'SADECE PSİKOLOG' || TaeKook

Gereksiz Yere Kaybolan Umut.

Jungkook ailesi ile eve dönerler, babasının işi çıkar ve işine gider.

Annesi Eun Hee Jungkook'a seslenir:
Jungkook! İçeri gel.

Jungkook annesinin yanına gider.

Jungkook:
Efendim anne?

Annesi Eun Hee:
Otur ve psikoloğundan memnun musun anlat bakalım. Nasıl gidiyor?

Jungkook iç sesi:
Ashhh şimdi bittim ben
Memnun olduğumu abartarak söylersem
yanlış anlar tepkisiz söylersem ise
beni ordan alır almamasını söylersem gene yanlış anlar
AH CİDDEN NE YAPACAĞIM?!

Jungkook:
Şahsen benim gözlerimin açılmasını sağladı ve
bana bu konuda iyi örnek oluyor. Yaptıklarımın farkına varıyorum
memnunum.

Jungkook iç sesi:
Bir dakika... nasıl oldu da bu kadar
şüphe çekmeden tıkır tıkır konuştum be?
Neyse çok iyi oldu.

Annesi Eun Hee:
Hmm... İyi madem, güzel.

Jungkook:
Anne ben dışarı hava almaya yürüyüşe çıkacağım. Akşam yemeğinden önce gelirim, olur mu?

Annesi Eun Hee:
Peki çık. HEY DUR BİR DAKİKA.

Jungkook:
Ne oldu anne?

Annesi Eun Hee Jungkook'un elinden akıllı telefonunu alır ve yerine tuşlu verir.

Annesi Eun Hee:
Biliyorsun dışarı çıkarken akıllı telefon yanında götüremezsin.

Jungkook:
Peki anne.

Dedi ve evden çıktı. Jungkook 10 dk sonra aklina bir şey geldi...

Jungkook:
KAHRETSİN KİLİT EKRANIM TAEHYUNG OLARAK KALDI VE BİR DOKUNSALAR AÇILIR!

Jungkook'un tuşlu telefonu çalar ve Jungkook'u arayan kişi babasıdır. Jungkook'un heryeri titremeye başlar.

Jungkook:
Açmak zorundasın Jungkook açmalısın yoksa herşey daha kötü olur Jungkook dayan...

Jungkook telefonu açar.

Babası Min Joon:
SENİ PİS SERSERİ ULAN PSİKOLOĞA GÖNDERDİK GENE AKILLANMADIN! BANA HEMEN ANLAT O PSİKOLOG İLE ARANDA NE VAR DERHAL EVE GEL SENİ APTAL EDEPSİZ!!

Jungkook korkudan telefonu kapatır ve koşmaya başlar.

Jungkook'un iç sesi:
KOŞMALIYIM! EVDEN UZAK HERYERE
KOŞMALIYIM!!

Jungkook nereye koştuğunu bile bilmiyordu fakat o evden en uzak heryere koşmaya çalışıyordu. Sanki hayatının huzurunun kapısına koşarmış gibi.
Kim bilir?

Jungkook koştu, koştu, koştu. En sonunda bir kocaman villanın kapısının ardına saklandı.

Kapıda güvenlikler vardı fakat onu görmemişlerdi. Jungkook yere eğilip sessizce ağlamaya başladı, fakat sonra bir anda kapı açıldı ve açan kişi...

TAEHYUNG'TI!!
BU OYDU

Jungkook şoka girmişti, hatta hayal gördüğünü düşündü
ama hayır bu hayal değildi.

Taehyung onu böyle gördü ve endişelenip korkudan elindeki çayını düşürdü.

Taehyung yere eğilip Jungkook'u tuttu.

Taehyung:
JUNGKOOK?! NOLDU SANA? BU SAATTE BURDA DIŞARIDA NE İŞİN VAR? NEDEN AĞLIYORSUN? EVDEKİLER BİR ŞEY Mİ YAPTI SANA? SÖYLE BANA KOOK!

Jungkook sadece hıçkırarak ağlıyordu ve konuşamıyor, sesi titriyordu.

Taehyung:
İÇERİ GEL!

Taehyung Jungkook'u kolundan tutup içeri alıp koltuğa oturttu, üstüne de bir battaniye verdi.

Taehyung:
Kendini konuşmaya zorlama.

Taehyung Jungkook'un başını okşadı.

Taehyung:
Sakinleşince anlatırsın. < 3

Jungkook:
İyiyim şu an, anlatabilirim...