CHANTERS TALE: Enchanted Camp

Chapter 03

Liliana Coste

I'm staring at the girl peacefully sleeping in front of me. She looks so tired, simula nung pinatulog namin siya kanina sa labas ng Camp hindi na siya nagising ulit. But I know she's alive because I can feel it.

She's staying in my room for now since wala pang ibang space dito sa tent namin. We didn't expect her to come this early.

She looks stunning, just like what they've said.

Ramdam ko ang takot at kaba niya kanina nang nilabasan ko siya ng maliit na kutsilyo at itinutok ito sa leeg niya. Pero pilit niya pa ring pinapakita na malakas siya at hindi siya natatakot.

Kasama ko si Sun kanina nung kunin namin siya mula sa labas ng camp. We are the ones ordered to guard the entrance of the camp since we are the Keepers.

Lima kaming mga Keepers, pero hindi puwede na kaming lima ang magbantay doon dahil masyado na itong marami. Kaya by schedule nalang, by pair, tapos minsan solo nalang because five is not an even number for us.

"Hindi pa ba 'yan gigising? Baka pinatay niyo na 'yan ah." Napalingon ako sa likuran ko nang marinig ko ang boses ni Till.

Lumapit siya sa gawi naming dalawa ng babaeng mahimbing na natutulog.

"Who told you to enter my room without permission?" I sarcastically answered him.

I hate him so much, he's so annoying. He can't take a distance away from me, not even a minute.

"I don't need your permission, Yana. I am yours." He touched my cheeks at agad ko namang tinapik ang kamay niya.

Naramdaman ko ang pagiba ng kulay ng mata ko at akmang susunugin na siya mismo sa harapan ko pero mabilis siyang nawala sa harapan ko at naramdaman ko nalang ang presensiya niya sa likod ko.

"Baka nakakalimutan mong mabilis ako." Bulong niya sa tainga ko.

"Tangina mo talaga!" Sigaw ko sa kaniya pero sa oras na haharapin ko na siya ay bigla siyang nawala at narinig ko nalang ang pagsara ng pintuan.

"Humanda ka sa 'kin, you piece of shit." Bulong ko sa sarili.

I've always wanted to kill him but he's too fast for me, hindi naman pwede na biglaan lang akong magpa-apoy kahit saan at baka masira pa ang kwarto kong maganda.

Nilingon ko ang aking tingin sa babaeng natutulog sa kama ko, naramdaman ko kasi na gising na siya.

Kumunot ang kaniyang noo at dahan dahan na binuksan ang kaniyang mga mata.

Sa oras na nakita niya ako ay agad siya napaupo at napansin ko ang pagiba ng kulay ng mga mata niya. Pansin ko pa nga na bigla siyang napangiwi, dahil siguro sa sakit na naramdaman niya sa ulo niya.

Yeeah, it hurts when your eye color changes for the first time.

Hinarap ko ang kamay ko sa ulo niya at dahan dahang binawasan ang sakit nito. She layed her eyes on me the moment she realized what I did.

I looked at her eyes.

Yellow.

Archana Luisa

Paano niya nagawa na tanggalin ang biglaang pagsakit ng ulo ko dahil lang hinarap niya ang kamay niya sa akin?!

Lord, sana panaginip lang 'to. I'm going crazy.

"Sino ka? At nasaan ako?" Tanong ko sa kaniya, she smiled as an answer.

And now she's smiling. Parang kanina lang ay nagtangka siyang patayin ako-