Bu adamı tanımıyordum. Korumalar nerdeydi üstelik ? Eve nasıl girmişti?
Adamı zar zor ayıptır söylemesi iki eşşek gücündeydi koltuğa taşıdım. Bi hırsıza niye bunu yaptığımı sormayın bende bilmiyorum.
Korumaları çağırmak için gittiğimde kapıda olmadıklarını gördüm.
Tekrar içeri girdim. Hem deli gibi korkuyor hem de adam uyanmasın istiyordum. Kıpırdar gibi olduğunda uyanıcağını anlamış elime sopayı tekrar almıştım.
Hafiften gözlerini açmıştı. Etrafı soruşturuyodu. Eli birden kafasının arkasına gitti. Beni farkettiğinde durdu ve gözlerime baktı.
"Sen benim kafama mı vurdun ? "
"Evet. Evime hırsız gibi girersen vururum."
Yavaşça ayağa kalktı. Bu adam bana gücünü biraz kullansa bi bok yapamazdım karşısında. Neyin cesaretiydi bu ?
Bana doğru yaklaştığında bende geri gittim. Bana iyice yaklaşıp ellerini boğazıma götürüp sıkmaya başladı.
Tüm gücünü kullanıyordu sanki. Ellerimle biraz olsun yer açmaya çalışıyordum ama gücüm yeterli değildi.
Gözlerini de deli gibi açmış dilini ikiye katlamıştı. Psikopat gibiydi.
Nefes alamıyordum. Almaya çalışsamda bu daha çok nefes harcamaktan başka bi işe yaramıyordu. Çığlık atıp bağırmak istiyordum.
Bi yerlerden birisi bana sesleniyordu sanki. Bi yerden adımı duyuyordum.
Gözlerim yavaş yavaş bulanıklaşmaya başladı.
"Kayla Hanım Kayla Hanım!"
Israrla biri bana sesleniyordu ama ses çok uzaktaydı.
Cevap veremiyordum sesim çıkmıyordu.
Sarsılmamla gözlerimi açtım. İlk yaptığım şey derin bi nefes almak oldu.
Derin derin nefesler alıp öksürüyordum.Ciğerlerime yeterince nefes çektiğimde etrafıma baktım. Boğazımı sıkan adam yoktu. Ateşin korumalarından başka kimse yoktu.
Bana sürekli iyi olup olmadığımı soruyorlardı. Biri bana su getirmiş içmem için elime veriyordu. Ama kendimi o bardağı tutucak kadar güçlü hissetmiyordum. Yine de bi şekilde elime almış su diye bağıran ciğerlerime sıvıyı gönderdim.
Elim titrerken içmek zor olsada içmiştim.
Her şeyi şimdi anlıyordum aslında. Karanlıkta tek başıma kaldığım için panik atağım tutmuştu ve o gördüğüm her şey halisünasyondu.
Bu düşünceler aklıma dolunca daha çok ağlamaya başladım.
Beni tek başıma bırakmıştı. Koskocaman evde bi başıma bırakıp belkide şimdi keyif yapıyordu.Etrafımdaki herkesi görmezden gelerek yavaş adımlarla odama gittim. Hala titiriyo ve hıçkırarak ağlıyordum.
Odaya çıktığımda yatağın içine girip kafama kadar çektim örtüyü.
Kaybolmak istiyordum. Bu yatağın içine gömülüp bi daha çıkmamak istiyordum.
Ateşi asla affetmicektim. Benimle ilgili her şeyi bilen biri bunu bilmiyor olamazdı. Evet beni bilerek buraya bırakmış olmasına bende inanmazdım ama öfkesi gözünü öyle bi kör etmişti ki belkide unutmuştu.
_______________________Yüzümde hissettiğim öpücüklerle uyandım. İlk başta nerde olduğumu anlamaya çalıştım. Tabi bu uzun sürmedi. Zaten gözlerimi açar açmaz karşımda Ateşi gördüm .
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GÜZEL KIZIM
ChickLit-Sevgiye muhtaçsın. Ama bunu kabullenemicek kadar egolusun. -Kes sesini dedim . Bi bok bildiğin yok. -Noldu Ateş Soylu ? Gerçekler acıttı mı ? diye bağırdım. Canımı yakıyodu. Canını yakmak istiyodum.