19. Bölüm

761 47 4
                                    

"Bırak gireceğim yanına Şevval , kalbini kırdım ! "

"Hayır dedim sana dağ ayısı hayır !"

Yeni uyanmış Şevval ve Yeliz'in kavgasını dinliyordum

Yeliz'in bağırmasıyla sıçrayarak uyanmıştım yine tek bir farkla bu sefer ofis değil evdeydik

Yatakta uzanır halde üstümde ki  yastığı kavrayan kolum , başımın altındaki yastığa dağılan saçlarımla küçük bir çocuktan farkım yoktu

Kalkmak istemiyordum

Bu yüzden kalkmayacaktım

Geri uyumaya çalışırken birden açılan kapıyla korktum fakat belli etmedim

"Bak dedim sana uyuyor diye aptal !" Şevval'in ayıplarcasına konuşmasıyla yastığımla birlikte yan tarafa dönerek bacağımı attım

"Şevval şansını zorlama geç odana ." Sert sesiyle odaya girip kapıyı Şevval'in yüzüne kapatmıştı

Yatağa girince yüzünü yüzüme yaklaştırmıştı fakat ben bir anda kalkarak odadan çıktım ve aşağı inmeye başladım

Mutfağa girince hizmetli bir kız vardı

"Efendim bir şey mi istediniz ?" Diye sorana kadar orada beklediğimi bile anlamamıştım

"Şey evet...... Su alacaktım " kız bana su vermek için atılınca

"Alabilirim ben , bu arada adın ne ?" Diyerek güzel bir gülümseyle ona baktım

Şaşkın bir şekilde bakarken cevap ondan değil arkamda ellerini belime koyarak beni sertçe kendine çeken Yeliz'den gelmişti

"Sanane !"
Sert sesiyle beni kıskandığını anlamıştım mal değildim

"Ben seninle konuşmuyorum ! " Sert çıkarmaya çalıştığım sesim üzgün bir çocuk gibi çıkmıştı

"Hmm peki bunu odamızda konuşmaya ne dersin güzelim ?"

"Hayır"
Birden havalanmamla birlikte ağzımdan kaçan çığlık beraberinde siniri de getirmişti

"Bırak !"

"Bırak diyorum sana !" Gözlerimin dolmasını engelleyememiştim

O da bunu görünce dişlerini sıkarak kollarını daha da sıklaştırdı

Odaya geldiğimiz an beni indirerek konuşmaya başladı

"Güzelim bak sin- " sözünü keserek hızla

"Gitmek istiyorum " iki kelime nasıl bir yıkıma sebep olacaktı

Kaşlarını çattı ardından kocaman bir kahkaha ve ard arda arkamdaki duvara atılan yumruk

"Ne dedin sen !?" Hiddetle sorduğu soruyla titrememi umursamadan çenemi dikleştirip

"Ben gi- " sözümü kesen şey beni az önce yumruk attığı duvara iterek dudaklarıma yapışması oldu

İtmeye çalışıyordum onu ama bir adım bile atamıyordum  oysa o güç uygulamadan beni duvara fırlatmıştı

Sonunda nefesimin bittiğini anlayarak benden ayrıldı

Fakat bırakmadı dudakları hala kaşımın ortasında ki yerde duruyordu

Ağlamaya başlamıştım bir anda her şey üst üste geliyordu ve ben bu evden gidecektim

"Gideceğim ister izin ver ister verme izin isteyen yok zaten gideceğim duydun mu beni gideceğim !" Kendimi yırtıyordum resmen , ona vururken bir yandan tırnaklarımı elime geçirmiştim

§audade Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin