𝐌𝐮𝐫𝐝𝐞𝐫 𝐎𝐟 𝐋𝐨𝐯𝐞 || 𝐇𝐲𝐮𝐧𝐈𝐧.

ʚ 𝟎.𝟎 ❝𝑻𝒂𝒏𝜾𝒕𝜾𝒎❞

Hyunjin, evlatlık olduğunu öğrendiğinden beri herkese farklıydı. Ne annesi ne babasına sevgi duyuyor ne de kardeşi (!) jeongin'i aynı görüyordu. Şimdi ise onlara baktı...

Hyunjin, için her şey bitmişti. Yaşadığı ve yaşattığı şeyler onu bitirmişti. Yavaş yavaş etrafındaki insanlar da bitiyor, bitiriyordu.

Şu an elinde bir bıçak olmasının sebebi de buydu. Kaybedecek bir zerresi dahi yoktu. Karşısında ailesinin her üyesi sandalyeye bağlı şekilde dururken bile yoktu. Olması içinde savaşmıyordu.

Belki de vardı, kim bilir? Ama o farkında değildi...

Yang Jeongin.

İleride tek kaybedeceği şeyi olan insan. Şu an o da sandalyelerin birinde oturup çırpınıyordu. Hyunjin, evlatlıktı. Yani herhangi bir bağları yoktu.

Ama ailesinde tek öldürmediği kişi oydu. Nedenini bilmiyordu öldürmemesi gerektiğini hissetmiş, sadece acı çekmesine izin vermişti...

Sandalyede bağlı olan ailesine baktı tekrar. Anne ve babası çoktan kan kaybından ölmüşken jeongin, yanaklarından süzülen yaşlarla onlara bakmamaya çalışıyor ve hyunjinin neden böyle yaptığını anlamaya çalışıyordu. Nefesini tuttu ve hıçkırarak hyunjine baktı.

- Neden..? Neden yaptın hyung?

Hyunjin, Jeongin'in acılı sesini duyduğunda en derinlerinde bir sızı hissetti. Bu ilk defa olmuyordu. Jeongin ona ne zaman "hyung" dese hyunjinin kalbi deli gibi ağrıyordu. Elindeki bıçağı masaya koydu. Üstü başı, elleri kan içindeyken jeongine ilerledi. Kendinden yalnızca birkaç ay küçük olan erkeğin yüzünü elleri arasına alıp gözyaşlarını sildirirken tilki gözlerinin içine baktı.

- Eğer bana hyung demeyi bırakmazsan jeongin..

Sandalyede ölü halde oturan anne ve babasını işaret edip devam etti sözlerine.

- Sonun onlar gibi olur. Anladın mı?

ㅁㅇㅁㅇㅁㅇㅁㅇㅁㅇ
Bu konuyu onlyhyunin den arakladım. Yazamayacak kadar çok fici var. İstedim verdi. Umarım hakkıyla yazabilirim 🤲🏻

Şurda bi yorumlarınızı alayım nasıl sizce?