'ရန်ငြိုးပြယ်ချစ်ခြင်း'

'ရန်ငြိုးပြယ်ချစ်ခြင်း'(အပိုင်း ၅)

ကျွန်တော်ရေးချိုးအဝတ်စားလဲပြီးလို့ခဏအကြာမှာတံခါးခေါက်သံကြားလိုက်တော့
'ဒေါက်.......ဒေါက်´
'ဘယ်သူလဲ´
'ကိုကို"ယု"ပါ´
'"ယု"ဝင်ခဲ့လေ´
'ဟု´ဆိုပြီးသူမအခန်းထဲဝင်လာချိန်မှာကျွန်တော်အင်္ကျီဝတ်နေခိုက်သူမက
'လားးးးးးလာ´
'ကိုကို´
'"ယု"ကြယ်သီးတပ်ပေးမယ်လေ´
'ရပါတယ်"ယု"ကလဲ´
'ဘာလဲ"ယု"တပ်ပေးတာမကြိုက်လို့လားကိုကိုက´ဆိုပြီးကျွန်တော့်ကိုကျောပေးပြီးနှုတ်ခမ်းလေးကိုဆူပုပ်ကာစိတ်ကောက်သွားတယ်လေ။
'ဟားးးးးးးဟားးးးးး´
'ဘာရီတာလဲ´
'ကောက်စိန်လေးကောက်နေတာ´
'ဘယ်သူကကောက်လို့လဲ´
'ဟုလို့လား´
'အယ်းးးးးးးအယ်းးးး´
'ဟုပါတယ်😁😁😁😁´
'အယ်ရီပြီရီပြီ´
'ဟားးးးးဟားးးး´
'ကိုကိုကလဲ´ဆိုပြီးနူးညံလှတဲ့သူမလက်သီးစုပ်လေးနဲ့ကျွန်တော့်ရင်ဘတ်ကိုခက်ဖွဖွလေးထုတော့သူမလက်ကလေးကိုဖမ်းစုပ်ထားပြီးသူမနှဖူးလေးကိုကြင်နာစွာအနမ်းပန်းလေးကြွေနေချိန်မှာဘဲ
'ကိုသိင်္ခ ကိုသိင်္ခ´ဆိုပြီးသူတို့အိမ်ကအလုပ်သမားကလာခေါ်တော့
'ဘာလဲ ကိုသိန်း´
'မမလေးနဲ့ ကိုသိင်္ခ တို့ထမင်းစားလို့ရပြီလို့လာ​ခေါ်ခိုင်းလို့ပါ´
'အော်အေးအေး´
'အခုဆင်းလာခဲ့ပြီလို့ပြောလိုက်´
'ဟုကဲ့ မမလေး´ဆိုပြီးကိုသိန်းထွက်သွားတော့သူမက
'ထမင်းသွားစားမယ်ကိုကို´
'နှဖူးလေးကိုအကြင်နာအနမ်းလေးပေးလို့မပြီးသေးဘူးလေ´
'ဟာ ကိုကိုကလဲကွာ´ဆိုပြီးကျွန်တော့်ကိုအတင်းတွန်းပြီးပြေးထွက်သွားတာလေးကချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့ကလေးလေးတစ်ယောက်လိုဘဲဗျာ။
'"ယု"ကချစ်ဖို့ကောင်းသလောက်"ယု"ဖေဖေကတော့အရမ်းရွံရှာဖို့ကောင်းတာဘဲ´
'"ယု"ဖေဖေရဲ့ကောက်ကျစ်ရုတ်မာမှုတွေကိုသာ"ယု"သိလို့ကတော့´ဆိုပြီးစိတ်ထဲအတွေးပေါင်းစုံနဲ့ဘဲထမင်းစားဖို့အောက်ထပ်ကိုကျွန်တော်ဆင်းလာခဲ့တော့တယ်။
ကျွန်တော်အောက်ထက်ထမင်းစားခန်းလဲရောက်တော့
'လာမောင်သိင်္ခ လာထိုင်´ဆိုပြီးသူမအမေကကျွန်တော့်ကိုပြောတယ်။
'ဟုကဲ့ ဟု´ဆိုပြီးကျွန်တော်ထိုင်တော့
'မသင်းရေ´
'နင့်မမလေးနဲ့ မောင်သိင်္ခကိုထမင်းထည့်ပေးလိုက်လေ´
'ဟုတ် သူဠေး´
