Shout, Andrea!
It's been a month simula nong naghiwalay kami ni Stephen. Until now, I am still crying for love. For 2 years, sya lang ang minahal ko. Napalayo ako sa family and friends ko kakabuntot sa kanya. They said I am crazy. Yes I am. Kasi mahal ko eh. Ayaw kong maagawan kaya always akong sumasabay sa kanya.
Today is saturday. Kaya magsho-shopping ako. It's like a routine. Always every saturday and schedule ko.
"Andrea? Is that you?"
Huh? ..Hmmm. Her voice. Its angelic na parang walang kasalanan.
"ANDREA!"
Hindi ako lumingo. Patuloy lang ako sa paglalakad hanggang sa nakaabot ako sa school supplies area.
Hooh! Siguro di siya pupunta dito diba?
Ayoko syang makita ngayon kahit miss ko sya. Nagkamali sya sa pagpili ng lalake. Mahal ko si Stephen. I will keep my pride. Pero di ko kayang mag eskandalo. I am known here, my reputation first before anything else. At saka di naman ako nagtaganim ng galit, sometimes. Soft hearted din naman ako eh.
Nag ikot-ikot lang ako sa school supplies area. Kumpleto pala sila ng mga gamit dito. Naisipan kong bumili ng mga pang scrapbook na design. Mahilig ako dito at mas makakalimutan ko ang sakit pag ginagawa ko ito.
"Hay! Kung ako si Karen, babalik ako ng Paris at di na babalik dito! Nakakainis!"
"Uh? Miss, nasisira mo yung design!"
Eh? Sino naman tong unggoy na 'to?
"Oh? I will buy it. So, dont tell me what to do. Babayaran ko rin ito. Tsk. Balik ka sa trababo mo. Wag makialam."
Isa syang salesboy. Pero parang familiar ang mukha niya. He's gwapo. Pero mas gwapo si Stephen!
"Miss, I can't. It's my responsibility to maintain the quality of our supplies. Parang mauubos mo yung supplies sa kakapunit eh! Come on, I invite you to the manager's office."
"What?! Pwede ko tong bilhin lahat kung gusto ko! "
"I don't care! Halika na."
"Okay! OKAY! Wag mo akong hawakan!"
What is this? Seriously? Totoo ba to? Tsk! Walang problema to saakin. Pero, he is holding my wrist! He's like a boss here. But he's just a salesboy! Kung mka english eh!
Pumasok kami sa isang room.
"Excuse me. There's someone I want to report!"
Walang modo to ah? Parang walang respeto sa manager!
"Oh? Gab? Why are you here? Why are you dressed like that?"
"It doesn't matter. Don't ask. I am here to report a woman trying to destroy our supplies!"
Eh? Bastos to ah? Parang close sila. But he shouldn't do that!
"Oh really? Is that true ma'am?"
"I am not a ma'am, Im a miss. And I can pay all of my destructions kung meron man. Don't you know me? I am Andrea Sy! You know, your salesboy is o.a.!! I am just there standing!"
"LIAR!"
Sagot nong salesboy.
Tumawa lang ang manager. May pina fill up syang form sa akin. And tinawag niya yung babaeng nagtratrabaho rin dito sa mall.
"Hahaha. Okay? Please hand me the form and Shiela, please escort Miss Sy to wherever she wants to go."
Tumango lang yung babae at tinanong ako kung saan ko gustong pumunta. I told her na sa jewerlies kaya naman ay tumango sya at umalis na kami. Bago ako lumabas, tinignan ko ulit ang mukha ng mokong na salesboy. Ang sama ng tingin nya sa akin! Shit mo salesboy! Patay ka sa manager mo!
"Miss, okay na po ba kayo? Pwede na akong umalis?"
"Oo. Salamat. You don't even need to escort me. I know the areas here. Tsk!"
"Sorry Miss. Sinu-sunod ko lang naman ang boss ko."
Nakakaawa naman tong babaeng ito. Hahaha. Nakakaawa. Parehas kami. Ako, sinunod ko lang ang puso ko kaya nasaktan.
"Hmp. I's okay. Sige, you can go"
"Salamat po Miss"
At ayon. Umalis na sya. Pagka-alis nya, umalis nalang din ako. Nakakabored ang mga jewels nila. Mga old stock.
Pagkasakay ko sa taxi, nakita ko si Karen.
Tumulo ang luha ko kasi may kasama sya. Si Stephen.
I shouted.
"MGA WALANG HIYA KAYO!"
Pero di nila ako narinig.
I forgot, sa isip ko lang pala yung pag sigaw ko.
I cried again. I know this will be the worst part of my life.
Stephen, I love you. Please help me move on. Wag kayong magsama ni Karen. Please..
