Bulut beni kontrol altına almış bir yere götürüyordu.
"Seni rezil edeyim mi?"
"Sakın."
Gülmesi kafamda yankılanınca ben de güldüm.
"Çok yüreyecek miyiz?"
"Geldik sayılır."
"Gerçekten gele gele müzeye mi geldik?"
"Evet çok eğlenceli oluyor gezmesi."
Tam olarak öyle olmuştu hayatımda hiç bu kadar eğlendiğimi hatırlamıyordum.
"Yemek yemeye gidelim."
"Ah doğru ben acıkmadığım için unutuyorum."
"Yazık olmuş."
"Neden?"
"Şimdi nasıl anlatsam; yemek yemek bu dünyadaki en güzel, en iyi şey. Daha ötesi yok bunun. Yemek için yaşıyorum."
"O kadar güzel mi?"
"Hem de nasıl."
"O zaman yemek yemeyi isterdim."
"Neyse gidelim."
Kontrolü bana bıraktığında bir yerden paket alıp eve doğru gitmeye başladık.
"Hmhmm çok güzel."
"Nasıl bir tadı var ki?"
"Hiç mi bir şey yemedin?"
"Hayır."
"Ne yapmayı en çok seversin?"
"Seninle vakit geçirmeyi."
"O zaman onun gibi işte." dedikleriyle utanıp yemeğe gömüldüm. Turuncu gözlerine de bakamıyordum. Gözleri çok güzeldi.
Bunu düşününce gözlerine baktım. Cidden çok güzeldi.
"Neye bakıyorsun?"
"Gözlerin çok güzel."
"S-sağ ol."
Bulut hali kırmızıya dönüşünce kıkırdadım.
"Neye gülüyorsun?"
"Kırmızılaştın."
"Öyle mi?"
Başımla onayladım. O da bir vazonun içine girdi.
"Utanma gel, gel."
"Bana diyene bak az önce sen de öyleydin. Neyse geleyim."
Etrafımı sardı.
"Bu bir çeşit sarılma mı?"
"Evet hoşuna gitti mi?"
"Gittiii."
"Benim de. Seni böyle hissedebiliyorum."
Ben bir şey yaptım:
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ta daa Bulut'umuz.
Arkadaşıma sabahtan beri 31'in ne olduğunu açıklamaya çalışıyorum XHHLXLXHFYYOF tepkileri aşırı komikti. Bir de buna gülüyordu ne olduğundan haberi olmadan sürü psikolojisiyle gülüyormuş.
