Yavaşça yığılmış olduğu soğuk zeminden kalktı.
Bu iki olmuştu.
Namjoon ikinci defa onu kandırmıştı.
Geçen sefer de aşkına kavuşmaması için elinden geleni yapmıştı, şimdi de yapıyordu.
Yarısı kırılmış aynadaki çökmüş yansımasına baktı.
Fark edemiyor muydu bu ilaçların onu nasıl çöktürdüğünü, yaşam enerjisi sömürdüğünü, onu ruhsuz bir hâle getirdiğini?
Sıktığı yumruğunu gevşetip kendine sakin olması gerektiğini hatırlatarak odasına sakladığı yedek anahtarı aramaya başladı.
Namjoon onu sürekli kaldırdığından gizlice kendisine yedek bir anahtar yaptırmıştı.
Çekmecenin köşesine iliştirilmiş küçük kutudaki anahtarı bulur bulmaz hızlı adımlarla merdivenlere koştu. Aşağı inip anahtarı kilide taktı ve işe yaraması için Tanrıya yalvararak anahtarı çevirdi. Kapı klik sesinin ardından açılırken genç adamın dudaklarında ufak bir tebessüm belirdi.
Aşkına kavuşması için önünde hiçbir engel kalmamıştı.
Telefonunu çıkarıp engeli açıp açmadığını tekrar kobtrol etti.
Açmamıştı.
Ama Yoongi ona açtırmasını bilirdi.
Kapüşonunu başına geçirip sakin adımlarla, kimsenin dikkatini çekmemeye özen göstererek ezbere bildiği eve doğru yürümeye başladı.
●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●
Genç adam evin önünden gergin adımlarla uzaklaşan arkadaşını boş bakışlarıyla köşeyi dönene kadar izledi.
Aklından binlerce düşünce geçmesine zıt olarak bakışları koca bir kara delik gibiydi.
Biliyordu, Namjoon'a asla zarar veremezdi. Arkadaşı her zaman onun yanında olmuştu ve olmaya da devam ediyordu. Sadece Yoongi'nin isteklerini umursamıyordu o kadar. Ama sorun değildi genç adam için. İstediğini her zaman alıyordu nasıl olsa.
Saçlarını karıştırıp kapanan kapıya çevirdi bakışlarını.
Hoseok'u o kapının arkasında gelip onunla konuşmasını bekliyordu.
Buna emindi.
Yavaşça iki katlı binaya doğru ilerledi.
Her adımında gözlerindeki ışıltı biraz daha artıyor gibiydi sanki.
Ne çok özlemişti sevdiğini.
Kapının önünde durduğunda elini kapıyı çalmak için kaldırsa da hemen vazgeçti.
Hoseok ona hâlâ kırgındı ve içeriye almayabilirdi.
Bu riski göze almak istemeyerek cebinden ikilinin evinin anahtarını çıkardı.
Anahtarın kopyasını Seokjin sayesinde çıkarmıştı.
Jin anahtarını çalıştığı yere giderken evin önünde düşürmüştü. Yoongi ise 'şans eseri' oradan geçerken anahtarı bulmuş ve böyle durumlar için bir kopyasını çıkarmıştı.
Eh narin çiçeğinin ona ne zaman kırılacağı belli olmuyordu.
Anahtarı kilide sokup çevirdi. Açılan kapıyı eliyle itip içeri girdi.
●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●
İki ev arkadaşı aralarında yaptıkları şakalara gülerek yemeklerini hazırlarken duydukları kapı sesiyle birbirlerine baktılar.
"Seokjin Hyung?"
"Hoseok?"
"Kapıyı kilitlememiş miydin?"
"Kilitledim."
"O zaman giren kim?"
"Hırsız olmasın. Ya gelip bize-"
Karşısındaki küçüğün korkulu bakışlarını farkedince eliyle susmasını işaret etti.
Yaklaşan adım seslerini dikkatlice dinledi.
Ses çıkarmamaya özen göstererek dolabı açtı ve iki tane tava alıp birini Hoseok'a uzattı.
Hoseok titreyen elleriyle tavayı tutup hyungunun arkasına düştü.
İkili adım seslerinin geldiği salona girdiklerinde Jin yabancının kim olduğuna bakmadan tavasını kaldırdı.
Hoseok ise şaşkınlık ve biraz da korkuyla karşısındaki bedene bakıyordu.
Yoongi ise girer girmez gördüğü iki kişiden kalbini böylesine attırana bakarak gülümsedi.
"Merhaba sevgilim. Beni gördüğüne şaşırmış gibisin."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Saplantı -Sope-
Fanfiction"Beni öldüremezsin, beni başından atamazsın, benden uzak olamazsın. Tek yolun beni sevmek..." 🔞Rahatsız Edici İçerik🔞
