Run After Her

12

Calyx Kheifer Huscaro

A year had passed. It's Kourtney's death anniversary. Every day ko siyang nakikita sa panaginip ko.

I'm still waiting for her kahit alam kong isang taon na ang lumipas.

FLASHBACK

Today is her last night.

Ang tahimik ng kapaligiran dito sa bahay nila, pero nakakabingi sa tenga. Hindi dahil sa katahimikan. Dahil kahit hindi bumubuka ang mga bibig nila ay alam mong may gusto silang sabihin.

Gabi-gabi kong hinahanap si Kourtney. It's been 2 weeks. I missed her so much.

"Calyx? Hijo? Hindi mo manlang ba lalapitan si Kourtney?" Si Tita Muriel, ang mommy nila Lawrence and Kourtney.

Hindi ko nalang siya kinibo.

"Hijo, alam kong mahal na mahal mo ang anak namin ni Lucifer. Pero sa tingin ko'y mas mainam para sa'yo kung bibitawan mo na ang anak ko." Pilit ang ngiti nitong sabi sa'kin.

"Tita Muriel, hindi ko mahal si Kourtney." Pilit kong binabago ang nararamdaman ko.

Ngumiti naman siya sa'kin kahit alam kong masakit sakanya ang nangyari at ang sinasabi niya. "Alam kong mahal mo si Kourtney, Calyx anak. Mga bata palang kayo ay halata na sa'yo ang pagiging interesado sa anak namin ni Tito Lucifer mo. Nung una kalong-kalong mo lang si Kourtney, kinakantahan mo, nilalaro mo. Nung nakaraang buwan ay nakarating sa'kin na buntis siya sa anak niyo. Ngunit sa kasamaang palad, hindi niya kayang ipanganak ang bata dahil natatakot siya na baka isang araw ay lahat ng kalokohan na ginawa niya ay sa anak niya iganti lahat." Umupo naman si tita sa tabi ko.

"Anak, alam kong mahal mo si Kourtney. Hindi lang bilang kaibigan o kinakapatid, higit pa sa inaakala naming lahat. Minahal mo siya pero matagal mong tinago." Nakangiti pa din si tita.

"Iniintay naming ikasal kayong dalawa, ngunit hindi namin inaasahan na malulusutan kami ng mga kalaban namin at si Kourtney ang napahamak. Sorry, Calyx. You should've had a chance but you lost that chance dahil sa kapabayaan namin ng tito Lucifer mo." Nakatingin sa malayong sabi ni Tita Muriel.

"Sana mapatawad mo kami ng tito Lucifer mo. Hindi namin sinasadyang maging pabaya. Nagsisisi na kami dahil hindi rin namin nakasama si Kourtney ng matagal. Kung kailan tanggap na niya kami, dun pa siya mawawala." Namumuo na ang mga luha nito, at nang malapit ng bumagsak ay tumayo agad si tita bago patagong pinunasan ito.

"Aasikasuhin ko muna ang mga bisita, Calyx. Kung pagod ka na, magpahinga ka nalang muna sa kwarto ni Kourtney." Sabi nito tyaka tumalikod sa akin.

Darling, why did you left me? Akala ko ba you'll spend your whole life with me? You left me. I'm ready to risk my whole life, but you just risked your own life.

Mukhang nakatulog ako ng mahimbing dito sa kwarto ni Kourtney at hindi ko nalang namalayan ang oras.

How long Am'I going to suffer, darling? Did I hurt you that much for you to make me suffer and leave me like this?

END OF FLASHBACK

Puro si Kourtney lang ang nakikita ko, puro siya lang. Tuwing magigising ako, tuwing may madadaanan ako na connected sakanya at tuwing pagtulog ko. Puro si Kourtney lamang ang nakikita ko. Hindi ko pa rin matanggap na wala na siya.

Parang kama kailan lang ay nalaman kong buntis siya, mahal niya 'ko, ang relasyon nila ng kaibigan ko at ang pag-assassinate sakanya. But now, I'm infront of her grave crying and wishing her to comeback to me.

I really can't live like this. If hindi pa siya babalik ay hindi ko na alam kung anong pwedeng mangyari sa'kin. Hindi ko pa rin tanggap ang pagkamatay niya, ng anak namin, maski ng anak nila ni Oliver.

Napatingin ako sa puno na malapit sa puntod ni Kourtney ng mapansin kong may babaeng nakatayo do'n na naka puti. Ngunit hindi maipinta ang kanyang itsura. Wala siyang kaekspre-ekspresyon. Hindi ko nalamang pinansin ang nakita ko dahil nagsimula na ding umalan kahit tirik na tirik naman ang araw.

I just stayed where I'am at wala akong pakialam kung anong sasabihin ng ibang tao o kung magkasakit man ako. Ang tanging gusto ko lang mangyari ngayon ay ang makasama si Kourtney.

"Sorry ngayon lang ako nakadalaw, mahal ko. I was undergoing a psychotherapy lately."

"Hi Darling, is it really late? Darling, I'm so sorry because I hurt you. I didn't mean to hurt you. You lost our child and your child with Oliver. Baby, I love you so much. Why can't you just stay with me? Akala ko ba mahal mo 'ko?" Natigilan naman ako sa sinasabi ko.

"Minahal mo nga ba talaga ako? Or everything was for a show? You told me you loved me so much. 12 years, Kourtney. 12 years mo 'kong minahal, tapos isang araw maririnig ko mula sa'yo ang mga katagang hindi mo naman ako minahal? Alam mo sobrang nasaktan ako nun. Kourtney, ang sakit sakit nung ginawa mo. Tapos ngayon iiwanan mo pa 'ko? Kourtney naman--" Hindi ko na din talaga natapos ang sasabihin ko ng bigla kong narinig na sumigaw sila Oliver na mukhang papalapit na sa'kin.

"Calyx! G*g* ka talaga! Alam mo naman kung anong condition mo ngayon? Ano ba 'tong ginagawa mo! Calyx magtino ka na, tanggapin mo na, wala na si Kourtney! Pwede ba? Sarili mo naman, Calyx. 'Wag mong ganyanin ang sarili mo, dahil tiyak na hindi magugustuhan ni Kourtney yan!" Halata ang pagkainis sa tono ng pananalita ni Oliver.

"Calyx, hindi pwedeng ganito ka palagi--" I cutted what he's trying to say.

"Kung para sa'yo Oliver madaling kalimutan si Kourtney, para sa'kin hindi. She's the love of my life, she's my darling, she's the mother of my child.." Nagsimula ng mamuo ang mga luha ko sa mata.

"Your unborn child, Calyx. Oo, I know that. Pero Calyx t*ng*na, wake up! You're suffering just because of love! Kita mong hindi lang ikaw ang nahihirapan ngayon. Maski si Vien ay nahihirapan na rin sa sitwasyon mo!" Si Sylvia..si Vien, oo si Vien. Anong meron kay Vien?

"Calyx, we're aware that you're suffering from a Severe Depressin but this isn't just right, tama na please. Calyx, isipin mo na yung sarili mo.." Naiiyak na, na sabi ni Sylvia sa'kin.

What are they even saying? Severe Depression? I'm totally fine? Pinaglololoko ba nila ako?

"Calyx, you know na nandito kami para sa'yo--"

"Shut up, Kyosh! Hindi niyo nararamdaman yung sakit na nararamdaman ko. I'm planning to propose to her, alam niyo 'yon, diba? But since she was assassinated and God took her life, wala naman na 'kong magagawa kung hindi ang umiyak at magmakaawa sa Diyos, hindi ba?" Naramdaman ko ang pagtulo ng luha ko.

"Kyosh, hindi ko na alam kung paano ako magmamakaawa sakanya. Ilang beses kong tinanong sa Diyos kung pwede sana ako nalang, ibalik niya lang si Kourtney. Hindi ko na kaya Kyosh, hirap na hirap na 'ko.." Patuloy lang ang pag-iyak ko habang naka upo sa tabi ng puntod ni Kourtney.

"Darling, wait for me okay? I love you so much. I'll be with you in no time, darling. I want to be with you." Sabi ko habang niyayakap ang puntod niya.

Some might think that I'm crazy, some might think that I'm emotional.

I became crazy because my baby and our baby left me. Bakit kung sino pa yung mga taong mahalaga sa'tin, sila pa yung kinukuha? Hindi ba ako enough para sa love nila? Para sa care nila? Tao lang din naman ako. Bakit ako sinasaktan ng ganito? Hindi ko na alam kung paano pa ako babangon at ipagpapatuloy ang buhay ko, kung yung mismong taong naging mundo ko yung unang sumuko.

"Oh my god.." Rinig kong bulong ni Sylvia habang nakatingin kung saan.

Nang aking lingunin ay may nakita akong babae na nasa malayo at naka tingin sa amin habang nakangiti. She waved at us before we saw her disappear.

Tumakbo naman ako papalapit sa pinagp'pwestuhan nung babaeng nakita namin kanina.

I shouted her name so many times kahit na umiiyak ako ay pilit ko pa ding nilalakasan ang loob ko at baka makita ko siya ulit.

"Darling?! Kourtney! Where are you? Kourtney, please come back. I need you, darling. I love you, bumalik ka na. Nahihirapan na 'ko Kourtney, maawa ka naman oh."
-
Votes and comments are highly appreciated!
Don't forget to use the hashtag "#RunAfterHer" "#RAH12" on twitter.