Bu hafta buluşmak için anlaştık. Buluşma yerimiz güzel bir kafeydi. Kafeye gitmek için yola çıktım. Işıklara geldiğimde karşı kaldırımda Tuğba' yı gördüm. Tuğba ışıklarda beni gördüğü halde görmemezlikten geldi. Kafeye gidince bu konuyla ilgili hiçbir şey demedim. Bu sefer gayet güzel davranıyordu. Tamam artık. Önyargılarımdan kurtuluyorum. O gün çok güzel anlaştık. Akşam eve dağılınca mesajlaştık. Sanki davranışlarında da bir düzelme vardı. Sanki yeni tanışmış gibiydi ki işte bu sefer hiçbir şey olmayacaktı. (keşke bu kadar erken karar vermeseydim).Sabah ısrarla çalan telefonumun sesine uyandım. Arayan kişi Tuğbaydı. Telefonu neşeyle açtım ama Tuğba endişeli bir şekilde
-Aloo, dedi.
Ben ne olduğunu anlayamadan ne olduğunu anlatmaya başladı. Anlattığı şeyler taş gibi oturmuştu boğazıma. Nefes almakta zorluk çekiyor, çığlak atmak istiyordum ama hiçbir şey yapamıyordum. Olduğum yere çakılıp kalmıştım...
Telefondaki konuşmamız şuydu :
-Alo Tuğba ne oldu ?
-Demet annen sana geliyorr!! (Demet'in annesi onu 8 yaşındayken terk edip gitti.)
...İşte o zamandan beri ilk defa böyle çakılıp kalmıştım. Kapının çalmasıyla kendime geldim ama kapıya gidemedim. Ya annem geldiyse... Kapı daha hızlı çalmaya başladı. Büyük bir tereddütle kapıyı açtım ve karşımda karşı komşum Furkan vardı. Soluk soluğaydı...
Kapıda 5 dakika boyunca birbirimize baktık ve sonunda Furkan içeriye girdi. Kapıyı kapatarak konuşmaya başladı :
- Demet sana çok önemli bir şey söylemem gerekiyor.
- Sen önce bana neden soluk soluğa olduğunu anlat.
- Ya Demet annen geliyor !
- Neeeeee s-saçmalama ! O bugün gelmeyecek. (Demet ne yapacağını bilmiyordu veya başına neler geleceğini) Saat 20.30 olmuştu. Furkan evine gideli 1 saat olmuştu. Ben saatlerce annemin gelmesini bekliyordum yani kabullenmiştim ama o hâla gelmemişti. Bunları içimden geçirirken kapı çaldı. Herhalde Furkan geldi düşüncesiyle ve büyük bir rahatlıkla kapıya gittim. Kapıyı açtığımda karşımda hiç istemediğim kişi
ANNEM vardı...
