Rebirth of Draco Malfoy (Yarım bırakıldı)

(0).1

Bölüm adı: Uyanış

Arabanın ışıkları onun gördüğü son şeydi. Gözlerini kapatmadan önce herkesin bağırışlarını son bir kez duydu. Ondan sonra sessizliğin ve karanlığın hakim olduğu bir yere düştü.

.
.
.

Gözlerini açtığında kendini bembeyaz bir yatakta buldu.  Lüks büyük beyaz bir oda, aynası ve tavanda ki avize mücevherle kaplıydı. Dev gibi odada tek başınaydı. Etrafı incelediğinde genç sağa ve sola telaşla dönmeye başladı. 

Saatte baktığında saat gecenin 12'siydi.

'Burası neresi?' Diye düşündü. Telaşla ayağa kalktı, bir adım attığı anda hemen kendini yerde buldu. Bacakları korkudan titremekten dengesini kaybetmişti.

'Öldüm mü ben?!' Dengesini sağlamak için beyaz yatağın yanında ki siyah komodine tutunmaya denedi. Tam dengesini sağlayacakken tekrar yere düştü.

Ama bu sefer komodinin üstünde ki lambada düşmüştü. Koskocaman odada ki kırılma sesi her tarafta yankılandı.

Bu gürültü malikanenin her tarafında duyulmuştu. Bu gürültüden dolayı kapı aniden açıldı.

"DRACO!!" Diye bağıran sarı saçları ve mavi gözleri olan bir kadın geldi. Telaşla gencimize sarıldı. 'Draco mu!?' Telaşla düşünen genç. Ona sarılan kadına doğru korkuyla baktı.

"Tatlım ne oldu iyi misin!?" Diyerek kadın küçücük beyazımsı parlak sarı saçları ve gri gözleri olan gence baktı.

Genç bu kadının yüzünü kendi görünümüne benzetmişti. Ama kadını tanımıyordu. 'Bu kadın kim? Neden bana Draco dedi!?" Diye düşünürken aniden kapıdan biri daha koşarak geldi.

Gençle neredeyse aynı saç ve göz rengine sahip olan ama sert yüzle göze sahip uzun saçlı bir adamdı.

"Neler oluyor!?" Diyen adama dikkatle baktı. Genç ne yapacağını bilmiyordu.

"Draco?" Diyen adama dikkatle baktı. 'Anladım ben Draco'yum' Dedi. Onun için endişelenen kişilere baktı.

"Ben...İyiyim." Dedi sakince sessiz ve hiç bir duygu göstermeden.

"Tatlım cidden iyi misin?" Ona telaşla seslenen kadına baktı. O kişi Narcissa Malfoy'du. Onun için endişesini gizlice saklayan ama derinden endişelenen uzun saçlı adama baktı. O kişi ise Lucius Malfoy'du.

"Evet....iyiyim." Dedi 'Draco' ve ayağa kalkmaya denedi ama dengesini kaybetti. Tekrardan düşeceği sırada Lucius onu tuttu.

"İyi değil." Dedi Narcissa. Ardından Lucius yüksek bir sesle "DOBBY!!" Diye bağırdı. Ardından küçük büyük gözlü ve büyük kulaklı bir ev cini geldi. O Dobby'di.

'Dobby...Ben şuan Harry Potter dünyasındayım.' Diye düşünüp de derin bir iç çekti.

"Hemen şifacı çağır!" Diye bağırdı tekrardan Lucius.

'Draco' 'nun ailesi telaşlı bir şekilde bugün 11 yaşına giren küçük çocuklarına baktılar. Çok zayıf ve hasta gözüküyordu sanki her an kırılacakmış gibiydi.

"Ben iyiyim endişelenmeyin." 'Draco' zayıf bir gülümsemeyle bunları söylemişti.

Zayıf gülümsemesini gören Narcissa ile Lucius'un içinde ki endişe ve korku daha da büyüdü.

"Dobby teşekkürler sen dinlenebilirsin." Ona bakan ev cinine bakarak söyledi.

Dobby ona doğru baktı. Nazikçe söylediklerinden dolayı duyduklarından dolayı şaşırmıştı.

Dobby, Malfoy ailesinin tek ev ciniydi. Çoğu iş ona yaptırılıyordu geri kalan yemek ve bahçe işlerini aşçı ile bahçıvana bırakılıyordu.

"Draco sen-" Diyen Lucius'un sözünü kesti. "Ona sert davranmayın o da bir canlı." Dediğinde Narcissa ve Lucius'un yüzüne baktı. Duygusuz ifadesiyle ona telaşla bakan sevgili 'ailesine' doğru baktı. 

Lucius ile Narcissa ne diyeceklerini bilemiyorlardı. Sevgili çocukları değişmişti. Eski şımarık neşeli çocukları gitmişti. Onun yerine duygusuz ifadesiz sakin ve onların inançları ile kurallarını sorgulayan bir çocuk gelmişti.

O an Narcissa ile Lucius sevgili oğullarının öldüğünü onun yerine oğullarına çok benzeyen bir gencin onun yerine geçtiklerinden haberleri bile olmadı.

'Draco!?' Lucius telaşla bir şekilde düşünüyordu. 'Bu benim çocuğum mu?!' Narcissa korku dolu gözlerle sevgili çocuğuna baktı. O an bir şeyin değiştiğini anlamışlardı.

'Sevgili oğlunuz değilim ben!!' Sevgili oğullarıyla aynı kılığa sahip canavar düşünceleriyle bağırıyordu. Şuan ki durumunu zihninde yüksek bir haykırışla inkar ediyordu.

⁎⁎⁎