Μια νεαρή κοπέλα η Daciana, ζούσε στον Καναδά μαζί με την οικογένεια της. Είχε μια μικρή αδερφή και 2 καλές φίλες. Δεν ήξερε πολλά για την πραγματική ταυτότητα της γιατί ποτέ δεν την ενδιέφερε η ζωή των λύκων. Όμως μια μέρα θα μάθαινε ήθελε δεν ήθελ...
Την επόμενη μέρα, μόλις ξύπνησε η Daciana κατευθείαν σηκώθηκε, πλύθηκε και ντύθηκε. Αμέσως κατέβηκε κάτω να δει αν είχαν έρθει οι γονείς της, αλλά τίποτα. Σήμερα ήταν τα γενέθλια της και ήθελε πολύ να τα περάσει με τους δικούς της.
"Καλημέρα Loveta." Είπε η Daciana.
"Καλημέρα Dacia."
"Θες να πάμε μια βόλτα σήμερα?"
"Ναιιι." Είπε με χαρά η Loveta.
"Ωραία. Ντύσου και φύγαμε."
Η Loveta αμέσως πήγε να ντυθεί και κατέβηκε κάτω. Έτσι οι δυο τους πήγαν μια βόλτα στο χιονισμένο δάσος.
"Που θα πάμε?" Ρώτησε η Loveta.
"Θα δεις, είναι έκπληξη."
Περπατώντας λίγα λεπτά, έφτασαν σε ένα χιονισμένο τοπίο.
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
"Λοιπόν πως σου φαίνεται?" Ρώτησε η Daciana.
"Ουάου, είναι τέλεια." Είπε η Loveta.
"Όταν γίνεις ένας υπέροχος και δυνατός λύκος θα έρχεσαι εδώ και θα νιώθεις το χιόνι πάνω σου." Της είπε.
"Daciana πότε θα αποκτήσω εγώ τον δικό μου λύκο?"
"Όταν μεγαλώσεις σαν και εμένα γλυκιά μου."
"Μα, δεν είναι δίκαιο. Εσύ γιατί δεν έχεις?" Ρώτησε η Loveta.
"Θα δούμε σήμερα Loveta αν θα έχω."
"Πότε, πότε?"
"Τα μεσάνυχτα. Τί λες, γυρνάμε?"
"Ναι, κάνει λίγο κρύο."
Έτσι οι δύο αδερφές γύρισαν σπίτι. Η Daciana είπε στις φίλες της το βράδυ να έρθουν σπίτι για τα γενέθλια της. Η Daciana μαζί με την αδερφή της, ετοίμαζαν το σπίτι και το φαγητό για το βράδυ. Οι δύο αδερφές έκατσαν να φάνε για μεσημέρι, και μετά η Loveta πήγε λίγο να παίξει.
Το βράδυ. Αφού έφτασε το βράδυ, η Daciana ντύθηκε και κατέβηκε κάτω να περιμένει τις φίλες της.
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Μόλις χτύπησε το κουδούνι, πήγε να ανοίξει.
"Χρόνια πολλά Daciana." Είπε η Accalia.
"Χρόνια πολλά μικρή μας λύκαινα." Είπε η Rieka γελώντας.
"Σας ευχαριστώ και τις δύο. Ελάτε μέσα." Είπε η Daciana.
"Γειά σου Loveta." Είπε η Rieka.
"Γειαα Rieka."
Όλες έκατσαν στο σαλόνι, έπαιξαν παιχνίδια, έφαγαν φαγητό, είπαν αστείες ιστορίες, ώσπου ακούστηκε ένα ξαφνικό ουρλιαχτό.
<Αουυυυ> Ήταν ένα θλιμμένο ουρλιαχτό.
Τα κορίτσια μόλις το άκουσαν κατάλαβαν ότι κάτι είχε γίνει. Η Loveta όμως, με το που το άκουσε άνοιξε την πόρτα και έτρεξε στο δάσος να δει μήπως ήταν οι γονείς μας.
"LOVETA περίμενε." Φώναξε η Daciana.
"Daciana τρέχα." Είπε η Accalia.
Και αμέσως έτρεξε πίσω της. Όμως πριν προλάβει να την φτάσει την άκουσε να φωνάζει.
"Αααααααα. ΜΑΜΑ, ΜΠΑΜΠΑ. Οχιιι." Είπε η Loveta κλαίγοντας.
Είχε τόσο θυμό μέσα της και θλίψη που ο λύκος της βγήκε από πολύ νωρίς. Μεταμορφώθηκε σε ένα λευκό λυκάκι.
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
"Loveta, που είσαι?" Είπε η Daciana.
Μόλις έφτασε εκεί είδε τους γονείς της νεκρούς και την Loveta να έχει γίνει λύκος. Όλα μέσα στο κεφάλι της γύριζαν, ήθελε να κλάψει, να ουρλιάξει, να κάνει πολλά. Όμως έπρεπε να βοηθήσει την αδερφή της.
"Loveta είναι εντάξει. Είμαι εδώ. Βάλε τον λύκο σου μέσα, μπορείς."
Η Loveta ακούγοντας την έγινε ξανά άνθρωπος και έτρεξε στην αγκαλιά της.
"Σςςς πάμε σπίτι. Κορίτσια μπορείτε να την πάτε σπίτι?" Είπε η Daciana.
"Φυσικά. Εσύ τί θα κάνεις?" Ρώτησε η Accalia.
"Θέλω να κάτσω λίγο έξω."
"Οκ."
Αφού τα κορίτσια γύρισαν σπίτι, η Daciana άφησε όλη την οργή της έξω.
<Αουυυυυ> Και ναι αυτό το ουρλιαχτό ήταν της Daciana. Της λύκαινας της.
Έτρεξε όσο πιο γρήγορα μπορούσε, δεν ήξερε που πήγαινε απλά προχωρούσε. Δεν μπορούσε να γυρίσει σε άνθρωπο, δεν ήθελε. Έτσι έμεινε κολλημένη σε λύκο.
