PROLOGUE

15 3 0
                                    


*PLAGIARISM IS A CRIME*

A/N: I have no experience to create a whole story this is my first time and I hope you like it, thankyou.

I'm not good in english speaking, If I'm wrong in that sentence paki tama nalang thankyou.

This series is a fiction!
Nothing reality, full of fantasy.
____________________________________

***

"Hoy teh kaloko ka! Di ka man lang sakin nagsabi na darating ka, edi sana naghanda ako nang isang macho ditey!" Sabi ni klert

Klert is a gay, I was arrived within 9 hours from korea and pumunta na agad ako sa kaibigan ko nung highschool we're vibes in anything I'm so lucky to have him, he is the one who can understand your situation even though mas maproblema sya.

"Di na ako nakapag paalam iniisip ko kasi baka madami ka pang inaasikaso HAHAHAHAHA." I said.

I wonder why he is still single within 13 yrs of our friendship sabagay di ko naman sya masisisi kahit ako ayoko na den pumasok sa relasyon it because I have so many Traumas in my past life and I don't want to talk about it, I can't get back myself in that situation again.

"Oh teh tubig! baka mamaya uhaw na uhaw kana." Abot nya sakin ng tubig tsaka nya ako pinaupo sa sofa nya kinuha nya ang gamit ko at aayusin nya pa daw ang kwarto ko,

Uminom ako nang tubig atsaka nilibot ang mata ko sa bahay nya, ibang iba na pala to kumpara noon.

Ganon na ba ko katagal nawala?

Alam nya kaya na bumalik na ako?

Kamusta na kaya sya?

Parang may sumikip sa dibdib ko na nagpahina sakin, No he will never care about me. Sya na mismo ang nagsabi.

Bat ko ba sya iniisip, king ina naman kaya nga ako umalis e. Hayst

"Oh teh ano iniisip mo? Hmm, ikaw ha makire ka ren e noh siguro nadiligan ka ng nadiligan sa korea, dami bang boylet dun teh?" Sabi ni klert na nagpabalik sakin sa katotohanan.

"Ay oo malalaki pa nga yung t- HAHAHAHAHAHAH" sabi ko sakanya sabay apir

He knows me a lot, He knows my past life and everything happen between me and to the person I loved the most.

Napapansin nya agad pag malalim iniisip ko but hindi nya ko pinipilit sabihin yun kasi sabi nya 'your privacy always your privacy,hindi kita pipilitin sabihin yan kasi ikaw kusa magsasabi nyan pag di mo na talaga kaya.'

"Gaga ka talaga oh eto cake shutacca lumande ka lang pala dun edi sana sinama mo ko."

Nilapag nya ang cake sa tapat ng sofa na may lamesa tsaka sya umupo sa tabi ko at pinagkrus ang dalawang kamay sa dibdib tsaka umirap.

"Alam mo bang apaka hirap mamuhay mag isa tas sasaglit ka lang dito ang kapal ng mukha mo ha!" At ayan na nga sinumbatan na ako

Sumubo lang ako ng kaunti ng cake tsaka uminom ulit ng tubig.

"Hoy teh! Hindi kana bata baka gusto mong batukan kita jan!" Sabi ko sakanya

"Hey teh! Hende kene bete beke geste meng beteken kete jen." Pang gagaya nya sakin

Tumawa naman ako nang malakas dahil sa reaksyon nya, nag usap nalang kami patungkol sa mga nangyari samin pagkatapos kong umalis sa pinas ng labing isang taon.
Pagkatapos ng mahabang oras ng pag uusap namin napag isipan na namin matulog, It's already 3 am in the morning hinatid nya muna ako sa kwarto ko bago sya pumunta sa kwarto nya,

Kinabukasan nagpunta kami ng mall dahil may bibilhin daw sya para modeling nya, oh diba kahit bakla yan maganda paren yan! Hindi naman sya ganon kabakla ang itsura mukha paren syang lalaki.

Pogi,matangkad, maayos ang pananamit, mabango. lahat na ata nasa kanya iniisip ko nga bat wala pa tong girlfriend or kaya boyfriend ang gaga na to.

Umupo nalang ako sa isang restaurant kasi sabi nya ay dun nya nalang daw nya ako pupuntahan kapag natapos na sya sa pamimili.

Nilabas ko nalang ang selpon ko para di ako mainip sa pag hihintay umorder na ren ako ng mango float at fries, busy ako sa pag sscroll ng biglang may naglapag ng pagkain sa harap ko akala ko si klert so I look up to recognize who he is.

"Ahm, can I seat he-" di nya na natuloy ng magtama ang paningin namin, I was shock.

My heart beat faster than to the hero who names flash.

I swallow so hard before I gave a nod.

Bumalik ako sa pagseselpon pero di na ako makapagfocus gusto kong tumayo but my feet is ayaw magkusa.

Naramdaman kong umupo na sya, naiilang na ngayon.

Di ko na makain yung pagkain sa harap ko dahil naiilang akong gumalaw, ayoko ng ganito. eto na naman tayo self e para kang tanga! Gumalaw ka jusko mukha kang statwa mapaghahalataan tayo neto.

Mga ilang minuto kami nananatili sa ganon napansin ko den na naiilang sya at parang gusto umalis sa posisyon na meron kami.

Edi Umalis ka! Umalis kna utang na loob!

"Ahm.. lilipat nalang siguro ako nang pwesto." Tatayo na sana sya at kukunin ang tray ng pagkain nya na wala deng bawas pero pinigilan ko sya hinawakan ko ang braso nya kaya napaiwas ako ng tingin pagkatapos ko gawin yun tsaka agad binitawan.

"N-no! Ako nalang lilipat.. take your time, have a nice eating."

Tungunu beh totoo? Nautal? Sa harap pa nya? Shutacca kahiya ka!

Tumango nalang sya at binaba ulit ang tray sa lamesa, ako naman ay nagmamadaling umalis para di ko na maramdaman ang presenya nya.

Habang inaayos ko ang mga gamit ko ay nakatingin sya sakin kaya mas lalong bumilis ang tibok ng puso ko.

Umayos ka teh!

Natapos na ako sa pag aayos ng gamit ko at handa na umalis ng bigla syang magsalita na nakapag patigil saakin.

"You looks so beautiful, Crystal."

Napatingin ako sakanya kaya natauhan sya, umiwas nalang ako ng tingin at naglakad na papalayo.

Bakit ngayon pa?

Bakit kailangan pa kita makita?

Bakit Hwei?

Sinasabi ko sa isip ko habang papalayo. Di ko alam kung bakit kailangan maramdaman ko ulit to.

Sa loob nang labing isang taon, nakita na ulit kita.

__________________________________

A/N: slow update*
Wrong grammar*
Di maayos ang pagkakagawa*

So don't expect to me.
Too much expectations can hurt you too.

Until Our paths met again.Where stories live. Discover now