The prince | bxb

Rozdział 3

       Gdy wybiła osiemnasta, dwójka chłopaków stała już pod murami zamku z uśmiechami. Alex patrzy na
wielki budynek, po czym znowu skupia wzrok na młodszym.

       — Kiedy trzecia randka? - pyta żartobliwie Corey.

       — Może wartałoby pójść najpierw na pierwszą? - śmieje się blondyn kontynuując żart.

       — Tak? To w takim razie jutro o siedemnastej pójdziemy na naszą prawdziwą pierwszą randkę.

       — Czekaj, serio?

       — Serio serio. Jutro o siedemnastej przy kawiarnii w której byliśmy - mówi czarnowłosy. Nie może powiedzieć, że Książę w żaden sposób mu się nie podoba. Oczywiście nie tytuł. Nie zwraca już na niego uwagi. Jednak jego charakter, jego śmiech i małe iskierki w oczach, gdy widzi coś, co mu się podoba powodują, że nie może się oprzeć.

       — Po trzech dniach znajomości? Ładnie, ładnie.

       — Ty chciałeś po kilku minutach rozmowy. U nas trzy dni liczone jest jak miesiąc przynajmniej - śmieje się Corey.

       — W takim razie, dobrze. Widzimy się jutro - mówi młodszy z uśmiechem. Całuje delikatnie starszego w policzek, po czym ucieka za mury zamku, zanim ten może coś odpowiedzieć.

Od: Alex
Ale ja nie żartowałem z randką.

Wiem i się zgodziłem.

Czyli ci się podobam? 🤭

Cicho siedź

Potwierdziłeś to

Idę wziąć prysznic i będę cię ignorować do końca dnia. wredny.

       Oliver jak powiedział, tak też zrobił. Podczas gdy relaksował się pod strumieniem wody, co chwile słyszał dźwięki nowych powiadomień. Tak samo, gdy czytał książkę. Na wieczór, nie czytając jakichkolwiek wiadomości, napisał mu szybkie „dobranoc" i poszedł spać.

       Kolejnego dnia obudził się jak zwykle o godzinie szóstej. Mimo pobudki tak wczesnym rankiem, był szczęśliwy. Łatwiej wstał z łóżka i rozsunął rolety, by wpuścić poranne promienie słońca do pokoju. Ubrał się o dziwo w dwie minuty. Zawsze u niego trwało to dobre dwadzieścia przez fakt, że na nowo usypiał zapinając guziki koszuli, czy zakładając skarpetki.

       — Oliv... - przerwała zszokowana kobieta — Jesteś już ubrany? Co się stało? - pyta gosposia. Była to jedna z nielicznych osób z pomocy domowej, której imię pamiętał. Nina. To ona go praktycznie wychowała, bawiąc się i ucząc go materiału od przedszkola po koniec podstawówki. Do tej pory kocha kobietę jak drugą matkę.

       — Idę dziś na randkę. Nie mogę spać - odpowiada z uśmiechem blondyn, a starsza brunetka uśmiecha się szeroko.

       — Kim on jest? Opowiadaj mi wszystko szybko! - mówi podekscytowana wchodząc do pokoju nastolatka, zamykajac za sobą drzwi.

       Blondyn zaczął opowiadać o Alexie z coraz to większym zapałem. Zwiększał się on z każdym wspomnieniem, jakie przeszło mu przez głowę. Ta patrzyła na niego i słuchała tego co mówi. Jest bardzo przywiązana do szesnastolatka i tylko dla niego dalej pracuje w zamku.

       — Naprawdę chciałeś go zaprosić na randkę po kilku minutach rozmowy? I to o tobie? - chichocze kobieta.

       — Brzmisz jak on - śmieje się chłopak wywracając oczami. — Ale gdybyś była na moim miejscu, zrobiłabyś to samo.

       — Masz jakieś jego zdjęcie? Na pewno masz. Pokazuj - mówi podekscytowana kobieta, a blondyn wyjmuje telefon i klika na zdjęcie czarnowłosego. Obraca ekran w stronę gosposi. — Zwracam honor. Zrobiłabym to samo. On jest naprawdę przystojny!

       — No ja wła... - przerywa mu dźwięk otwieranych drzwi.

       — Nino, czemu go nie sprawdziłaś już na dół? Spóźnił się już dwie minuty na śniadanie! - krzyczy naczelna z gosposi.

       — Przepraszam, było mu słabo. Teraz jest już lepiej, ale dla pewności chciałam by jeszcze posiedział - kłamie kobieta w obronie swojej i księcia.

       — Ah, dobrze, chyba że tak, ale ty będziesz musiała wytłumaczyć to królowi.

       — Oczywiście - przytakuje i wstaje z łóżka blondyna, a ten tuż za nią.

       Schodzą razem do jadalni, szepcząc jeszcze cicho o Alexie. Następnie kobieta tłumaczy wszystko rodzinie królewskiej, dzięki czemu Oliver może bez problemu zasiąść do stołu. Jak zwykle jest cicho, więc może znów zacząć sobie wyobrażać wspaniałe oczy Alexa.

       — Oliv, pobawisz się ze mną w berka? - pyta Lilly z błagalnymi oczami wychodząc z jadalni.

       — Lepiej uciekaj, jeśli nie chcesz przegrać młoda - mówi blondyn, a dziewczynka piszcząc zaczyna uciekać przed swoim starszym bratem.