Ghost |•Sope

~ 4- Müzik Kutusu ~

Hoseok hastaneye geleli 1 gün bile olmamıştı. Londra'da yaşamak zorunda kaldığı için İngilizcesi ana dili kadar iyiydi. Ayrıca birazcık da olsa Fransızcaya da hakimdi. Bir doktor olmayı isteyerek seçmemişti, mesleğini isteyerek de yapmıyordu. Ailesinin baskısı yüzünden bir çocukluk dahi yaşayamadı. En azından Yoongi ile tanıştığı için mutluydu. Bu hayatta ilk dost canlısı olarak karşıladığı kişiydi.

Sabah 6:05

Hoseok gözlerini açtı ve telefonuna doğru uzandı. Kurduğu alarmdan 3 saat önce kalkmıştı. Gece yatakta dört dönmüştü uyumak için. Ama doğru düzgün uykusunu dahi alamamıştı. Sıkıldığını farketti ve odasından ayrılıp Yoongi'nin yanına geldi.

Yavaşça ona yaklaştı ve saçlarıyla oynamaya başladı. Üstünü örttü ve sandalyeye oturup onu izlemeye başladı. Elinde ise kitap duruyordu. Hem onu izleyip hemde kitabını okuyup uyanmanın iyi bir fikir olduğunu düşündü.

Aradan birkaç dakika geçtikten sonra Hoseok gülümseyerek gözlerini kapattı.

9:05

Alarm çok yüksek sesli bir şekilde çalmaya başladı. Hoseok aniden ayaklandı. Yanı başında ise Yoongi duruyordu. Sessizce onu izliyordu. Hoseok hızlıca kalkıp alarmı kapattı. Her yeri uyumuştu. Daha sonra odadan çıkmak için ayaklandı ve Yoongi'nin ona masumca baktığını farketti. Onu dikkatlice süzüyordu.

Yoongi;
Nereye gidiyorsun?

Hoseok;
Karnım acıktı, birşeyler yiyip gelicem.

Yoongi;
Burada yesen olmaz mı? Yalnız kalmak istemiyorum.

Hoseok;
*gülümseyerek*
Neden olmasın ki.

Yoongi kocaman bir gülümsemesi ile zile bastı. Hemşire odaya girdi. Elinde çoktan kahvaltı tabağı vardı. İkisine de oturmasını söyledi.

Yoongi;
Neden yemiyorsun?

Hoseok;
Aç değilim.

Yoongi;
Emin misin? Sabah öyle demiyordun ama hm?

Hoseok;
O sabahtı ama.

Yoongi;
Hadi ama bu kadar da nazlanma! Hadi birşeyler ye, yoksa hasta olursun.

Hoseok;
Tamam Yoongi.

Hoseok yavaşça peynir ve zeytin alıp yemeye başladı. Hareketleri çok yavaştı. Yoongi yemesine yardımcı oluyordu. Hoseok da bir yandan büyük lokmaları yutmaya çalışıyordu.

Yoongi;
Ağzı fındık dolu bir sincaba benziyorsun Hoseokie.

Hoseok;
*ağzı dolu bir şekilde*
Umarım boğulmam.

Yoongi;
Boğulmazsın sıkıntı etme, bak meyve suyu da var.

Hoseok;
Çok şükür yutabildim.

Yoongi;
*meyve suyunu uzatır*
Al hadi bakalım!

Hoseok;
*içmeye başlar*

Yoongi;
Bugün çok durgun görünüyorsun. Bir sorun mu var?

Hoseok;
Ailem yüzünden yıkılan çocukluğum aklıma geliyor Yoongi.