave me!"
"No Andrea! I have to. It's for you too Andrea. I am sorry. Let me go."
Halos mahimatay na ako dito! Di na ako makahinga!
"No Stephen! I can't!"
"DAMN ANDREA! I said I can't Love you now! Can't you just accept it?! MAY MAHAL NA AKONG IBA! AT I DON'T THINK NA MAGANDANG PAKINGGAN NA DALAWA KAYO NA GIRLFRIEND KO!"
"YOU SHOULD THINK ABOUT THAT BAGO MO SYA SHINOTA! DAMN YOU TOO STEPHEN! HOW DARE YOU STEPHEN?! WALA KANG HIYA!"
Wala syang hiya! Sinaktan nya ako! Sa lahat ng ginawa ko para sa kanya! I helped him na makapasok sa Journalism Org. sa school namin ngayon sa college kasi gusto nya at Kuya ko ang president. Tapos, ano? Iiwan nya pala ako! this is crazy insane!
"YES! YES ANDREA! PERO NAHIHIRAPAN DIN AKO NGAYON! MAHAL KO SYA. PERO NAKATALI AKO SA IYO!"
Tumigil ako sa pag iyak. It can't be like this. Ayokong ganito ang nangyayari sa akin. I am not born to be hurted.
"Ang kapal ng mukha mo! Alam kong mahal mo ako Stephen and I am sure Im qualified to be your girlfriend! Mas na sa 'yo ang advantage! Mas maganda ba sya? Sexy? Matalino? Mayaman?! Kaya ko syang tapatan Stephen! Now tell me, sino yang mahal mo? WHO'S THE BITCH STEPHEN!"
"DON'T SAY THAT! I LOVE YOUR BESTFRIEND ANDREA! SYA YUNG MAHAL KO! SO YOU BETTER SHUT YOUR MOUTH!"
WHAT? nakakabingi. Best friend ko?
Si Karen?!
"WHAT? SI KAREN? HA HA HA! DON'T BE SUCH A LIAR STEPHEN! IDINAWIT MO PA SYA DITO! ALAM KONG HINDI NYA GAGAWAIN SAAKIN YANG BINIBINTANG MO SA KANYA!"
"yun yong totoo Andrea. Kaya sya uuwi dito sa Pilipinas. Kaya sya nagmamadali kasi sana sya na ang magsasabi sa iyo. Pero, ayoko na masaktan mo sya. Kaya ako na ang nagsabi sa iyo. Sorry Andrea, but I love her!"
I cant accept this!
"Stephen! You made a big mistake! Bakit? magkakilala ba kayo?! SAAN KAYO NAGKAKILALA STEPHEN?! BUKAS ANG DATING NYA DITO AT ITO ANG PINAKA UNANG PAGKAKATAON NIYANG UMUWI DITO AFTER 6 YEARS! HOW STEPHEN? HOW?!"
Umiiyak na naman ako.
"we met at Paris. Noong nag vacation kami doon. The time was short. Pero, mahal ko sya Andrea. Madali lang syang mahalin. Kaya we communicate. At nalaman nyang may Girlfriend ako. Okay lang yon sa kanya. Kaya pinagpatuloy namin hanggang ngayon. Last week nalaman niyang ikaw yong girlfriend ko. Kaya sya nagmamadaling umuwi. SHE'S SORRY ANDREA. NASASAKTAN DIN SYA! WAG KANG MAGALIT SA KANYA. SAAKIN KA MAGALIT!"
"SO GANON?! MGA WALA KAYONG UTANG NA LOOB! YOU'LL REGRET THIS STEPHEN!"
Umalis ako sa resto pagkasabi ko non sa kanya. This is a big Bullshit! Bakit ba ako ang parating nasasaktan sa amin? I hate this!
Pumara agad ako ng taxi. At umuwi sa amin. Pagdating ko, walang tao. Pumunta agad ako sa kwarto ko at doon umiyak ng todo.
I love you Stephen! Pero ano ang ginawa mo? You're a big asshole! Wala akong ginawa kundi umiyak ng umiyak.
Pati sa pagtulog ko ay nasasaktan ako.
Dahil pabalikbalik ang naking nadidinig.
"Let me go, Andrea"
