Yanlış zamanlarda verdim en doğru kararımı bazen.
Çekip gitmek istedim bir anda duvar gibi olmak, nedenini söylemeden anlatmadan farkettirmeden. Bir daha olmicak dediğim an geri geri giden adımlarıma aldırış etmeden gitmek istedim. Kalbimle değil mantığımla hareket etmeliydim belkide. Her gidişimde onu aradım hadi gel be adam yalnız bırakma beni dedim. Ben kendi gidişlerimde değil senin gidişlerinde yalnız kaldım. Oysa ben giderken bile yalnız bırakmamıştım seni ,seni de yanıma almıştım. Sıralı devam eden ve monoton bir ilişki oldu sanırım benim ki. Önce ben gidiyorum dönüyorum. Sonra sen gidiyorsungeri döndürüyorum. Çünkü gittiğinde ben kalamıyorum. Ya çok şarkı söylüyorum ,ya çok uyuyorum ,ya çok geziyorum ya da çok ağlıyorum. Kendimle kalmaktan korkuyorum oyalıyorum kendimi. Bir başkasıyla değil bir başka şeyle. Yarım bırakamıyorum hiçbir şeyi yarım kalmak ne demek çok iyi biliyorum çünkü. Özlettirmiyorum kendimi özlemek ne demek biliyorum çünkü. Her gittiğinde ne yapacağımı bilemedim ben.Kırıldım paramparça oldum dağıldım darmadağın oldum. Her gidişinin ardından kendimi toparlarken anladım; beni öldürmeyen acı güçlendirir. Sen gel şimdi. Göğsüne yatır beni. Saçlarımı kokla. Saçlarımı okşa. Yanaklarımı sev. Gözümden gelen o bir damla yaşı sil. Sarıl bana.
