When A Playboy Fall inlove [COMPLETE]

Chapter 28

Shanea's Pov:

After the meeting with James and after our talk hindi ko makapag focus sa mga ginagawa ko. The thought of being James strived hard to continue his studies because he won't agree with a fixed marriage. Ako rin naman e, kung sakali ngang e fixed marriage ako ng mga magulang ko sa taong hindi ko gusto ay magagalit talaga ako.

Kung noon, hindi ko siya mapatawad dahil sa ginawa niya sakin. Ngayon, parang nawala lahat ng sakit na nangyari sakin noon. Parang sa isnag iglap, parang walang nangyari. Yes, I was in pain but I didn't know that James suffered more. Umalis siya sa bahay nila dahil pinagka-sundo siya ng magulang niya kay Cristine.

Walang kasalanan si James, kasalanan to lahat ni Cristine. She make me believe that James cheated in me. Before, I can't handle those pain. I'm weak. Hindi ako mapakali sa opisina ko dahil sa nalaman ko. Parang mas binigyan pa ako ni James ng iisipin. Dumagdag pa na walang paramdam si Keir sakin, wala akong na-receive na text man lang sa kaniya. And I wonder why? Because he always insisted to text me, no matter how buay he is.

*ringggg*

"Hello, couz?"

"Where are you?"

"In my office, why?"

"Magkasama kayo ni Keir?"

"No, bakit? Is there a problem?" Kumunot na ang noo ko. She look problematic.

"Can you please do me a favor?" She was serious as hell. What happened? She's not that serious if it's not important. Seriously? People now a days getting weird each day.

"Sure, what favor?" I asked. Wondering why is she serious all of a sudden.

"Break-up with Keir." My heart was beating so fast. Hindi ako sanay na naging seryoso siya bigla sa sinabi niya.

Breaking up with Keir is never easy. He was there when I need someone to comfort. Keir is always there with me, no matter what. Pero, bakit bigla-bigla nalang siyang magsasabi ng ganyan?

"What? Are you serious?" I confused.

"Do I sound that I'm kidding?" Hindi nga siya nag bibiro.

"Seriously? What are you saying couz?" Nagtataka na ako. Hindi ko naman ugaling makipag hiwalay dahil gusto ko lang, that's immature.

"Just do it, Shanea! Don't be a hard-headed!" alam kung galit niya siya.

"I'm not! I can't break up with him just like that. He's not doing anything to hurt me. It's not like.. gusto kung makipag hiwalay sa kaniya dahil sa gusto mo lang. What the fuck! That's immaturity, Zai." Sabi ko sa kaniya.

I can't just hurt a person because I want to. Makikipaghiwalay ako kasi gusto ng pinsan ko? The heck?! I'm not like that.

"Ayaw mo?oh sige... basta wag na wag kang magsisisi. I already told you!" And then, she hang-up.

I was annoyed with her actually, bakit bigla-bigla nalang siyang tatawag at magsasabing hiwalayan ko si Keir. Ganun lang ba kadali yun? Walang ibang ginawa ang tao kundi mahalin ako. Ganyan na ba niya ka gusto si Keir para maging boyfriend ko? I didn't see anything wrong with our relationship.

Tinapos ko yung trabaho ko na madaming iniisip. Iniisip ko yung sinabi sakin lahat ni James, A call with my cousin Zaira. Like, what the fuck is happening? Lumabas ako sa elevator at diritsong pumunta sa sasakyan namin. Mas lalaong sumasakit ang utak ko sa walang sawang pag-iisip ng kung ano-ano. Hindi parin nagpapa-ramdam si Keir sakin hanggang ngayon. What time already? It's already 5:20pm kanina pa siyang maaga nag text sakin.

Gusto ko magalit pero hindi ko magawa dahil gusto ko intindihin siya. Ganyan ba siya ka busy para hindi man lang mag text ng kumain na ba ako? Kamusta ba yung meeting ko? Ayokong magalit dahil baka magmukha lang akong immature sa kaniya kasi di ko siya maintindihan. And besides, nasa office ko naman siya pagdating palang niya dito sa pilipinas. I tried to call him but he as cannot be reach. And where the hell did he put his phone? Hindi naman sa pagiging possessive girlfriend gusto ko lang naman malaman kung kamusta na siya. At baka ano pang nagyari dun.

Instead, na mag-isip ng kung ano-ano. Pinikit ko nalang yung mga mata ko habang pauwi na ako sa bahay.

