Απολεσθείσα Ψυχή

⚏

Οι καρδιακοί του παλμοί αυξήθηκαν στους εκατόν δέκα το λεπτό, ενώ ένα κύμα ηλεκτρισμού διαπέρασε όλα τα νεύρα του σώματός του. Η αίσθηση του χωροχρόνου χάθηκε! Για αυτόν δεν υπήρχε τίποτα πέρα από τον ίδιο και την αιθέρια ύπαρξη μπροστά του. Ήταν μόνο αυτός και αυτή, αυτή και αυτός.

Στραβοκατάπιε και τσίμπησε το δέρμα του για να σιγουρευτεί πως δεν ονειρεύεται. Λύθηκαν οι αρθρώσεις των γονάτων του, σαν να του μειώθηκε το ζάχαρο. Ποιος ξέρει, ίσως και έτσι να έγινε...

«Η όψη σου μου θυμίζει έμενα την ώρα της άλγεβρας. Κάπως έτσι πρέπει να κοιτούσα και εγώ τον μαυροπίνακα στα παλιά, καλά χρόνια του λυκείου» ακούστηκε η φωνή της, πιο εύηχη και από ύμνο.

«Είσαι ακόμα μαζί μου;» συνέχισε, διότι κατάλαβε πως ο Jeongguk κάπου ταξίδευε.

«Παρασύρθηκα από το κομμάτι, αυτό είναι όλο...» επέστρεψε στο 'τώρα', γλιτώνοντας από βέβαιη ντροπή.

Οι χτύποι του κατεβάσανε ρυθμό και οι μυς του σταμάτησαν να είναι τόσο σφιγμένοι. Ωστόσο, ο μπελάς που αισθάνονταν στο εσωτερικό του στομάχου του δεν έπαψε. Όχι, δεν πεινούσε! Πήρε το πρωινό του λίγα λεπτά νωρίτερα... Ποτέ δεν ένιωσε κάτι παρόμοιο στην ζωή του.

'Είναι... Πεταλούδες;', κοκκίνισε στην σκέψη που έκανε. Για την ακρίβεια, ολόκληρο κοπάδι από πεταλούδες είχε στήσει γλέντι στο στομάχι του.

«Σκοπεύεις να μείνεις όρθιος για την αιωνιότητα;» τον ρώτησε παιχνιδιάρικα.

Ψηλάφησε την ελεύθερη θέση δίπλα της και ο Jeongguk έλαβε αμέσως το μήνυμα. Διστακτικά, έκανε το πρώτο του βήμα και τώρα τους χώριζε μικρότερη απόσταση. Πιότερα ιπτάμενα πλασματάκια γέμισαν την κοιλιά του. Ανακάτεψε τα μαλλιά που πέφτανε ατημέλητα στο μήκος των αυτιών του, δείχνοντας -και καλά- τον ατάραχο.

«Νομίζω πως τώρα είναι μία καλή στιγμή για να σου συστηθώ. Είμαι η Goe Haneul! Φώναζέ με όπως επιθυμείς» τοποθέτησε μια τούφα των μαλλιών της πίσω από το αυτί και φανερώθηκαν τα αστραφτερά της μάτια.

'Ακόμα και όλα τα αστέρια του γαλαξία δεν λάμπουν όσο τα μάτια σου', μακάρι να μπορούσε να της το πει.

«Χαίρομαι πολύ που σε γνωρίζω για δεύτερη φορά, Haneul» γέλασε σιγανά, με στόχο να σπάσει τον πάγο.

Μιλώντας για πάγο... Ο Jeongguk πήρε το θάρρος και την ρώτησε... «Αποκλείεται να είμαι ο μόνος που έχει ξεπαγώσει, σωστά;» χάιδεψε τα χέρια του σε όλο τους το μήκος για να αυξήσει την θερμοκρασία του κορμιού του.