... Annem tam karşımda duruyordu. Gözlerinde hüzün vardı. Sanki ben onu ter etmişim gibi bakıyordu bana. Tam 10 dakika birbirimize öylece baktık ve hiç beklemediğim bir anda bana sarıldı. Ben hiçbir şey yapamadım. İçimden ona sarılmak, öpmek, koklamak geliyordu ama bunları yapsaydım ister istemez onu affetmek zorunda kalır, hemen ona inanırdım. Bu yüzden kendimi geri çektim. Annem bana açıklama yapacakken onu susturdum. Çünkü ona yenilmek istemiyorum. Yine de annem bana atıldı.
- Kızım sana açıklama yapabilirim.
- Senden açıklama yapmanı istemiyorum. Bana neyin açıklamasını yapacaksın! Beni nasıl bırakıp gittiğini mi? Yoksa bensiz nasıl da mutlu olduğunu mu anlatacaksın!
- Kızım ben seni aslında bırakmak istemedim.
- O zaman neden babamla bizi bir başımıza bırakıp gittin !
- Kızım bir dinle..
- Bana kızım deme! Ben senin kızın değilim sende benim annem..
- Peki ama neden ?
- Hâla nedenini mi soruyosun haa?
- Tamam ama...
- Şimdi burdan git anladın mı?
Annem hiçbir şey diyemeden gitti. Ne kadar tepkili olsamda bana açıklama yapması gerektiğini düşünüyorum. Bu yüzden ona kızgınım.
. . .
