Όταν ξύπνησε ο Άδης το επόμενο πρωί, η Περσεφόνη δεν ήταν δίπλα του. Αντιθέτως, ανοίγοντας διάπλατα τα μάτια του και κοιτάζοντας τριγύρω, την εντοπίζει λίγα μέτρα μακριά του, να καθαρίζει τα χέρια της στο ποτάμι.
Τα χέρια της ήταν γεμάτα με αίματα και το πρώτο πράγμα που ο Άδης έκανε ήταν να συγχυστεί μαζί της.
«Θέλω να ακούσω την καλύτερη δικαιολογία. Έχω την ανάγκη να μου πεις το καλύτερο σου ψέμα.»
«Γιατί να σου πω ψέματα αγάπη μου;»
«Δεν θέλεις σοβαρά να απαντήσω σε αυτήν την ερώτηση.»
Του χαμογελάει και αυτός παίρνει τον χρόνο του. Σηκώνεται από το γρασίδι και μονάχα από τον τρόπο που ο ήλιος κλεφτά φιλάει το μαλλί του, νιώθει ανακούφιση που ξυπνάει σε αυτόν τον Κόσμο. Κι ας ήταν πιο ήσυχα σπίτι.
Η Περσεφόνη έχει βάλει ρούχα διαφορετικά από αυτά που ο Άδης θυμόταν να της βγάζει το προηγούμενο βράδυ. Πρόκειται για ένα καφέ φόρεμα που φτάνει μέχρι τον αστράγαλό της, τα μανίκια της είναι σηκωμένα, το δέρμα της γεμάτο σταγόνες κόκκινου.
Τα ρούχα αυτά δεν ήταν δικά της, αυτό ήταν δεδομένο. Η πρώτη του σκέψη, ολόσωστη μάλιστα, είναι πως τα έκλεψε από τα άτομα που τόσο απερίσκεπτα σκότωσε. Η σκέψη τον εκνευρίζει ξανά.
Παρά την θέση του στον Κάτω Κόσμο, ο Άδης ποτέ δεν θα ξεπερνούσε τον πανικό που βίωνε κάθε φορά που χανόταν κάποιος πριν την ώρα του. Ούτε καν η σκέψη πως κανένας δεν πέθανε νωρίτερα από την μοίρα του δεν βοηθούσε. Η Περσεφόνη έβλεπε τον θάνατο ως την συνέχεια τής ζωής σε μία άλλη μορφή από την προηγούμενη, ο Άδης διαφωνούσε και ίσως για αυτό έφταιγαν οι συνθήκες της αρπαγής του, το πως έχασε την οικογένειά του.
Για αυτόν, το να σκοτώνει η Περσεφόνη δίχως έλεος στα πλαίσια μιας γελοίας βεντέτας δεν ήταν απλά απογοητευτικό, ήταν εξοργιστικό.
«Είσαι αναστατωμένος.»
«Το καταλαβαίνεις από τον τρόπο που σε κοιτάω ή χρειάζεται να με διαβάσεις για να το κάνεις;»
Ξεφυσάει στα λόγια του. Τα χέρια της πλέον καθαρά με το αίμα στα χέρια της να είναι πλέον μονάχα μια ανάμνηση, ένα φάντασμα.
«Μίλα.» συνεχίζει εκείνος, μια διαταγή που πετάει κοφτά και τελικά βυθίζει στο ποτάμι. Η Περσεφόνη δεν τα πήγαινε καλά σε αυτές τις λέξεις που ζητούσαν υπακοή.
«Το να προσποιηθείς δύο ανθρώπους δίχως καμία ιστορία είναι ακατόρθωτο.»
«Αρχικά το να λες ψέματα είναι δεύτερη φύση για τους Θεούς. Εχεις ακούσει για τον πατέρα σου; Αυτός πώς τα καταφέρνει;»
YOU ARE READING
A Damnéd Sin - discontinued
Fantasy➵ persephone x hades retelling «Ποια ήταν η χειρότερη στιγμή τής ζωής σου;» «Όταν ξύπνησα στην αγκαλιά σου και το άγγιγμα σου δεν με αηδίαζε πια, η ζέστη σου ήταν γλυκιά και το δέρμα σου ήταν σημαδεμένο από εμένα τον ίδιο.» ©2021-2023 All rights re...
