The full moon

The heritage

Η Daciana μία μέρα πριν τα γενέθλια της αποφάσισε να μάθει για την κληρονομιά της οικογένειας. Ήθελε να μάθει τη ζωή ως λύκος.

"Μαμά, μπαμπά είστε εδώ?" Καμία απάντηση όμως.

"Daciana που είναι οι γονείς μας?" Ρώτησε η Loveta.

"Δεν ξέρω γλυκιά μου, αλλά μην ανησυχείς."

Η Daciana αποφάσισε να φωνάξει τα κορίτσια σπίτι της, γιατί δεν μπορούσε να αφήσει μόνη της την αδερφή της. Φυσικά τα κορίτσια ήρθαν αμέσως.

"Κορίτσια μπορείτε να μου κάνετε 2 μεγάλες χάρες?" Ρώτησε η Daciana.

"Πες μας."

"Για αρχή, μπορείτε μήπως να ψάξετε τους γονείς μας? Λείπουν πολλές μέρες."
"Φυσικά και μπορούμε." Είπαν τα κορίτσια.

"Εμ, μπορείτε μήπως και να μου μάθετε λίγο πως είναι όταν έχεις τον λύκο σου?"

"Χμμ, λοιπόν το να έχεις έναν λύκο μέσα σου είναι και λίγο περίεργο, αλλά και ωραίο. Η αρχή είναι πάντα δύσκολη για όλους. Πρέπει να μάθετε να συνεργάζεστε, να μιλάτε." Είπε η Accalia.

"Και πώς είναι όταν έχεις ταίρι?"

"Λοιπόν, αυτό το καταλαβαίνετε και οι δύο. Το μυρίζεται. Θα είναι το ταίρι σου για πάντα." Είπε η Rieka.

"Ουάου, σας ευχαριστώ κορίτσια. Εμ μπορείτε να προσέχετε λίγο την αδερφή μου, γιατί έχω σχολείο?"

"Φυσικά, πήγαινε."

Η Daciana ξεκίνησε για το σχολείο της. Γενικά οι ώρες στο σχολείο περνούσαν καλά πλέον. Όταν σχόλασε έξω από το σχολείο είδε τον Damion.

"Dami, καιρό είχα να σε δω." Είπε η Daciana.

"Γειά σου Daciana, πως είσαι?"

"Εε καλά. Απλά λίγο ανήσυχη."

"Γιατί?"

"Αγνοούνται οι γονείς μου."

"Όου κατάλαβα. Υπομονή."

"Σε ευχαριστώ Dami. Πρέπει να φύγω όμως, γιατί προσέχω και την αδερφή μου."

"Οκ Daciana. Τα λέμε σύντομα."

Η Daciana γύρισε σπίτι και έκατσε με τις φίλες της και την αδερφή της να φάνε.

"Κορίτσια, γιατί η πανσέληνος έχει τόση πολύ σημασία σε εμάς?" Ρώτησε η Daciana.

"Γιατί μας επηρεάζει πολύ, ειδικά σε αυτούς που δεν ξέρουν να ελέγχουν τις δυνάμεις τους." Είπε η Accalia.

"Απλά στην πανσέληνο έχουμε πιο πολύ δύναμη." Είπε η Rieka.

"Κατάλαβα. Άρα εμένα αύριο στα γενέθλια μου, θα με επηρεάσει?"

"Μπορεί, αλλά μόνο αν είσαι λύκος." Είπε η Accalia.

"Οκ, άρα αυτό θα το δούμε αύριο." Είπε η Daciana.

"Ναιι. Εσύ τί θα ήθελες να γίνει? Να έχεις λύκο ή όχι?" Ρώτησε η Rieka.

"Νομίζω θα ήθελα να έχω λύκο."

"Χμ, ωραία." Είπε η Accalia.

"Κορίτσια δεν σας είπα. Το ταίρι μου, ο Conri είναι φίλος με τον αρχηγό της αγέλης Ruthless Moon." Είπε η Rieka.

"Ουάου. Μπράβο Rieka." Είπε η Daciana.

"Dacia σε πειράζει να φύγουμε? Θα πάμε να ψάξουμε και για τους γονείς σου." Είπε η Accalia.

"Οκ κορίτσια. Πηγαίνετε και σας ευχαριστώ για σήμερα."

"Αντίο Daciana, αντίο μικρούλα." Είπαν τα κορίτσια.

Τα κορίτσια αφού έφυγαν, η Daciana έπρεπε να ασχοληθώ και με την αδερφή της.

"Loveta θες να παίξουμε κανένα παιχνίδι?"

"Όχι, θέλω να μου τραγουδήσεις όπως και η μαμά."

"Εμ, δεν μπορώ να ουρλιάξω γλυκιά μου. Δεν έχω λύκο."

"Μα, γιατί??"

"Θες να κάνουμε κάτι άλλο?"

"Όχι, θα πάω για ύπνο." Είπε η Loveta λίγο νευριασμένα.

"Καληνύχτα αδερφούλα."

"Καληνύχτα sis."

Η Daciana μετά ανέβηκε στο δωμάτιο της. Έκατσε στο παράθυρο της κοιτώντας έξω. Το μόνο που έβλεπε ήταν το δάσος. Μετά από λίγο κοιμήθηκε κοντά στο παράθυρο.