Seventy times Seven Chances

Chapter 5- Bye for now

Venezze's POV

"Hi Andrew! How's life?" Tanong ko dito sa katabi ko. Walang prof eh kaya free time. Wala din akong magawa kaya guguluhin ko tong lalakeng to. Para naman maging close kami diba?

Tiningnan nya lang ako. Tapos nagbasa ulit. Aba?

"Uy Andrew! Pansinin mo ko. You need to have friends naman. Sobrang tahimik mo. Panis na yang laway mo. Di pa kita naririnig magsalita."

Pero wala pa din.

"ANDREW! HUY! POGING ANDREW NA CUTE NA MABAIT SANA. UY"

"What?!!! You're so annoying! Ano bang gusto mo?! Di mo ba nakikita na nagbabasa ko at ayoko ng maingay?!" Sigaw nya sakin. Katakot ha? Pero no Zammy! Di ka matatakot sa kanya. Never give up!

"Friendship between me and you. That's all what I want."

"Pero bakit ba? May mga kaibigan ka naman. Sila na lang. Wag ako. Di ako magandang kaibigan. Kaya nga iniiwan ako. Kaya pwede tigilan mo na ako?!"

Srsly?

"Ano ka ba? Wag ka namang ganyan sa sarili mo. Sigurado akong mabait ka. Pagbigyan mo yung sarili mo. Let's be friends Andrew. I want to be your friend. Give yourself a chance to have friends. I'll help you. Don't be such a loner"

Nakita ko na natigilan siya. Ibig ba sabihin nun, okay lang?

"Tsss Do whatever you want"

Omg? Totoo ba to?! Pumapayag na ba siya?

Andrew's POV

"Ano ka ba? Wag ka namang ganyan sa sarili mo. Sigurado akong mabait ka. Pagbigyan mo yung sarili mo. Let's be friends Andrew. I want to be your friend. Give yourself a chance to have friends. I'll help you. Don't be such a loner"

Di ko alam sasabihin sa kanya. Ang kulit niya! May mga sumubok na rin kumausap sakin dati pero dahil di ko sila pinapansin, nagsawa din sila. Pero tong babaeng to, kakaiba. Ayaw tumigil. Bahala nga siya. Sa araw-araw na magkatabi kami, di sya nagsawang kulitin ako kahit naririnig ko last week na nagiging malabo sila nung boyfriend nya. Kung sino man yun. Tulad nung nakaraan.

Flashback.
"Andrew andrew andrew! Kumusta ka na? Anong binabasa mo?"

Di ko siya pinansin.

"Ah. A walk to remember. Alam mo, idol ko yang author nyan. Si Nicholas Sparks. Ang galing nya gumawa ng stories"

Sino kayang may pake? Ang ingay ugggh

"Tapos yang AWTR, Gandang ganda ko dyan. Landon Carter nagbago para kay Jamie Sullivan. What a love story. Kaso nakakaiyak yung story hay"

Di ko pa din sya pinapansin. Pero deep inside, natutuwa ako sa kanya. Kahit di ko sya kinakausap, ang tiyaga nyang magsalita. Kaso ayoko. Ayoko na maattach sa ibang tao. Baka iwan nya din ako gaya dati. Ayoko na.

"Kausapin mo naman ako. Grabe ka. Di ka talaga nagsasalita dyan"

"Tsss" Yun na lang nasabi ko kasi kahit makulit sya, nasasanay na ko na may maingay akong katabi na kukulitin ako. Ayoko nga ng may weekend e. Nasa bahay lang ako. Walang nangungulit.

Present.

"So pumapayag ka na? Friends na tayo?!" Tanong niya sakin. Ang hyper nya.

"Do whatever you want Angelu." Sabi ko sa kanya.

"WHAT THE HEEEEEELL!!! DON'T CALL ME THAT! CALL ME VENEZZE, ZAMANTHA OR ZAMMY. WAG LANG YAN!" Ay? Bigla syang naghysterical. Abnormal.

"Do you want to be my friend right?"