'SADECE PSİKOLOG' || TaeKook

Psikoloğa gideceksin!

Sabah oldu. Saat 10.00. Jungkook uyandı ve aynadan yüzünü, bedenini görünce hıçkırarak ağladı. Aniden annesi odaya girdi, Jungkook hemen gözyaşlarını silip yatağını topluyormuş gibi yaptı.

Annesi Eun Hee:
Hazırlan.

Jungkook'un sesi titriyordu.

Jungkook:
N-ne? Efendim anne..?

Annesi Eun Hee:
Hazırlan dedim!Psikoloğa gideceksin!

Jungkook hiçbirşey diyemedi ve sadece tamam dedi. Hazırlanıp mesafe yakın olduğu için yürüyerek yola çıktılar.

Babası Min Joon:
Bana bak orda bu yüzünü gözünü onlar görmeden sana verdiğimiz kapatıcı ile tuvalette hallediyorsun! SAKIN DUDAĞINA FALAN SÜRERSİN ONU GEBERTİRİM SENİ!!

Jungkook:
Tamam baba.

Psikoloğa vararlar. Jungkook tuvalette yara izlerini kapatır ve psikoloğun odasına çıkarlar. Kapıda "KIM TAEHYUNG" yazıyordu. Oda hoş bir pembe duvarla kaplı, psikoloğun oturduğu masanın arkasında ve yan duvarında penceresi olan balkonlu, yerde küçük hoş şirin yastıkları olan büyük bir odaydı.

Taehyung:
Buyrun, size nasıl yardımcı olabilirim?

Jungkook'un babası Min Joon:
Oğlumuz eşcinsel bir gay. O bir hasta, onu tedavi etmenizi istiyoruz.

Taehyung Jungkook'un gözlerindeki kaygıya, korkuya ve asıl hasta olan ailesine bakar. Durumu çoktan anlamıştır ve kabul eder fakat amacı farklıydı çünkü normal olan birşeyi tedavi etmeyi kabul edecek kadar saygısız ve aptal değildi. Ailesi odadan çıkar ve odada Jungkook ile Taehyung kalır.

Taehyung:
Merhana Jungkook, gel otur bakalım.

Jungkook oturur.

Jungkook:
Ben hasta değilim, ben gerçekten-

Taehyung:
Ssh bunu biliyorum zaten Jungkook.

Jungkook:
Ne?

Taehyung:
Ben homofobik bir canavar değilim Jungkook. Bende gayim.

Jungkook:
NE? GERÇEKTEN Mİ? BENİ ANLAYABİLİYOR MUSUNUZ? Bir dakika...
O zaman neden beni tEdaVi etmeyi kabul ettin?

Taehyung:
Sana yardım etmek için tabii ki Jungkook. Gözlerindeki kaygıyı gördüm
ayrıca kapatıcın akıyor, neler yaşadığını tahmin edebiliyorum.

Jungkook:
NE KAPATICIM MI AKTI!? BEN NAPACAĞIM KAPATICI ANNEMDE BEN BİTTİM BEN...

Taehyung kalkıp Jungkook'un önüne oturup sandalyeyi ona yakınlaştırdı ve çantasından kapatıcı çıkardı.

Taehyung:
Kusura bakma fırçam yok şuan yanımda, elimle süreceğim.

Dedi ve eliyle Jungkook'un yaralarını kapattı.Her onun tenindeki yaralara dokunuşunda içi paramparça oluyordu.

Jungkook hiçbirşey diyemedi ve sadece durdu.

Taehyung:
Böyle iyi.

Jungkook:
Çok teşekkür ederim...

Taehyung:
Rica ederim Jungkook :) Umarım yaraların çabucak geçer.

Jungkook:
Umarım.

Taehyung:
Planım şu, ben senle sen buraya geldiğinde ailenin sözde iyileştiğini sanması için benim anlattığım gibi davranacaksın. Ben ise ailene çok ilerlediğinden bahsedeceğim zamanla.
Ne dersin? Sana uyar mı?

Jungkook:
TABİİ Kİ DE UYAR ÇOK TEŞEKKÜR EDERİM...

Jungkook ne diyeceğini bilemez ve Taehyung'a sarılır. Taehyung'da bu tatlı sarılmaya karşılık verir.

Jungkook:
Hayatımı kurtarıyorsunuz.

Taehyung:
Resmi konuşmayı bıraksak mı?? Bana Taehyung de, yada nasıl hitap etmek istersen ve resmi konuşmana gerek yok.

Jungkook:
Peki Tae :) ve sende öyle.

Taehyung:
Peki Kook :)