this life | hyunchan

♡

Evet. Beklemediği bir tepkiydi. Bilinçli demişti! Bilerek, sorarak?

Sarhoş birine soru sormak mı?

Sen ne saçmalıyorsun diye atılmak istemesi çok normaldi değil miydi şuan? 

''Bilerek de nedemek? Sen ciddi misin?'' 

Hyunjin'in elleri sinirden titriyordu. Bu bilerek ya da sorularak yapılabilecek bir şey değildi. Ayık olmadığını herkes anlardı o anda. Ayrıca böyle bir soruyu neden ve nasıl sorabilmişti? 

Chan'ın konuşmasına izin vermeden tekrar atıldı Hyunjin, sessiz sakin kişiliğinden eser kalmamıştı. 

''Ne dediğinin farkında mısın acaba? Aklımın bulanık olduğunun farkında olman gerekirdi.  Kim barın ortasında komşusuna böyle bir soru yöneltir hatta cevap bekler? Ya sen evlisin üstüne birde çocuğu var Bayan Bang de aynı soruya maruz kaldı sanırım. Böyle ciddi bir konuda benden izin beklemen, BENİM KAFAM YERİNDE DEĞİLKEN İZİN BEKLEMEMEN NE KADAR MANTIKLI OLABİLİR Kİ!!?'' 

Hyunjin sona doğru titreyip bağırmaya başladı, karşısında kim olursa olsun böyle bir olay için bu tip bir açıklama kuramazdı. 

''BİRDE KARŞIMA GEÇMİŞ BİLEREK DİYORSUN! '' 

O anki sinirle her insanın yapabiliceği bir tepki verdi hyunjin. Eli kendinden bağımsız yükseldi ve Chan'ın yüzüne sağlam bir tokat geçirdi. Salonda tokadın sesi yankılanırken Chan'ın kafası sola kaymıştı. Hyunjin artık kendini asla kontrol edemiyordu. Dakikalar önce ondan nefret etmesin diye yalvardığı adama karşı içinde büyüyen büyük bir öfke vardı. Saniyeler birbirini kovalarken hyunjin ağlıyor Chan ise hala sola bakarak duruyordu. Haketmişti. 

Hyunjin beş dakika sonra sesini tekrardan bulabildi. 

''Hyung, senin neyi nasıl neden yaptığı bence artık beni alakadar etmiyor.'' 

''Hyunjin-''

''Bu artık benim sırrım en baştada söylediğim gibi senin üstlenmen gereken hiçbir şey yok. Evine ailene dön normal hayatından sapma ve beni komşundan başkası olarak düşünme asla.'' 

''Hyunjin lütfen-'' 

''Kapıya kadar sana eşlik edeyim.''   

Hyunjin herkese herşeye sevgi dolu bir kişilikti. Ama şuan gözleri Chris'e öyle bir bakıyordu ki, sanki hiç tanımak istemediği birine bakar gibi. 

Hyunjin iki gün öncesinde bunun hayalini kurup kendine kızardı belki ama şimdi olaylar hiç istemediği bir şekilde gerçekleşmeşti. Kapıda Chris'e bakarken içli içli ağlıyordu şimdi. Chan hala kendini açıklamak istiyordu, haklı olmadığının farkındaydı ama yanlış kelimeleri kullanıyordu. Hyunjin son bir kez ona baktı ve kapıyı kapattı. İçinden ''nolur gitsin nolur gitsin'' diyerek tekrar ediyordu. Ama daha adım seslerini duyamadan bacakları onu taşımaktan vazgeçti. Kapının önüne çöküp sessizce ağlarken yine neyapacağını düşünüyordu. Daha ne kadar kötü olabilir derken daha kötüsü oluyordu. 

Hyunjin Jisung'un sayesinde bir hafta izin alabilmişti. Önemli dergi çekimleri sonraya ertelenmişti. O bir haftada kendini toparlamak için hyunjin sadece resim çizdi. Evindeki odasının yanındaki misafir odasını boşalttı, bebek sarısına boyarken sanki içi rahatlıyordu. Ama farketmemişti odası nasıl Chan'ın yatak odasına denk geliyorsa bu minnak oda da star'ın odasının karşısndaydı. 

Chris bir haftadır gözü camlarda yaşıyordu. İtiraf edemesede deli gibi merak ediyordu. Kendini açıklamak hayatındaki her şeyi ona anlatmak istiyordu. Her şeyin yanında gerçekleri anlatmak istiyordu. Ama Hyunjin kaçmak için elinden geleni yapıyordu.