hemen dün yazdım, bir anda ilham falan bir şeyler geldi ben de şaşırdım.
texting de düzyazı görmek sizi sıkar diye fazla uzun yazmıyorum zaten bazı şeyler için gerekli çünkü...
İYİ OKUMALAR🍭
———
Elimdeki kitapların numarasına bakarak raflara yerleştirirken bunların son olması işimi hızlıca ve keyiflice yapmamı sağlıyordu.
Tüm bu kafa karışıklığımın arasında bir şeyler ile uğraşmak istemiştim ve Taehyun da bu hafta sonu kütüphane görevlisi olduğunu ama yetiştirmesi gereken yazılımlarının da bulunduğunu söyleyerek bana orada bulunmam adına bir öneri sunmuştu. Okuduğum bölüm gereğiyle zaten her an kütüphanede dolanıyordum, hiçbir şey yapmasam bile eski veya yeni sayfalara sahip kitaplar arasında oturmak iyi geliyordu. Bu yüzden önerisini kabul etmiş, kütüphanedeki ikinci ve son günümü geçiriyordum ama fazla yoğundu ve bunu beni çoktan yormuştu.
"Pardon bakar mısınız?"
Son kitabı da hemen karşımdaki rafa yerleştirdikten sonra duyduğum ses ile arkamı döndüm. Yeonjun, sağ elinde tuttuğu kağıda bakarak bir şeyler mırıldanırken bir yandan da diğer koluyla göğsünde sabitlemiş olduğu birkaç kitabı sıkıca tutuyordu. Ben ona bakarken hala kağıda bakmaya devam ederek konuştu. Bakmamı rica ettiğinde de dikkati ben de değildi anlaşılan.
"Şu kitapları alabilir- Ah, Dostoyevski okumak bana göre değil sanırım. Şey şu kitapları alabilir misiniz rica etsem? İki hafta oldu bunları alalı, girişte kimse yoktu bu yüzden kayıdı tamamlayamadım." Konuşurken söylediği şey ile kaşlarımı çattığımda ricasını geri çevirmeyerek etrafına kolunu sarmış olduğu kitaplara doğru yaklaştım. Kitapları ondan aldığımda kolunu sonunda rahatlıkla serbest bırakıp kafasını kaldırdı.
"Çok teşekkür- Beomgyu?"
Şaşkınlığı ile onu orada bırakarak görevlinin yer aldığı, kitap kayıtlarının yapıldığı masaya doğru ilerleyip bilgisayardan iki hafta önceki kayıtlara bakmaya başladım. Masanın önüne gelip işlem yapmamı beklediğinde aldığı birkaç kitabın karşısına bugünün tarihini işledim. Gerçekten de çok fazla kitap almıştı, sabahtan beri birilerinin işlemlerini hallediyordum ama bu iki hafta içinde okunan en fazla kitap kaydı olabilirdi. Kayıt bitmek üzereyken aklıma kurduğu cümle geldiğinde aramızdaki gergin atmosfere karşılık sordum. "Çevirmenlik mi okuyorsun?" Kitapların teslim tarihini bitirip kaydı tamamladığımda bana baktığını görüp ona baktım. Nedenini bilmediğim bir şekilde bana inanamayan gözlerle baktığında kaşlarımı çattım. Sadece soru sormuştum.
"Aynı bölümde okuyoruz aslında. İngiliz dili ve edebiyatı." Hafifçe eğilip bilgisayar ekranına baktıktan sonra işinin bittiğini görüp çıkışa doğru ilerledi.
İleriye takılan gözlerim yerdeki kağıtla çarpıştığında yerimden kalkıp kağıdı almak için ilerledim. Başta Suç ve Ceza olmak üzere Dostoyevski'ye ait birkaç eser adı yazılıydı. Elimdeki kağıdı cebime sıkıştırarak yerime geri döndüğümde, Yeonjun ile aynı bölümde olmamıza rağmen daha önce onu nasıl görmediğime karşı kafamdaki soru işaretleri ile uğultulu seslerin arasında kaldım.