'စားနော်မောင်သိင်္ခ´
'ဟုဟု´
'စားရတာအဆင်ပြေရဲ့လားကိုကို´
'ပြေပါတယ်"ယု"ရဲ့´ဆိုပြီးထမင်းစားနေစဉ္သူမအဖေက
'မောင်သိင်္ခနေရတာရောအဆင်ပြေရဲ့လား´
'ဟုအဆင်ပြေပါတယ် ဉီးလေး´
'ဘာမှအားမနာနဲ့´
'ကိုယ့်အိမ်ကိုယ့်ရာလိုသဘောထား´
'ဟု´ဆိုပြီးထမင်းဆက်စားရာမှသူမအဖေကရုတ်တရက်လှန်းမေးလိုက်တယ်။
'မောင်သိင်္ခ မင်းမိဘတွေကဘာလုပ်ကြတာလဲကွဲ့´မေးတော့
'ကျွန်တော့်မှာမိဘတွေမရှိတော့ပါဘူးဉီးလေး´
'ခင်ဗျားကြီးဘဲ ကျုပ်မိဘတွေကိုသတ်ခဲ့တာမဟုဘူးလား´လို့စိတ်ထဲမှာဒေါသ သကြီး​နဲ့အတွေးထဲပြောနေစဉ္မှာ
'မောင်သိင်္ခ´
'မောင်သိင်္ခ´ရယ်လို့အဆက်မပြတ်ခေါ်နေခဲ့ပေမဲ့ကျွန်တော့်အတွေးထဲမှာဘဲဒေါသထွက်နေမြဲပါဘဲ။
'ကိုကို ကိုကို´လို့လက်လှန်းတို့ခေါ်လိုက်တော့မှဘဲ
'ဟင်ဟင်´ဆိုပြီးကျွန်တော့်အတွေးကမ္ဘာထဲကနေနိုးထလာတော့တယ်
'ဘာတွေအဲ့လောက်တောင် တွေးနေတာလဲ´
'ဘာမှမဟုပါဘူး´
'ကဲကဲထမင်းဆက်စားကြတော့လေ´ဆိုပြီးသူ့မအမေပြောလိုက်တော့မှထမင်းစားဖြစ်တော့တယ်ဗျာ။ထမင်းစားပြီးလို့ထမင်းဝိုင်းကထကြပြီးဧည့်ခန်းထဲထိုင်တော့သူမမိဘတွေကတစ်အိမ်လုံးနဲ့ကျွန်တော့်ကိုမိတ်ဆက်ပေးတော့တာဘဲ
'ကိုသိန်း မသင်းလာကြအုန်း´
'လာပါပြီသူဠေး´
'အားလုံးနဲ့မိတ်ဆက်ပေးမလို့´
'သူ့နာမည်က မောင်သိင်္ခတဲ့အားလုံးမှတ်ထားကြနော်´
'ဟုကဲ့သူဠေး´
'မောင်သိင်္ခ ဟိုဘက်ကတော့ ကိုသိန်းခင်´
'သူကဒီအိမ်ရဲ့လုံခြုံရေးခြံစောင့် ကားဒါရိုက်ဘာပေါ့ကွာ´
'ဟုတွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ်´
'ဒီဘက်ကတော့ မသင်းသင်း´
'သူကတော့အိမ်သန့်ရှင်းရေး ချက်ပြုတ်လျှော်ဖွတ်ပေါ့ကွာ´
'ဟုတွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ်´
'မောင်သိင်္ခကမင်းတို့မမလေးရဲ့မိတ်ဆွေ´
'ဒီနေ့ကစပြီးအိမ်မှာလာနေမှာ မောင်သိင်္ခလိုအပ်တာမှန်သမျှလုပ်ပေးကြနော်´
'ဟုကဲ့ပါ သူဠေး´
'မောင်သိင်္ခမင်းလိုအပ်တာရှိရင်သူတို့တွေကိုခေါ်ခိုင်းနော်´
'ဟုက​ဲ့ ဉီးလေး´
'မင်းတို့လဲခရီးပန်းလာကြတာနားနားနေနေ နေကြပေါ့ကွာဟုပြီလား´လို့ပြောပြီးသူမအဖေနဲ့အမေကဧည့်ခန်းထဲကထသွားပါတော့တယ်။