Μια νεαρή κοπέλα η Daciana, ζούσε στον Καναδά μαζί με την οικογένεια της. Είχε μια μικρή αδερφή και 2 καλές φίλες. Δεν ήξερε πολλά για την πραγματική ταυτότητα της γιατί ποτέ δεν την ενδιέφερε η ζωή των λύκων. Όμως μια μέρα θα μάθαινε ήθελε δεν ήθελ...
Οι μέρες περνούσαν και η Daciana σκεφτόταν εκείνη τη βραδιά. Ήθελε να μάθει ποιος ήταν ο λύκος. Αλλά εφόσον δεν μπορούσε, συνέχιζε την καθημερινότητα της στο σχολείο.
"Καλημέραα." Είπε στους γονείς της.
"Καλημέρα Daciana. Και όπως είπαμε. Μην ξανά φύγεις." Είπε η μητέρα της.
"Οκ."
Η Daciana ξεκίνησε προς το σχολείο της. Δεν ήθελε να ξανά πατήσει εκεί αλλά δεν μπορούσε να κάνει κάτι. Μπήκε στην τάξη της, έκανε τα μαθήματα της και αφού σχόλασε πήγε λίγο στο δάσος. Ήθελε να πάει κάπου που δεν είχε ξανά πάει. Έτσι η Daciana προχωρούσε μέχρι που είδε ένα ωραίο μέρος.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Δεν είχε ξανά πάει ποτέ από την άλλη πλευρά. Ήθελε πολύ να πάει αλλά φοβόταν. Έτσι απλά έκατσε κάτω και ζωγράφιζε. Ζωγράφισε τον λύκο που είδε τότε έξω από το σπίτι της.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ξαφνικά ένιωσε κάποιον πίσω της.
"Έι, τί κάνεις εσύ εδώ?" Είπε η Daciana.
"Εδώ κοντά μένω." Είπε ο Damion.
"Α δεν το ήξερα."
"Δεν πειράζει. Ωραία ζωγραφιά παρεμπιπτόντως." Της είπε.
"Σε ευχαριστώ. Έχω άλλη μία." Του είπε και έδειξε τον άσπρο λύκο.
"Ουάου. Είναι τέλειοι οι λύκοι. Σου αρέσουν?" Την ρώτησε.
"Ναι, απλά δεν ξέρω πολλά για αυτούς."
"Μμ θα ήθελες να μάθεις?"
"Δεν ξέρω. Ίσως, αλλά όχι ακόμα."
"Οκ." Είπε και έκατσε κοντά της.
Άρχισαν να μιλάνε για τη ζωή τους, αν έχουν αδέρφια, φίλους, οικογένεια. Δεν είχαν καταλάβει ότι είχε αρχίσει να βραδιάζει.
"Dami σε μια βδομάδα έχω τα γενέθλια μου." Του είπε.
"Ουάου, δηλαδή γίνεσαι 18."
"Ναι, και την ημέρα των γενεθλίων μου θα έχει πανσέληνο."
"Αα, τέλεια. Απλά να προσέχεις στην πανσέληνο." Της είπε.
"Πάντα προσέχω." Είπε και σηκώθηκε για να φύγει.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Ουάου." Είπε ο Damion και την κοίταγε.
"Τί?"
"Τίποτα, απλά είσαι πανέμορφη."
"Σε ευχαριστώ. Έλα πρέπει να φύγουμε."
"Θες να σε πάω μέχρι σπίτι σου?"
"Όχι, δεν είναι αναγκαίο."
"Οκ. Θα σε πάω μέχρι τα μισά."
Φτάνοντας, την αποχαιρέτησε και έφυγε. Η Daciana μπήκε στο σπίτι και έκατσε να φάει.
"Daciana, Daciana θα έρθεις να παίξουμε μετά?" Είπε η αδερφή της.
"Ναι Loveta."
Αφού έφαγε πήγε να παίξει λίγο με την αδερφή της. Έπαιξαν διάφορα παιχνίδια που ήθελε η αδερφή της και μετά πήγε να ξαπλώσει. Όσο για τον Damion πήγε πίσω στο σπίτι του.
"Επ Damion. Που ήσουν?" Ρώτησε ο Conri.
"Εε πήγα μια βόλτα." Του είπε.
"Αα, και πως πάει με το κορίτσι?"
"Εε καλά."
"Μμμ, δηλαδή δεν νιώθεις τίποτα για αυτή?"
"ΟΧΙ. Δεν γίνεται, δεν είναι μία από εμάς." Είπε λίγο λυπημένος.
"Το ξέρω, αλλά και αν το προσπαθούσες? Μπορεί να μην την ενοχλήσει."
"Δεν ξέρω Conri. Δεν θα το δεχτεί αυτό η αγέλη."
"Ποιος νοιάζεται για την αγέλη? Βρες το ταίρι σου."
"Θα το σκεφτώ. Εσύ την βρήκες την δικιά σου?" Τον ρώτησε.
