Karanlık Bedenler - Tom Riddle Story

2.elveda

<<<
... Eli sert bir şeye çarpınca geriye dönüp baktı. Panoya merakla bakan Alex'in eline çarpmıştı. birden içini iğrenç bir mide bulantısı kapladı-her zamanki gibi- hızla panodan uzaklaşıp derin bir nefes aldı.c Eskiden olsa yüzünü kocaman bir gülümseme kaplardı ama artık yüzünde olan tek şey endişeydi...
>>>
Albus Dumbledore ona gülümseyerek bakıyordu."merhaba İcy" tek sorun adının Lilith olmasıydı. Hayır tek sorun şuan bir kitap karakterinin kanlı canlı karşısında olmasıydı ama aldırmayarak"adım Lilith" efendim dedi.
"vaftiz adını kullanmak istediğini bilmiyordum İcy"
"beni Hogwarts'a mı götürmeye geldiniz?"
"evet icy -yada senin istediğin gibi olsun- Lilith. Hogwarts'a gitmeye eşyalarını hazırlamaya ve teyzenle vedalaşarak başlayabilirsin:)"
Lilith'in ağzından
Teyzemle vedalaşarak
Teyzemle vedalaşarak
Teyzemle vedalaşarak
TEYZEMLE VEDALAŞARAK
TEYZEMLE VEDALAŞARAK
Sakin olmalıyım^^
Teyzemle vedalaşarak
Ve eşyalarımı toplayarak
Hogwarts'a
Harry Potter'ın yanına
Ama önce teyzemle vedalaşarak
Duyduklarına inanmalısın Lilith bu dünyada her şey olabilir
Haklısın önce teyzemle vedalaşmalıyım.;)
Annem olacak kadın teyzem? Şuan duyduklarım sadece hayal olabilirdi ama teyzem herşey çok normalmiş gibi Luna ve Zayn'i görmek istediğime karar verip onları aradı. Elim ayağımın titremesi bir yana Dumbledore'un kulağımın dibinde bir şak sesiyle cisimlenmesi herşeyin kıvılcımı olmuştu. Bem daha ne olduğunu anlamadan evin zili çalıp içeriye güzel (hatta çok güzel) denilebilecek bir kız girmişti. Ardından ise 1.86 boylarında(sayıları çok severim) geniş omuzlu oldukça yakışıklı esmer tenli bir oğlan girmişti. Luna kemiklerimi kıracak gibi sarıldığında anılarımın içine balıklama atlamış gibi oldu
<<<
"iyiki doğdun hayatım seni çok seviyorum" Luna yine kemiklerimi kıracak gibi sarıldı. "ve emin ol o öküzle sinemaya gittiğimizde sana hediye aldıracağım"
Duyduğum şey midemin yine bulanmasına neden olmuştu. "o öküzle sinemaya mı gideceksiniz?"
>>>
Zayn o kadar yavaş sarıldı ki kendimi kristal bir kuğu gibi hissettim. O ana kadar aradığım şeymiş gibi hissettim. Evimde gibi hissettim.
<<<
Elimi tutarak etrafımda döndürdü. Kahkahalar içinde sınıfta doğum günümü dans ederek kutluyorduk. Bir elimde keman çalan kız resmi (ben) aynı elimde en sevdiğim çikolata öbür elimde ise Zayn'in eli koridora taşan kahkalarımızla sarıldık. Evimde mutluydum. Etrafımda en sevdiklerim. Zayn, Luna, evva, Serene, Ely, Tom...
>>>

Bu dağ bu karları nasıl taşır anlamadım
Ben bir kez vuruldum bir daha hiç kalkamadım
Şuan Zayn'den uzaklaşacağım düşüncesi içimi paramparça ederken my little pony diye kaydettiğim insan bana hiçbir şey ifade etmiyordu. Zoruma gitse de hatırlamadığım için deyip kendimi avutabilirdim.
Oturup çay eşliğinde onların konuşmalarını dinlerken Luna'yı biri aramıştı. Gülerek yanıt verip yüzüme bakmadan ceketini alıp çıkmıştı. Arkasından anlamaz gibi bakarken Zayn bana sarıldı.
"hiçbir şey hatırlamıyorsun değil mi?"
"sadece sizi ve birkaç kişiyi daha..."
İkimizin de sesi titreyerek çıktığı için gözlerimiz dolmuştu.
"hayat yoruyor inan Lili. Beklemediğim şeyler oluyor. Tek güvendiğim kişi bambaşka bir okula gidiyor. En yakın arkadaşım dediğim insanın nasıl bir iğrenç olduğunu anlıyorum. Gitmek zorunda olman çok yoruyor beni. Yapayalnız kalacağım fikri beynimi işgal ediyor. Söylesene sen nasıl dayandın?"

Artık ağzımı açsam gözyaşlarım düşecek gibiydi ama cevap vermek zorundaydım
"dayanamadım"
"eğer.. ölseydin... Yaşayamazdım"
Ölmek?
"nasıl yani?"
"hafızanı kaybetmiş olman senin için en iyi şey Lili ve ben bunu sana söyleyemem. Kusura bakma"
Başımı Zayn'in kucağına koyup gözlerimi silmeden ağlamaya başladım. Asla ağlamayan bir insan sanmıştım kendimi ama Zayn'in yanında dayanamamıştım. O herkes değildi çünkü. Hiçbir şey öğrenmeyecektim. Daha 1 haftam vardı. Zayn'le bol bol konuşup keyfini çıkaracaktım. Sonra Hogwarts'a gidecektim. Hayat güzel.