KİMLİKSİZ

1. Bölüm

Arkadaşlar kitap daha önceden yazılmıştı ve düzenlemeye girdi. Bölümleri düzenledikçe paylaşıyorum bilginiz olsun.

Hayatımızın dönüm noktası bizi her zaman doğruya mı götürür? Hayatımıza bir anda giren kişi hayatımızı ne kadar değiştirebilir?

Hayatım şu sıralar çok garip ve gerilim dolu. Maalesef ki bir sapık tarafından rahatsız ediliyorum ve polise gitmem bir şeyi değiştirmiyor. Bir haftadır saçma sapan gelen aramalar ve geçmişimin katili olan o adam...

Her şey çok garip geliyor. Son bir haftadır belki de iki kişiyle uğraşıyorumdur ya da zeki olan bir kişi beni kandırmayı başarmıştır. Anlayamadigim şekilde iki adam var. Bir telefon geliyor tehtit ediliyorum saatler sonra farklı bir numara ve ses ile başka telefon geliyor ve bu adam beni korumak istediğini söylüyor. Sebepsizce garip ve korkunç.

🔗

1 hafta önce

"Derin gel abur cubur tabağı hazırlayalım." Dolaptaki abur cuburlardan alıp tabaklara yerleştirdim. Bu gecenin güzel ve huzurlu geçmesini istiyorum. Dışarıda dolu dolu yağmur yağıyor yarında sabahtan bir işim yok. Sabaha kadar film izleyip sohbet etmek istiyorum. Elime iki tabak alıp içeriye geçtim. Hazal da elindekileri getirip masaya koydu. "Off benim karnım çok kötü oldu ya keşke yemek yemeseydik."

"Evet benimde. Açalım biz diziyi de canımız istediği zaman yeriz."

"Dizi açıcam."

"Aç da fantastik bir şeyler olsun." O sırada Hazal aklına bir şey gelmiş gibi telefonunu uzattı. "Burdan aç üyelik var." Başımı salladım. Teen Wolf açtım. Kaçıncı bitirişimiz bilmiyorum ama çok güzel.Telefonumu çıkarıp uygulamaya girdim. Yeni çıkmış bir zombi dizisi açtım ve telefonu masaya yerleştirdim.
Dizinin ortasında telefonun çalmasıyla afalladım. Bilinmeyen numaraydı, aramayı reddettim. Israrla arıyordu. En sonunda açtığım telefonu kulağıma götürdüm.

'Ne var?'

'Kıyafetler ıslanıyor.'

'Efendim?'
Gece gece kim işletiyor deyip telefonu kapatacakken karşıda ki kalın erkek sesi konştu. 'Balkona çık astığın kıyafetler ıslanıyor.' Hazalda bir yandan telefona kulağını dayamış karşıda ki adamı dinliyordu.

Afallamıştım. Bu da kimdi şimdi?
Balkona kıyafet asmıştım hatta unuttum da ama bu nereden biliyor? Telefonu kapatıp balkona koştum. Sepeti önüme çekip kıyafetleri topladım. Bunları da unutmazsın Derin. Hazal yanıma geldi. "Adam nereden biliyor?"

"Az önce arayan adam evi izliyor galiba." Çok tedirgin olmuştum. Yanıp sönen arızalı sokak lambasının altında gecenin karanlığında siyahlar içinde kaldırımda duran bir adam gördüm. Bu yağmurda kaldırımda oturuyor ve burayı izliyormuş gibi duruyordu. Yanıp sönen sokak lambasının hafif yansıyan ışığından zor da olsa onu görebiliyordum. Siyah kopşonlu siyah maskeli bir adam. Dimdik durmuş buraya bakıyordu sokak lambasının altında olduğu için kapalı yüzünden sadece parlayan gözleri gözüküyordu. O da asla net değildi zaten. Güçlükle baktığım sırada adam telefonu kulağına götürdü, zar zor görüyordum. Tekrar telefonum çaldı. İrkildim. O adamdı... "Hazal o adam." Kelimeler dudaklarımdan dökülürken çok tedirgindim. Korku bedenimi çoktan ele geçirmişti. "İçeri girelim Derin." Hazal kolumdan tuttu ve çekiştirmeye başladı. Donup kalmıştım. Ayağımın ucundaki çamaşır sepetiyle sadece karşıya bakıyordum. Karşıda ki adam el sallamaya başlayınca Hazal tekrar kolumu tuttu ve beni içeriye çekti. "Geç içeri hemen." Balkon kapısını ve normal giriş kapısını kilitleyip tekrar yanıma geldi.