20minutes.

"Ma'am, nandito na po tayo." Nagising ako dahil sa tapik sa balikat ko. I slowly opened my eyes, I adjust my eyes from the light at unti-unti ko ng binuksan ang mata ko at nagstretch muna.

"Salamat po." Sabi ko at bumaba na ng sasakyan. Pumasok na ako s aloob at dumiritso na sa kwarto ko. Mamaya na ako kakain, maaga pa naman. And as usual routine, pumasok ako sa banyo at naligo dahil pakiramdam ko drained ako sa mga nangyayari sa paligid ko.

Gusto ko ng fresh na tubig na dadaloy sa katawan ko. Matagal muna akong nagbabad sa tubig dahil gusto ko nag feeling na parang kino-comfort ako ng tubig kahit wala namang nangyari na malala. Well, aside dun sa sinabi ni James sakin.

I really saw pain in his eyes when he's talking to me earlier. Parang sinasabi ng mata niya na kasalanan man niya o hindi ang nangyari samin years ago, pinagsisihan na niya yun. Hindi ko rin ma-i-magine na ginawa niya yun, sending his self to school. Working his ass paid he's own tuition. Nagtitiis siya sa sakto lang na apartment para maka tipid. I never imagine that a James Lydon Lopez would suffer that kind of life.

I think no one should imagine that, raising from a wealth family and then sa sinabi lang ng Dad niya na engaged siya kay Cristine ay nawala ang lahat ng yun sa isang iglap. Kung skain mangyayari yan, I could never imagine myself doing that. Although, I can work my ass of just to got to school but I can't never imagine to James.

*knock* *knock*

"Shanea? Hija." Pinatay ko ang shower ko at nagpunas ako sa sarili ko bago ko sinuot ang bathrobe ko. Paglabas ko ng banyo ay pinagbuksan ko si Manang ng pintuan.

"Po?"

"Nagugutom ka na ba?"

"Hindi pa, po"

"Bumaba ka nalang sa baba, kapag gutom kana huh?" I just nooded and close the door. Pumunta ako sa walk-in closet at nagbihis ng pang-tulog.Kakatapos ko pa lang magbihis ay tumunog yung phone ko. Sino na naman to?

Ella calling...

"Hello, Shanea?" Bungad niya.

"Hmm?" I said in un-interested tone.

"Nasan ka?" Ayan na naman tayo sa 'nasan ka eh! kanina si Zaira, ngayon naman si Ella? Ano ba talaga nangyayari sa dalawang to? Mukhang may hindi sinasabi eh.

"Nasa bahay, bakit?" Nagtatakang sabi ko.

"Hinatid ka ba ni Keir?" Seriously? Ano bang problema nila kay Keir? May ginawa ba yung tao?

"Ha? Hindi, bakit? Hindi nga nag text sakin yung tao e. Bakit ba? Kanina si Zaira, ngayon ikaw na naman? Ano bang problema niyo kay Keir?" Iritadong sabi ko. Alam ko na kasunod ng sasabihin nito. Sa tono palang.

"Basta, lumayo ka na sa kaniya. O you better break up with him" napabuntong hininga ako. Na naman? Naguguluhan na talaga ako.

"Ano? Alam mo? Kung hindi niyo naman gusto si Keir para sakin, pwedeng tumahimik nalang kayo? Sumasakit na yung ulo ko sainyo e. Hindi niyo naman sinasabi sakin kung anong dahilan. Ano? Makikipag-hiwalay ako sa taong walang ibang ginagawa kundi mahalin ako? Wala namang ginawa ang tao e. Ganyan niyo ba siya hindi gusto sakin?" Mahabang sabi ko. Hinihingal pa ako sa taas ng sinabi ko.

"Kilala mo ba talaga siya? Mula ulo hanggang paa?" Nanunuyang sabi niya.

"Oo naman, we've been friends for a long time. 6years naging magkaibigan kami, bago naging kami. Of course, kilala namin ang isa't isa." Sabi ko. Nagiging weird na silang dalawa ni Zaira.

"Just trust us for this okay? Pero kung hindi mo gagawin, I won't force you. It's still your decision, but always remember... we warned you already." Sabi niya na maypag babanta. At pinatay na niya ang tawag. What the fuck?! Sumasakit ang ulo ko dahil sa trabaho, dinagdagan pa nila sa mga pinagsasabi nila.

Ano bang nangyayari?