Kochi Ga Yoi_SakuAtsu

Bölüm 1

"Daha kaç kere söylesem anlayacaksın geri zekalı kardeşim?"

"Mantıklı şeyler söylemeye başlamadan konuşma benimle."

"Ona aşıksın ve farkında değilsin."

"Değilim."

"Onunla flört edip duruyorsun."

"Senin aksine ben çekici bir insanım kardeşim, sıradan davranışlarım insanların yüzünü kızartıyor ve etkiliyorsa buna bir şey yapamam."

"İnsanların yüzünü kızartıyor ama anladığın gibi değil, senin adına utanıyorlar."

Atsumu daha hızlı koşmaya başladı. Aklındaki düşüncelerden başka nasıl kaçabileceğini bilmiyordu. Antrenmandan önce kardeşine uğramak pek de iyi bir fikir değildi belli ki. Şimdi aklından çıkaramadığı kişi tam önünde koşuyordu. Simsiyah saçları ensesine dökülüyordu, beyaz tişörtü terden birkaç yerde sırtına yapışıyordu. Bu histen tüm varlığıyla nefret ettiğine emindi. Gözü aşağı indi kalçasına, orada çok fazla takılı kalmasına izin vermedi. Kısa şortunun altında kaslı ama düzgün bacaklarına baktı. Vücudu çok güzel diye geçirdi aklından. Başını öfkeyle iki yana salladı. "Sporcuyuz biz tabii ki hepimizin vücudu çok güzel." diye söylendi. Temposunu hızlandırdı.

Farkında bile değildi herkesi geçmişti. Aptal Osamu diye geçirdi aklından. Saçmalıyordu yine. Kiyoomi'nin harika göründüğünü, çok seksi ve çekici olduğunu inkar etmek aptalca olurdu ama ona aşık değildi.

"-umu-saaaan! Atsumu-saaan!" Hinata'nın sesiyle kendine geldi. Temposunu yavaşlattı.

"Koç yavaşlasın dedi, böyle koşabiliyorsan geçen maçta kurtaramadığın sayılar için senden açıklama bekliyormuş."

"Ne?"

"Yavaşla diyorum, herkes bitirdi koşuyu Atsumu-san." dedi Hinata her zamanki parlak gülüşüyle.

"Ah tamam sağ ol." Beraber hafif tempoda koşarak bitirdiler koşularını.

Herkes duşlara gidiyordu, antrenman bitmişti. Soyunma odasına gittiğinde Kiyoomi çoktan çıkmıştı duştan. Hatta giyinmeye başlamıştı. Bunu gördüğünde anlık bir hayal kırıklığı yaşadı. Bunu fark ettiğinde ise daha çok öfkelendi. Aptal kardeşim aklımı karıştırdı sadece diye düşündü. Neyse ki Bokuto şampuan şişesini mikrofon yapmış şarkı söylerken o kadar gürültü yapıyordu ki kendi düşüncelerine dikkatini veremiyordu.

Hızlıca duş aldı ona yetişmek istiyordu. "Omi-kuuun!" otoparkta seslendi ona.

"Ne oldu?" yorgun ve sıkılmış görünüyordu.

"Beni eve bıraksana."

"Arabama kimseyi almam, prensip meselesi."

"Geçen gün Akaashi'yi aldın."

"O benim arkadaşım."

"Ben de senin arkadaşınım."

"Takım arkadaşımsın."

"Evet daha özel." dedi havalı bir gülüşle. "Arabam Osamu'da birkaç gün."

"Üzgünüm gerçekten, işim var. Görüşürüz yarın."

"Tamam görüşürüz."

Kalbinde garip bir duygu hissetti, az önceki hayal kırıklığına çok benzetmişti bunu. Kendini kötü hissetmeye başladı bir anda. Otoparka yürüyen birkaç takım arkadaşını gördü. Her zamanki neşeli haline girecek gücü bulamadı kendinde. Uzaktan el salladı onlara, çantasını sırtına atıp daha fazla beklemeden çıkışa yürüdü.