streetlight, kuroken

üç

"sence de ölmenin zamanı gelmedi mi tetsurou? hadi git ve kendini camdan at!" karnına yediği onlarca tekmeden sonra nefes alamadığını hissetmeye başladı kuroo. bu insanlar ondan ne istiyordu ki? kimseye kötü bir şey yapmamıştı.

kuroo yıllardır hiç konuşmamıştı ki.

ondan bu kadar nefret etmelerinin nedenini anlayamıyordu genç. yılmıştı artık. acıdan kıvranan ruhu o kadar yorulmuştu ki, belki de söylediklerini dinlesem iyi olur diye bile düşünmüştü.

kuroo, ilk defa bu kadar ölmek istemişti.

ölse, herkes mutlu olurdu. bu insanlar amaçlarına ulaştıkları için, kuroo ise çektiği acılar son bulacağı için.

ama bunu yapmasının önünde sadece tek bir engel vardı. o da bu dünyadaki tek varlığı olan kenma idi.

kuroo o kadar yorulmuştu ki bazen keşke kenma ile tanışmasaydım da şu an içim rahat bir şekilde ölseydim diye düşünüyordu. zihnini kontrol edemiyordu artık, neler düşündüğünü o bile bilmiyordu.

kuroo'nun bayıldığını sanan çocuklar yavaştan uzaklaşmaya başladığında sadece rahat bir nefes almak istemişti. ama onu bile başaramamıştı. sadece ağzından birkaç şey dökülmüştü bilincini kaybetmeden saniyeler önce.

"yardım et sevgilim. kurtar beni."