KARANLIK

Bira şişeleri ve Ölüm...

Orion gözlerini açmaya çalıştı.Başı ağırıyordu ve nerede olduğunu da hatırlamıyordu.Güneş ışınlarına birkaç küfür savurduktan sonra gözlerini açtı ve yattığı yerden doğruldu.İlk gözüne çarpan bir mezar taşı  ve yanındaki kırılmış bira şişesi olmuştu.İlk önce sessizce sadece baktı ardından dudakları büzüldü ve gözleri doldu.Kafasını yana doğru eğip dudağını ısırdı.Mezar taşının yanına gidip önünde diz çöktü.

“Seninle çok güzel zamanlarımız oldu dostum .“

Birkaç saniye yavaşça okşadı ve hızlı adımlarla oradan uzaklaşıp evine gitti.Orion’un gözünde evi kalemsi hapishane gibi bir şeydi.Belirli saatlerden sonra eve giriş ve çıkışlar yasaklanırdı.Bazen de Orion bunu çok iyi bilirdi ceza saatleri olurdu. Eğer yanlış bir şey yaptıysanız bunu gücünüz yettiğince saklamalıydınız.Dudakları bir anının hatırasıyla kıvrıldı.Sessizce heykelin ağzından anahtarı aldı ve kapıyı açıp yine sessiz adımlarla merdivenleri tırmanıp odasına geçti.Kendini yatağına atarken odasını gözden geçiriyordu.Birden gözleri üzerindeki gömleğine takıldı.Garip lekeler vardı ve gerçekten tuhaf kokuyordu.

“Kahretsin Sebastian!”

Gömleğine yüzünü ekşitmiş bir şekilde bakarken birisinin “Hey!” diye seslendiğini duydu.Başını sesin geldiği yöne çevirmesiyle yüzüne gelen kıyafet tomarını yakalaması bir olmuşdu.Reflekslerinin bu kadar hızlı hareket etmesine şaşırdı.Kapıda duran kıza ters bir bakış attı.

“Al şu kıyafetleri giy ve kendine gel.Bu günü unuttun değil mi?Tabi tahmin etmeliydim.Şunları giy ve insanlığa,aramıza geri dön ve bu arada …çok… tuhaf kokuyorsun.” dedi ve düzgün olan elbisesini düzeltti.

“Benim insanlıktan çıktığım söylenebilir Bells fakat sen hiç girmediğin için bunu bilemezsin.”

Orion’un elindeki kıyafet tomarını kıza atmıştı.

Bellatrix dil çıkardı ve “Haline bakılırsa dün akşam hiç eve gelmemişsin.Merak etme bunu anneme söylemem.”dedi.

Bellatrix kıyafet tomarını tekrar Orion’a attı.Dudakları kıvrıldı ve alaycı bir şekilde ona baktı.

“Bu seni ilgilendiriyor mu?”

Bellatrix omuz silkti.Orion ciddi bir şekilde kıyafetleri tekrar Bellatrix’e atmıştı.Yatağına oturdu ve ona bakmaya başladı.Bellatrix’in gülümsemesi iyice büyümüştü.

“Sadece insanlığa girmeye çalışıyorum abicim.”

Bellatrix kıyafetleri tekrar Orion’a attı.Kızın eğlendiği her halinden belli oluyordu.

“Bellatrix!”

“Abi.”

Merdivenlerde bir kadının sesi yükseldi.”Bellatrix?”

Bellatrix omuzlarını silkti ve “Geliyorum anne.” diye yanıtladı.Gözleri şeytani bir ışıltıyla parlarken Orion’a dönmüştü.

“Bu kokunun sadece kıyafetlerine bulaştığına inanmıyorum.Duş al ve sana getirdiğim kıyafetleri giy.Bu gün babamızın birinci ölüm yıl dönümü.Maisie çok titiz.”

“Bunu annemize de söylemelisin.”

Orion mırıldanırken kıyafetlere sanki başka bir dünyadan gelmiş gibi bakıyordu.Bellatrix onun bu haline gülmemek için kendini zor tuttu.Dudağını ısırdı.

“Bence bunu sen söylemelisin.Annem sakladığın bira şişelerini buldu ve hepsini imha etti.”

Orion ilk önce idrak etmeye çalıştı sonra bir süre öyle kaldı sanki donmuştu.Başını yerden yavaşça kaldırdı ve “Bira şişelerim…”diye mırıldandı.

Bellatrix gülmeye başladı.

“Sadece şaka yapmıştım.”

“Bellatrix!!”

Orion eline geçirdiği yastığı ona doğru fırlattı.Kız büyük bir ustalıkla yastıktan kurtuldu.Orion’ın gözünden kızın reflekslerinin hızı kaçmamıştı.

“Iskaladın.Çok yavaşsın abicim bayağa yaşlanmışsın.”

Bellatrix hızla odadan çıktı ve ikinci yastık az önce durduğu yere çarptı.Orion kardeşinin yaptığı şakanın bir eşek şakası olduğuna karar verdi.”Kız resmen beni kalpten götürmek için elinden geleni yapıyor.”diye düşündü ve duş almak için banyoya yürümeye başladı.Aynı zamanda da hafif tempoda bir şarkıyı mırıldanıyordu.Banyoya girdiğinde şaşkınlıktan olduğu yerde kaldı.Avucundan kanlar akarken aynadaki çamurlu yazıyı okuyordu.

 “Ölümü bekle!Ölüm gelecek!Ölüm karanlıktan çıktı!Ölüm bütün zavallılar için gelecek!Güçlüler yenilecek ,zayıflar ölecek, ölüm ışığı alıcak,karanlık dünyaya hakim olcak ve sen Orion Rory Duane ölümün gazabından kaçamayacaksın!”