Schemering. [OP16+]

06. Zwemmen.

Ik ben met Devon mee naar zijn huis/clan en kom woensdag middag terug. Als er iets is moet je me bellen. Dawn heeft om 7 uur eten gehad en ik ga haar even kort uitlaten als ik dit briefje geschreven heb. Love you <3

~

In het bos springt Dawn direct in een hoopje bloesem en gaat er vrolijk in rollen.

'Dawn, zo word je helemaal vies!' Roep ik als de blaadjes aan haar vacht blijven zitten. De puppy begrijpt er natuurlijk niets van en kwispelt. 'Straks is Tess boos op me door jou.' Als we weer thuis zijn zal ik haar snel borstelen. Devon pakt voorzichtig mijn gebroken hand en neemt me mee naar het meer. Ik geef een kort rukje aan de riem van Dawn zodat ze stopt met snuffelen aan de bloesem en ons volgt. De vampier gaat op het bankje zitten waar ik vrijdag ook zat en trekt me op zijn schoot. Ik wil net lekker gaan zitten als ik zie dat Dawn in het water staat tot haar buik. 'O mijn god, Dawn!' Breng ik uit. 'Devon, je leidt me af.'

'Nee, je laat jezelf afleiden.' Hij lacht en ik geef hem een speelse tik tegen zijn schouder. 'Laten we maar teruggaan. Straks wordt Dawn ziek. Het water is nog niet bepaald warm na twee dagen warm weer.'

'Ja, dat moet niet.' Ik haal de pup uit het water en we gaan terug naar huis.

Thuis heb ik Dawn afgedroogd, geborsteld en daarna onder een warme deken in haar mand gelegd. Ik heb op het briefje voor Tess gezet dat Dawn in de blaadjes is wezen rollen en in het water is gaan staan.

'Ik heb alles bij me, denk ik.' Ik sta met mijn weekendtas in mijn handen in de gang.

'Mooi, dan kunnen we gaan.' Devon pakt mijn hand en neemt me mee naar zijn auto. Onze tassen komen op de achterbank te staan en ik ga op de bijrijdersstoel zitten. De vampier neemt plaats achter het stuur en rijdt richting zijn huis. Ik ben zo benieuwd hoe deze paar dagen gaan worden en voel me wel een beetje zenuwachtig ervoor. Hopelijk kunnen de andere vampiers me een beetje verdragen bij hun in de buurt. 'Het komt wel goed. Maak je geen zorgen.'

~

'Hé, Neveah. Wat leuk dat jullie er nu al zijn.' Elika begroet ons als we het grote landhuis binnengaan. 'Hoe is het met je?'

'Goed, ik voel me al een stuk beter dan vanmiddag.'

'Gelukkig. Doe alsof je thuis bent en trek je niet teveel aan van vampiers die je aanstaren en aandacht geven. Er komen hier nooit zoveel mensen die niet onze maaltijd zijn.' De vampiervrouw sluit de voordeur en gaat ons voor naar de keuken. 'Ik heb alles van je lijstje ook maar voor hier gehaald. Er is een nachtwinkel in de buurt, dus daar zou je nog ander eten kunnen halen. Sleep Devon maar mee.' Elika kijkt op de klok en dan naar de deuropening. 'Mitch! Heb je Rima echt alleen gelaten?' Ik draai me om en zie een man staan.

'Ja, ze eiste dat ik je ging halen.' Hij haalt zijn schouders op. 'Heb je eindelijk weer een vriendin, Dev?'

'Nou, nog niet helemaal.' Devon legt zijn arm over mijn schouders en kijkt me even aan.

'Dat duurt vast niet lang meer. Wees voorzichtig met haar hier, je weet maar nooit wie te lang niet gegeten heeft.' Mitch kijkt me vriendelijk aan.

'Nu je hier toch bent kan je meteen een emmer meenemen voor heet water.' Elika geeft de andere vampier een emmertje, theedoek en washandje. 'Zeg maar dat ik er zo aankom en dat ze rustig moet blijven.' De man knikt en verlaat de ruimte.

'Wat is er met Rima?' Devon zucht.

'Ze gaat bevallen.'

'Nu al?'

'Ja, het is een beetje te vroeg. Niet erg.' De vrouw lacht even. 'Ik ga maar eens naar haar toe. Je kan me gewoon storen als dat nodig is.' Ze gaat weg en laat ons alleen achter.