[ON HOLD] 𝐇𝐚𝐭𝐞 𝐓𝐡𝐚𝐭 𝐈 𝐋𝐨𝐯𝐞 𝐘𝐨𝐮 | ✍︎

𝟎𝟗 | 𝐈𝐧 𝐓𝐡𝐞 𝐅𝐚𝐬𝐭 𝐋𝐚𝐧𝐞

• POV HOLLY •

Het voelt alsof ik momenteel op een roze wolk zweef. Alle pijn en verdriet van de afgelopen weken zijn als een last van mijn schouders gevallen en eindelijk kan ik weer normaal ademen.

Ik hou wél van je. Zoveel zelfs dat het pijn doet.

De woorden van Aiden galmen nog altijd na in mijn hoofd en het verwarmt mijn hart die stukje bij beetje weer aan elkaar wordt gelijmd.

Met de belofte dat Aiden aan zichzelf zal gaan werken, kan ik hetgeen dat tussen ons gebeurd is enigszins loslaten. Natuurlijk heb ik hem nog niet voor de volle honderd procent vergeven voor wat hij mij heeft aangedaan, maar dat wil ik nu wel proberen om achter me te laten.

Ik wil mijn blik richten op de toekomst. Onze toekomst.

Ik leg een strik in de ceintuur van mijn knielange beige sweater dress en draai me dan naar de kamerspiegel toe. Met een goedkeurend knikje bevestig ik dat dit de juiste outfit is en ga dan op de rand van het bed zitten om de witte naaldhakken aan de trekken.

Naast mij op het matras begint mijn telefoon te trillen. Ik pak de telefoon op en open het berichtje dat is binnengekomen.

Twee uur, bespreking met het team in mijn suite.

Onbewust zijn mijn mondhoeken omhoog gekropen. Zelfs al is het een werk-gerelateerd berichtje van Aiden, het bezorgd me alsnog vlinders in mijn buik.

Ik check de tijd op mijn horloge en zie dat ik nog maar tien minuten heb tot het twee uur is.

Het feit dat ik me nu pas heb kunnen aankleden, is omdat Aiden een klein uur geleden mijn hotelkamer heeft verlaten. Het kostte ons de grootste moeite om uit bed te komen na onze gepassioneerde nacht — een nacht waarin we de meeste frustraties van de afgelopen weken eruit hebben weten te krijgen.

Ik bijt op mijn onderlip als ik terug denk aan vannacht. Snel schud ik mijn hoofd om me los te maken van die dwalende gedachten.

Ik loop de badkamer in waar ik een laagje wijnrode lipgloss opdoe en spuit dan nog wat haarlak in mijn bruine lokken.

Een paar minuten voor twee loop ik mijn hotelkamer uit. Eenmaal in de lift druk ik het knopje van de 9e verdieping in. De lange, brede gang, waar slechts twee hotelkamerdeuren te vinden zijn, is compleet verlaten als ik de lift uitstap.

Ik zet koers naar de deur die zich helemaal aan het einde van de gang bevind en blijf daar even stilstaan. Ik duw mijn hand nog even in mijn haar om het iets meer volume te geven en druk dan op de deurbel.

Hoe groot is deze suite dat die zelfs een deurbel nodig heeft?

De deur gaat open en in de opening staat Aiden, knap als altijd. In plaats van zijn gebruikelijke pakken, draagt hij dit keer een dunne groene trui met daaronder zwarte ripped jeans en donkere boots. Alsof mijn hart al niet op hol slaat hiervan, leunt hij ook nog met zijn onderarm tegen het deurframe en zijn benen gekruist terwijl hij me van top tot teen bekijkt.

Zijn mondhoek kruipt omhoog in die kenmerkende sexy, scheve grijns als hij me aankijkt. 'Je ziet er prachtig uit. Al doe je dat altijd.'

Ik rol met mijn ogen. 'Je kan het ook gewoon niet helpen om de charmeur uit te hangen, hè?'