RÜYA

GİRİŞ

İYİ OKUMALAR!

Gece, her çocuğun onu sanki karanlığında boğacakmış gibi hissettiren tek korkuydu. Yaş ilerledikten bir süre sonra bu korku atlatılır, hatta umursanmazdı. Ama bazıları için atlatmak o kadar da kolay değildi. Gündüzleri kendilerini daha güvende hissederlerdi. Geceler  onlar için bir kabustu. Gece ve karanlık onların ezeli düşmanlarıydı...

Lakin bu gece önceki gecelerden biraz daha farklıydı. Hava soğuktu. Yıldızlar her akşam olduğu gibi parlak değillerdi. Sokaklarda kimse yoktu. Hiç olmadığı kadar sessiz ve karanlıktı.

Birden üç insanın ayak sesleri duyuldu. Karanlıkta yüzleri pek görünmese de aralarından birinin yetişkin olduğu belliydi. Bir yetmiş beş boylarında zayıf bir adamdı. Sarı saçları sokak lambandan vuran ışıkla anlaşılıyordu. Yorgun ve duygusal bakan yeşil gözleri vardı. Titreyen elleri, iki çocuğun ellerini tutuyordu.

Sert ve hızlı bir şekilde aydınlık bir sokağa çıkmışlardı. Artık yüzleri daha net ve ve anlaşılır gözüküyordu. Adamın sağdaki tutmuş olduğu el, kumral saçlı ve ela gözlü bir kıza aitti. Boynunda güneş simgeli bir kolyesi vardı.

Sol tarafında tutuşmuş olduğu el ise bir erkek çocuğuna aitti. Sağ taraftaki kızın yüz tipine benziyordu, ikiz olmalılardı. Ama aynı adamınkiler gibi, sarı saçları ve yeşil gözleri vardı. Çatık kaşları bir şey düşündüğünü belli ediyordu. Boynunda onunda bir kolyesi vardı, hilal ay şeklindeydi.

"Evet çocuklar, işte geldik. Oynayın bakalım. Bende hemen karşınızda sizi izliyor olacağım." Bir parka gelmişlerdi. Çocuklar aynı anda, "tamam baba." diye yanıtladılar.

Bir süre sonra cebinden telefonunu çıkardı. Bir numaraya basıp kulağına dayadı.

 "Alo, evet geldik. Tabi ki eminim. O kadın yüzünden senelerdir acı çekiyorum. En kötüsü kızımın hayatı mahvolacak. Tamam, mesajını bekliyor olacağım."

Telefonu kapattıktan sonra öylece çocukları izledi. Gözü kız çocuğuna kaydı. Sanki artık onu son kez izleyişiydi. Sanki onu artık son görüşüydü. Sağ gözünden bir damla yaş süzülüverdi. Gözyaşını silmedi. Sanki daha çok ağlamak ister gibi.

Kız çocuğu koşarak geldi. "Baba baba! Sende bizimle oynar mısın?" Tam cevap verecekti ki telefonundan bir mesaj sesi geldi. O an öylece kalakaldı. Gözleri dolmuştu. Eliyle kızının saçlarını okşadı. Kız ne olduğunu anlamadığını, "baba neden ağlıyorsun?" diye sordu. Adam elinin tersiyle sildi gözyaşlarını. "Ağlamıyorum ki kızım. Hadi gel, birlikte oynayalım." Kız çocuğu koşarak kardeşinin yanına gitti, adamda hemen arkasıydı.

"Ne oynayacağız baba?" diye sordu kızı. Oğlunun hiç sesi çıkmıyordu. Hâlâ kaşları çatık ve düşünceli idi.

"SAKLANBAÇ" dedi adam. Ürpertici  bir rüzgar esti o an. Hava daha çok soğudu sanki. "Ebe Aslı OLSUN." Aslı zıplayarak ellerini çırptı ve arkasını dönüp saymaya başladı. Adam bir anda oğlunun kolunu kavradı. Oğlu ne oluğunun anlamayarak "ne oluyor?" der gibi bir bakış attı. Adam aldırış etmedi. 7 saniye kadar kızını izledi. Bir anda kaşlarını çattı ve oğluyla birlikte parktan çıktılar.

Aslı beş dakika sonra saymayı bitirdi. Heyecanla etrafa bakmaya, aramaya başladı. Parkın her köşesine bakmış, lakin kimseyi bulamamıştı. Yorulmuş ve uykusu gelmişti. "Neredesiniz, bulamıyorum sizi. Tamam ben kaybettim." Bekledi, bekledi ama ne ses vardı nede ailesi. Bir anda sokak lamba da söndü. Etraf kapkaranlıktı. "Baba karanlık, çok karanlık. Korkuyorum." Titriyordu. Banka yattı öylece. Dizlerini karnına çekti, elleriyle boynundaki kolyeye dokundu. Bir an fısıldadı güneş simgesine bakarak,

"Neredesin kardeşim, neredesin?"

...

Uzun  zamandır hayalini kurduğum, hatta üzerinde çok uğraştığım -RÜYA- şimdi bizlerle. 

Küçüklüğümden beri yazar olmak isterdim. Kendi kendime yazdığım hikayelerden sonra buralara kadar geleceğimi düşünemezdim. Bu benim için o kadar heyecan verici o kadar güzel bir duygu ki anlatamam. Ben 8. sınıf öğrencisiyim. Sınavlarım, derslerim derken bazen insanı boğabiliyor. Hayatıma farklı bir etkinlik eklemek benim için daha iyi olur diye düşünüyorum. Yazdıklarım sadece bende değil de sizde de kalsın istedim. 

Bu, rüyaların gerçeğe dökülmesinin hikâyesi. Bu, seneler sonra geçmişteki olayların aydınlanma hikayesi. Bu hikaye, ikizlerin hikayesi. BİZİM HİKÂYEMİZ...

Bana bu yolda bana yardımcı olan tüm arkadaşlarıma teşekkür ederim. İyi ki varsınız. :)

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın.