The Minister ; TaeKook

11. Bölüm

"Bana bakma Jungkook hedefe bak." Taehyung başında dururken Jungkook'un silah tutan eli titriyordu. Silahını taşlar üzerinde duran kola kutularına hedef almış olmasına rağmen kararsız bakışlarla Taehyung 'a bakıyordu. Yapmak istemiyordu. Bir yanı korktuğu için bırakmak istiyor diğer yanı yapması gerektiğini bildiği için kendini zorluyordu. Taehyung ile savunma dersleri yaklaşık yarım saat daha sürmüştü. Jungkook daha önce hiçbir konuda bu kadar zorlandığını hatırlamıyordu. İlk on dakika da bile bütün vücudu kan ter içinde kalmıştı. Taehyung tüm gücünü üzerinde kullanırken Jungkook için karşı gelmek kolay değildi.  

Jungkook için kolay olmayan bir diğer şey ise tüm vücudunu sarsan o garip hislerdi. Taehyung'un ona her yakın temasıyla Jungkook teninde sıcak kıvılcımlar hissediyordu. Düşmemek için Taehyung 'a tutunduğu anı tekrar düşündü Jungkook. Jungkook heyecandan öyle derin nefesler alıyordu ki bir an kalbinin göğüs kafesini parçalayıp çıkacağını düşünmüştü. Taehyung onu serbest bıraktığında Jungkook birkaç saniye daha kendine gelememişti. Jungkook düşüncelere dalmışken gözü odağını kaybetmişti. Taehyung bir eliyle Jungkook'un silahı kavrayan kolunu tutup düzelttiğinde kendine gelmek için kafasını iki yana salladı.  

İlk önce Taehyung 'un eline sonrada gözlerine baktığında Taehyung 'un kendisine çok yakın olduğunu fark etti. Jungkook birkaç kere göz kapaklarını kırpıştırdı.  

"Jungkook iyi misin?"  

"Huh- Ben iyiyim." Taehyung sorduğunda Jungkook hızla cevap verdi.  

"Korkmanı anlıyorum ama en azından deneyebilirsin." Taehyung , Jungkook'a söylediğinde sorar gözlerle kaşlarını kaldırmıştı. "Bu silah kullanımı en kolay silahlardan biridir. Senin gibi biri bunun altından çok kolay kalkabilir." Taehyung, Jungkook'u cesaretlendirdi. Ama Jungkook için durum tamamen farklıydı. Taehyung konuşurken hareket eden dudaklarına odaklandığını fark ettiğinde Jungkook kendini bir adım geri çekti. Taehyung 'dan mı yoksa kendinden mi kaçıyordu bunu bilmiyordu. Jungkook kaşlarını çatarak öksürdü.  

Kendine gelerek karşısındaki hedefe tekrar nişan aldı. "Yapacağım." Dedi kararlı bir sesle.  

"Omuzlarını düşürme, göğsünü gergin tut, ayaklarının yere sağlam bastığından emin ol" Taehyung söylerken Jungkook bir bir Taehyung 'un emirlerini yerine getiriyordu. "Gözlerini hedeften ayırma."  

"Şimdi ateş et!" Taehyung söylediğinde birden havayı güçlü bir patlama sesi yardı ama kurşun taştan sekmişti. Hedefi vuramadığını göre Jungkook üzüntüyle yüzünü düşürdü.  

"Olmadı."  

"Olacak tekrar dene."  

Jungkook yaklaşık yirmi dakika daha farklı uzaklıklardan atış yapmayı denedi ama sonu hep hüsrandı. En yakını üzerinde bulunduğu taştan sekip toprağa gömülüyordu. İki kutu merminin sonuna geldiğinde Jungkook silahı sinirle yere attı. "Olmuyor! Hiçbir zaman yapamayacağım." Jungkook hiddetle ters yöne doğru yürürken Taehyung peşinden koştu ve kolundan tutup Jungkook'u kendine çevirdi.  

"İlk günden mükemmel bir iş çıkarmayı zaten düşünemezsin Jungkook."  

"Gözü görmeyen biri bile benden daha iyi atış yapar Taehyung bana cesaret verip durmayı kes. Ben umutsuz bir vakayım." Jungkook kolunu Taehyung 'un elinden kopardığında söyledi. Kaşlarını çatmıştı. Kendine deli gibi sövüp bağırmak istiyordu. Yerdeki kuru otları tekmelediğinde ilk defa ağzından ufak bir küfür savurmuştu. "Siktir."  

Taehyung sakinleşmesi için birkaç saniye ona zaman verdi. "Bak Jungkook." Dedi Taehyung. Ses tonu alçaktı. "Seni ilk kez gördüğümde çalışanlarının hayatını zehir eden sert patronlardan olduğunu düşünmüştüm ama seni tanıdıkça bunun öyle olmadığını, sadece çalışanlarının işinde daha iyi olmalarını istediğini anladım. Min-Jun'un bir haftada yazdığı konuşmayı dört saat içerisinde baştan yazmasını istediğinde o pes edip yetiştiremeseydi ne olurdu? Büyük ihtimalle akşam haberlerinin alay konusu olurdun. Yani demek istediğim şey. Şimdi, Şuan pes edersen ilerde olduğundan daha kötü bir durumda kendini bulduğunda hiç şaşırma derim." Taehyung söylediğinde Jungkook alt dudağını ısırarak uzaklara bakındı.