Bukadar kolaymı ölmek? Bi insan ölmeden önce acı hisetmezmi ? Ben hissetmiyordum bi ölüm acısız olurmu hiç! Ölüm bukadar kolay olamaz .
Ozaman ben neden acı çekmiyordum ?
Ölümüm neden bukadar kolay olmuştu.
Üzerimde ağır bir yük varmış gibi hissediyordum. Ölmüş insanların yakınımı yordum ben şimdi acı çekmeyerek? Ama bu benim elimde değildi neden acı hissetmiyorum? Bu işte bi gariplik var.
Gözlerimi hafiften aralayıp etrafıma baktım. Evdeydim bu nasıl olur!
En son hatırladığım kadarıylan bir kadın sesinin geldiği evin arka bahçesinde elinde bıçak olan adamlaydım. Buraya nasıl gelmiştim?
Ben öleceğimi düşünürken şimdi evimdeydim. Salondaki koltuğa uzanmış bir vaziyete duruyordum.
Tek düşündüğüm buraya nasıl geldiğim ve o kadının ne durumda olduğuydu.
Ben bunları düşünürken annemin üs katan indiğini gördüm ."Çilem burdamı uyudun? Neden odana çıkmadın?"
O an anneme olanları anlatıp anlatmamak için düşündüm.
Ama daha tam ne olduğunu bilmiyordum annemin kafasını karıştırıp onu üzmek istemiyordum.
Anneme dönüp benden cevap bekleyen gözlerle baktığını gördüm. Derin bir nefes alıp anneme birşey beli ettirmeden cevap verdim."ı-annecim ben gece fazla yorulmuşum galiba
nasıl oldu bende anlamadım burda uyuyakalmışım."
Annem anlamış gibi başını sallayınca
rahatlamıştım . "Tamam ozaman hadi elini yüzünü yıka bende kahvaltılık birşeyler almak için markete gidicem "
Doğrusu karnım acıkmaya başlamıştı
"Tamam ane bene kurt gibi acıktım zaten." Annemin hafif tebessüm etiğini gördüm .
Annem marke gittiğinde evimizi gezmeye başlamıştım .küçük ama tatlı bir evimiz vardı .o an aklıma daha kendi odamı görmediğim gelmişti.
Bir hışımla üskata çıkıp odamın kapısının önünde durdum kapıyı hafif aralayıp göz ucuyla odama baktığımda tamda hayalerimdeki gibi olduğunu gördüm. Geniş pencereli ,gıri duvarlı, çokta büyük olmayan yatağıma güzel bir uyum kurulmuştu.Odamın penceresine doğru yaklaşıp manzarasını güzel olmasada etrafa göz gezdirip her sabah bakacağım manzaraya baktım. Okadarda kötü değildi.
Ben evimizi incelerken kapı açılıp,kapanma sesi duymamla annemin geldiğini anlayıp alt kata indim. Annem elinde market poşetleriyle içeri girerken yüzünde anlamlandıramadığım bir gülümseme vardı .
Anneme yardım etmek için yanına gittiğimde bana güzel bir haber verecekmişgibi bakıyordu. Ben merakla anneme bakarken annem konuşmaya başladı"kızım sana çok güzel bir haberim var .okul kayıt işlemlerini halletim.yarın yeni okuluna gideceksin"
Okul mu. Yarınmı?
"Annecim biraz erken değilmi?
Sonuçta daha yeni taşındık daha kimseyi tanımıyorum bile."
"Merak etme yarın okulda yeni kişilerle tanışıp ,arkadaş bulursun."
Umarım annemin dediği gibi olurdu
Okulun ilk gününden düşman edinip tüm yılı bana eziyet ettirmeyen arkadaşlarım olur.
Annemle birlikte oturup kahvaltımızı yapmaya başladık. Konuşmuyor sadece önümüzdekileri yiyorduk .Ben dün olan ları düşünürken bunların anneminde bilmesi gerktiğini ve buranın pekte tekin bir yer olmadığını bilmesi gerekiyoru .Tam ağzımı açmış konuşacaken kapı zili duyuldu .
Kapının çalmasıyla annem kapıya doğru ilerleyip kapıyı hafif aralayıp kimin geldiğine bakıp "nakliye aracı gelmiş."tamda anneme anlatacak zamandamı geldiler yani .morelim bozulunca birazdaha düşünüp 'bence böylesi daha iyidir 'deyip anneme anlatmamalı seçtim.
Adamlar eşyalarımızı eve yerleştirirken
Bende kendi eşyalarımı odama götürüp
düzenlemeye başladım .Öncelikle odamı temizlemem gerekliydi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SENİN UĞRUNA
AçãoYeni şehir yeni okul yeni arkadaşlar .Taşındığım şehire çok yabancıyım . Ailesel meselelerden dolayı şehir değiştirmiş ve bu şehirde başıma gelenlerden habersiz bir hayat sürmeyi umuyorum. Tabi işler pekte umduğum gibi gitmiyor.
