incilerim vardır, isteklerim kadar değerli

krallar.

öbür insanlar gibi olmaması gereken, öbür insanlar gibi olmamak zorunda olan insanların başlarında gelir krallar. kral devri kapanır, halkın ağzı açılır, değişen tek şey zaman ve insandır. bir anlamı yoktur bunun, büyük bir devrim ve doğru olana doğru atılan koca koca adımlar deseler de, yaşanan tek şey adaletsizliğin yıkımıdır. haksızlığın meşru cinayetlerine kurban gitmiş onca insanın kanının sefaletini süren ve bunun ne demek olduğunu bilmeyen insanların, bazen başları kesilmesi gerekir. zamanında çok gördüm çığlık çığlığa kaçışan ve doğumun acı getirdiğini savunan insanlar. bir düzenin ve insanoğlunun nereye doğru ilerlerse ilerlesin, o yolun doğru olmadığını savunan insanlar. bu insanlar ki, haklılar.

onlardan değilim, ben, doğumumun nedeninin olmadığına ikna olamıyorum. ben, taehyung gibi sadece sinirlenmiyorum. namjoon gibi bütün bu anlamsızlığı itip, şu ana odaklanıp nefeslerimi büyük bir hevesle alamıyorum. yaşıyorum diyemem fakat ben, yaşamıyorum da diyemem. çünkü, hiçbir zaman, ne gökyüzünde oldum, ne toprağın altında. benim olduğum yer ne diğerleri gibi toprağın üstü, ne gökyüzünün altıydı. ne umursamayacak kadar az düşünüyorum, ne kendimi yok edecek kadar derin bir kuyuya attım ve nedenlerime gözlerimi kapattım.

ben, min yoongi'yi beynimden silemedim ve hiç silmek istemedim. onun yanına gidip merhaba dediğimde ve soğuk bir bakış kazandığımda bile. çillerini öpmek istiyorum dediğimde önce şaşkınlıkla kalkan kaşlarını, sonra sinirle buruşan suratını bile silmek istemedim. bana kim olduğumu sorduğunda, sadece gülümsedim, çünkü beni bilmek istedi ve şüphesiz, bu beni var eden şeydi. nedendi, anlamdı ve hissetim, yemin ederim kürek kemiklerimden çıkan siyah kanatları hissetim ve kukla misali gökyüzüne yükselirken kanatlarımı kendi irademle çırpmamış olsam da, gökyüzündeydim. namjoon gülerek o buluttan o buluta giderken aşağıya baktım, tüm dünya karşımdaydı fakat benim tek gördüğüm, buruşmuş yüzüyle bana bakan min yoongi'ydi.

ona adımın jimin olduğunu söyledim. ve tekrardan, kocaman gülümsedim.