Sevişmek De Eksilmekmiş Biraz

Şira'nın Defteri '

9 Mayıs 2012

20. Yaşıma girdim bugün ama her yeni yaşın getirdiği güzellikler bana uğramaz oluyor. Benim için gelecek yeni güzellik bu sabah annemi kaybetmiş olmam mıydı? Evet, bugün 20 yaşına girdim ama hastanedeyim. Annemin ölüm haberini aldım az önce. Durgunum, yorgunum, bitkinim...

24 Haziran 2012

Kardeşler... Bizi hiç anlamazlar mı? Her ikiside kendi bildiğini okumak istiyor oysa ben biliyorum çıktıkları bu yolun sonunda üzülecekler. Biraz olsun beni dinleseler onları korumak istiyor olduğumu anlarlardı. Bugün 18 yaşında bastılar ve ikiz kardeşlerim evden ayrıldı.

13 Aralık 2012

Kış tüm soğukluğuyla varlığını hissettirmeye başlamışken içimi ısıtan tek şey dün öğrendiğim şiir oldu. Dünden beri bıkmadan dinliyorum. Ve sanırım hayatımı o şiire adayacağım.

Turgut Uyar - Palyaço

16 Mart 2013

Ufak bir hastalık nedeniyle bugün hastaneye uğradım. Kulağımda yine çok sevdiğim şiir yankılanırken arka bahçesinde oturan birini gördüm. Alp'miş adı... Biliyor musun, çok güzel bakıyordu. Öyle boş boş bakmıyordu mesela gözleri. Karşısında ki ağaca bir şeyler anlatmak istercesine anlamlıydı. Ve öğrendim ki, Alp kansermiş.

19 Mart 2013

Genel kontrol bahanesiyle hastaneye uğradım. Arka bahçeye baktım, çok aradım onu ama yoktu. Konuşmayı gerçekten çok istemiştim. Sonra Asuman hemşire geldi yanıma. Sanki aradığım şeyi biliyormuş gibiydi. Gülümsedi bana. "Göremezsin şuan," dedi. "Şu an kemoterapide."...

25 Mart 2013

Konuşmaktan korkmaya başladım. Karşısına çıkmaktan korktum. Ölüme yakın olduğunu söyledi Asuman hemşire. Çok korktum. Ona alışmaktan, onu sevmekten korktum. Hem birkaç gün önce tanıdığın birini sevmek de ne demektir? Kendine gel Şira!

27 Mart 2013

Sadece 2 gün geçti... Görmek istiyorum onu. Nedenini bilmediğim bir şekilde görmek istiyorum. Neydi beni ona çeken? Ne vardı Alp'de?

4 Nisan 2013

Daha fazla dayanamadım ve bugün Asuman hemşireden onun numarasını öğrendim. Radyasyondan dolayı çok fazla telefona bakmıyormuş. Belli saatlerde az biraz giriyormuş sadece. Hiç ziyaretçiside yokmuş üstelik. Çocuk yaşta kaybetmiş ailesini. Yetimmiş Alp...

26 Nisan 2013

Yazmaya çekinsemde son bir haftadır gizliden gizliye onu görmeye gidiyorum. Ara sıra bahçede ki bankta otururken denk geliyordum. Her seferinde aynı ağaca susarak bir şeyler anlatan gözleriyle bakardı. Bir de kulaklığı vardı. Neler dinliyor acaba?

9 Mayıs 2013

21 yaşına bastım. Geçen sene annemi kaybetmiştim belki ama anladım ki hayat bizi mutlu etmenin yollarını da bize sunuyormuş. Kardeşlerim bugün hatalarını anladıklarını söylediler. Artık hergün beni arayacaklarmış. Ve bugün yazdım. Alp'e yazdım. Doğum günümde, en sevdiğim şiir'i yazdım...