———
"Çok fazla yağmur yağıyor. Sanırım biraz daha burada kalmalıyım." Üzerimdeki kahverengi kabana iyice sarılarak telefonun diğer tarafındaki Hyunjin'e karşı konuştum. Arkadan Taehyun'un sesi de geldiğinde telefonu onun almasını bekledim. "Alo? Beomgyu, gece için görevli ayrı. Bu yüzden birisi gelecektir, sen eve gel."
İnatla başımı iki yana salladım. "Yağmur dinene kadar beklesem? En azından yavaşlayana kadar. Sizi haberdar ederim, görüşürüz." Telefonumu kot pantolonun cebine sıkıştırdıktan sonra çıktığım kapıdan tekrar içeriye geçmek için döneceğim sırada kapıda bekleyen ve muhtemelen telefon konuşmamı duymuş olan Daniel ile karşı karşıya geldim.
Belki de sırılsıklam olacak olmama rağmen eve gitmeliydim.
"Selam." Elini hafifçe kaldırıp tebessüm ederek selam verdiğinde yanına doğru adımladım. "Sabahtan beri buradayım. Seni hiç görmemiştim, yeni mi geldin?" Merak değilde daha çok laf olsun diye sorduğum soru ile hafif aralık kapıdan içeriye baktı. "Yeonjun bugün bir kağıt düşürmüş sanırım. Ödevle alakalı bir kağıt. Onu bulmak için geldik o da içeride zaten şu an." Tam o sırada açılan kapı ile birkaç adım ileriye gittim çünkü kapının tam önünde duruyordum.
"Yok, bulamadım. Adını bilmediğim birkaç eser daha vardı ve tek notu ben aldım sanırım." Bugün gördüğüm kağıttan başka seçenek kalmadığında hızlıca cebimdeki kağıdı çıkararak havada salladım. "Sen gittikten sonra buldum. Çoktan gitmiş olduğun için daha sonra veririm diye düşünmüştüm." Bir şey söylemeyerek elimde ki kağıdı aldığında hafif soğuk havada daha da hızlanan yağmurun sesiyle üstümdeki kabana sarıldım.
Yeonjun elindeki kağıtta göz gezdirdiğinde Daniel minik bir teşekkür mırıldandı. "Bizimle gelmek ister misin? Yağmur çok fazla yağıyor, telefon konuşmana da şahit oldum." Yeonjun aramızdan geçerek arabaya doğru ilerlediğinde olur anlamında kafamı salladım. Bu Daniel'ın sevinmesini sağlarken hızlıca arabaya doğru ilerledik. Arka tarafın kapısını açıp bindiğimde o çoktan sürücü koltuğuna geçmiş, Yeonjun'a onlarla geleceğime dair bir şeyler söylüyordu.
Kurduğumuz bir iki cümle dışında ses çıkmayan arabada Daniel'ın kırmızı ışıkta beklerken sorduğu soruyla gözlerimi dikiz aynasından onun gözleri ile buluşturdum. "Aslında iki gündür sana yazmak istiyorum. Vereceğin cevap hakkında."
Açmasını, hele ki kardeşinin yanında açmasını hiç beklemediğim konuyla ne yapacağımı şaşırdım. "Ah, ben..."
"Yeonjun olduğu için çekiniyorsan asla çekinme. Nasıl olsa kardeşim, elinde sonunda biliyor her şeyi."
Düşünmüştüm. Eğer şu an karşı karşıya gelmeseydik birkaç gün içinde ona cevabımın olumsuz olduğunu da söyleyecektim zaten ama içinde bulunduğum gergin ortam beni zorluyordu. Yalnızca yaklaşık on saniye süren sessizliğin ardından tüm gerginliğimi bir kenara bırakarak, benden cevap bekleyen mavi gözlere karşı verdiğim cevap ile mutlulukla parladığını geç fark edeceğim kahvelere bakarak konuşmaya başladım.
"Ben sana karşı bir şey hissetmiyorum Daniel. Sanırım arkadaş kalsak daha iyi olacak."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
bana gelsen çok daha mutlu olabilirdik Daniel... sen bilirsin yine de...
