Bye Andrea
"Dad? What's the problem?"
Tanong ko sa Daddy ko na nakaupo ngayon sa harap ng table na na halos puno ng mga lapel habang umiinom ng kape.
"Andrea ! You're here!"
"Yes Dad. Ano po iyon?"
"I want you to just listen to me now, complain later."
"Okay Dad."
"Andrea, I'm 49 years old now. Ikaw ay 19. You'll be graduating soon. Kaya naman naisipan kong maghanap ng lalake na para sa iyo."
Kalmadong sinabi ni Daddy sa akin.
"Dad? I don't understand. You're match making?"
"Definitely Anak! I'm getting older and you are the only descendant of my hard works. And you need to have a partner who will help you. Anak, I know it's too early for this. But, I've made my decision."
"Dad. I can't believe you're saying that to me. Akala ko ba sasaya ka pag masaya ako? I don't think na ikasasaya ko ang arrange merriage"
"It's not an arrange marriage Anak! I know that you are dating someone."
What? I know, si Stephen ang tinutukoy ni Dad! Ugh!
"Dad, nagkakamali po kayo. I am not dating someone."
Naiirita kong sabi sa kanya.
"Don't deny it Andrea!"
Ngayon ay parang tumataas ang tono ni Daddy.
Kaya nanahimik ako. I can't ruin his plan. Alam ko na ang mga parents ang mas may alam. Pero, I will not be happy pag ganito nga!
"I will send you to Canada. Don kayo magkakasama ng dini-date mo. I knew him Anak! Bakit ba? Ayaw mo sa kanya? Well, I don't need you to like him now kasi alam ko na magugustuhan mo rin sya."
Di ako umiiyak. I have to be strong. Di ko idi-disappoint si Dad.
"Kailan Dad?"
"Next month. After your graduation. You will be living under the same roof with him."
What?! Sobra na si Dad ah? Pero wala akong kaya sa kanya. Sya ang nagpalaki sa akin. Ang mga gamit ko ay galing sa kanya. Kaya kahit anong sabihin nya, okay lang. I can't imagine kumg hindi si Dad ang Daddy ko. I'm too blessed.
"Dad.. uh.. okay po. Punta na ako sa kwarto."
"Okay. I hope you understand me Andrea."
Tumango lang ako at pumunta na sa kwarto ko. At sinimulan na ang pag iyak. Hindi ko na tinanong si Daddy kung 'Sino' ang makakasama ko doon sa Canada. Sino pa ba ang di-nate ko? Only Stephen! At lantaran yun kaya alam ni Dad!
Ano kaya ang mangyayari sa amin?Living under the same roof? Mas lalo lang siguro akong masasaktan.
Buong Hapon ay tulog ako. Hindi na ako nag dinner, ayoko muna makita si Dad. He's too selfish now.
Stephen calling..
Sasaguti ko ba 'to? Paano pag saktan nya lang ako? Tsk! Bahala na nga!
I-aacept ko sana yung call kaso lowbat pala yung phone ko kaya nag shutdown ito.
Natawa nalang ako. Hahaha! May paraan talaga ang life. Hahaha! Pero, sad parin ako.
Naaalala ko si Gab. Is it a goodbye for us?
---
Nagdaan ang ilang araw at ngayon ay graduation day ko na.
Habang ako ay naglalakad sa red carpet ay wala akong ibang maisip kundi ang pag alis ko patungo sa Canada mamayang hapon. I can't help it! I cried.
"Ladies and Gentlemen! Our Suma Cumlaude, ANDREA FIECE SY!"
Narinig ko na signal na iyon para pumunta sa stage.
Sinabayan ako ni Daddy patungo sa stage. He's smilling. Very priceless.
Buong araw akong nagpipilit tumawa at ngumisi. Pati sa party kanina para sa graduation ko.
Wala akong masyadong kakilala. Mga businessmen halos. Silang lahat binati ako. At binibigyan ko rin sila ng smile na pilit.
Ilang araw na rin akong tinatawagan ni Stephen at Gabriel. Sa totoo lang, wala na akong pakialam kay Stephen.
.. si Gabriel.. I always think of him.
"Andrea, are you ready?"
Tanong ni Daddy sa akin.
"Yes Dad."
Sabay hug ko sa kanya.
Nandito kami ngayon sa airport. Wala na itong atrasan.
I will accept the fact na kami ni Stephen ang gusto ni Dad sa isa't-isa. Too sad kasi ngayon pa ito nangyari.
Kahit sa eroplano ay marami akong iniisip. Si Karen? Ano kaya ang reaksyon nya? Galit yon for sure!
Umiyak ako. Pero tinigil ko na ito agad.
Bye Gabriel.. i think I'll be missing our date. I'll be missing your makulit face .
:( bye