28 Mayıs 2013

Ara sıra konuşuyoruz artık ve o da biliyormuş şiiri. Alp'le konuştuğum için artık eskisi kadar karamsar bakamıyorum hayata. Mutluyum sanki ama korkuyorum da. Alışıyorum ve kaybetmeye de yaklaşıyorum. Yarın onu görmeye gideceğim.

29 Mayıs 2013

Gözyaşlarım ıslatıyor sayfaları. Böyle olmaz zorunda değildi! Her şey kötü gitmek zorunda mıydı gerçekten?! Saçları ellerinde kaldı! Saçları... Ellerinde kaldı. Kalbimi söküp aldılar sanki benden. Nefret ediyorum bu dünyadan! Nefret ediyorum... Özür dilerim Alp.

1  Haziran 2013

Kötü günleri geride bırakıyorum sanki. Hayat çok acımasız. Güzel giden şeylerde var tabii. Mesela bugün Alp bana dökülen her bir saç teli için gülümsediğini söyledi.

14 Haziran 2013

Yavaş yavaş şiirin sonuna geliyoruz ve heyecanlanmaya başladım. Şiir bittiğinde tamamen onun hayatında olacağım.

22 Haziran 2013

Bugün şiir bitti ve ben artık sonsuza kadar Alp'in hayatında, onun yanındayım. Biz eksildik biraz. Sevişmek de eksilmekmiş biraz.

26 Ağustos 2014

Alp'in durumu her geçen gün daha da iyiye gidiyor. Böyle giderse kanseri yenebileceğini söylediler. Sanırım artık umut denen şeyin var olduğuna inanmaya başlıyorum.

10 Ekim 2014

Son iki gündür halsiz hissetmeye başladım. Nedenini bilmediğim bir şekilde ellerim titremeye başladı mesela. Başımda da çok büyük bir ağrı var. Beni rahatsız etmeye başladı.

29 Ocak 2015

Beklemiyordum... Acımı nasıl anlatırım bilmiyorum. Kan kusmaya başladım. Ve Asuman hemşire onu kaybettik diyor. Ne demek istiyor? Kaybettik derken yani... Onu kaybettik. Onu kaybettik! Kaybettik...

17 Temmuz 2015

Kanser teşhisi konuldu. Hastaneye yatırıldım.

19 Şubat 2016

İki hafta önce kalbim durdu. Dinlenmek zorunda olduğum için yazamadım. Artık yoruldum. Her geçen gün daha da yoruluyorum. Beni artık Alp'in yanına gönderir misiniz? Böyle çok eksik kaldım. Ve onu çok özledim...

13 Mart 2016

Sona yaklaşıyoruz. Hissediyorum.

21 Mart 2016

Sevgilim, özür dilerim;

Yapamıyorum olmuyor. İyi bakamadım kendime. Yokluğunda hiç iyi olamadım sevgilim. Çabaladım, kalbim izin vermiyor.

Kan kusuyorum sevgilim. Sana diyemeden bıraktın beni. Oldu mu hiç böyle? Tek başıma yapamam ki ben, biliyorsun. Gücüm yetmez benim senin gibi savaşmaya.

Asuman hemşire arada bir uğruyor yanıma. Gözleri dolu dolu, biliyor gerçeği. Biliyor sonumu.

Bir kez daha dursa kalbim, dayanamam ki ben. Sen gittin ya kalbim yetmiyor artık bana. Eksildi bak o da.

Senin gidişinle her şey eksildi. Sevmek eksiltti bizi. Pişman mıyım? Hayır, asla!

Özür dilerim sevgilim. Ben daha da eksiliyorum.

Biraz değil, çok eksiliyorum özür dilerim.

Hoşçakal sevgilim, hoş kal orada.

Ve bekle beni.

Biraz da orada eksilelim.

                                           -Şira...

°°°

Ve son yazdığı cümleler bunlardı Şira'nın. Yılların hissini yazmıştı bir bir. Bugün 29 Ocak 2022... İyi uykular Alp. ")

Bu da kitabın son bölümüdür.