"Gözler size asla yalan söylemezler.Bir insanın bakışları konuşmadan da bir şey anlatmanın en iyi yoludur."
Kolundaki ve gözlerindeki acıyla uyandı Naz.Gözlerini açtığında beyaz bir tavana bakıyordu,burnuna gelen koku hiç sevmediği bir kokuydu.Hastane kokuyordu yani ölüm kokuyordu onun için..
Nazın uyandığını gören Leya hemen yanına geldi.
"Kuzum nasılsın iyi misin?Dur hemen hemşireyi çağırayım."dedi Leya ve odadan çıktı.Hemşireyi çağırmaya giderken orada oturup bekleyen Efeyi gördü,yanından geçerken ona kötü bir bakış attı ve hemen karşı odada olan hemşirenin yanına gitti.
"Hemşire hanım arkadaşım uyandı."dedi Leya.
"Hemen geliyorum."dedi hemşire.
Beraber revire geri döndüler ve hemşire Nazı kontrol etti.
"Korkulacak bir şey yok,sadece tansiyonu düşmüş ve panikatağı tetiklendiği için bayılmış.Sakinleştirici bir serum verdim,serum bittiğinde iyi olacaktır ama panikatağını tetikleyen ne ise ondan bir an önce kurtulmalı yoksa bu tarz ataklar çok fazla olmaya başlayabilir.Geçmiş olsun."dedi hemşire ve odadan çıktı.
"İyi misin bebeğim?"dedi Ülkü.
"İyiyim merak etmeyin."dedi Naz kısık bir sesle.Hala başı dönüyordu.
"Naz biz bu Efeye gidip dalalım mı?"dedi Alisa.
"Gereksiz insanlar için kendinizi yormayın kızlar."dedi Naz.
"Nasıl ya onun yüzünden bu haldesin"dedi Leya.
"Evet onun yüzünden oldu ama ben kendim halledeceğim sağ olun."dedi Naz.
Diğerleri her ne kadar ikna olmasa da onayladılar.
Naz damarlarında gezen sıvıyı hissedebiliyordu ve içinin uyuştuğunu da hissediyordu.
Kızlar Nazın başında beklerken içeri birisi girdi.
İçeri giren kişiyi gördüklerinde hepsi ayaklandılar.
"Senin ne işin var burda be çık dışarı!"diye bağırdı Ülkü.
"Neden geldin noldu?"diye sordu Leya.
Efe yavaşça Nazın yanına doğru gitti ve orda durdu.
Naz etrafına boş boş bakıyordu,gelen sesleri yavaş yavaş duymamaya başlıyordu.
"Lütfen hemen yükselmeyin sadece özür dilemeye geldim"dedi Efe pişmanmış gibi bir ses tonuyla.
"Öyle mi dile bakalım özrünü"dedi Leya.
"Kızlar siz çıkın ben hallederim"dedi Naz.
"Emin misin Naz?"diye sordu Leya.
"Eminim"dedi Naz.
"Bir şey olursa bağır Naz"dedi Ülkü göz kırparak.
Sonra hepsi odadan çıktı.
Efe Nazın biraz daha yakınına geldi.
"Ben gerçekten özür dilerim,böyle olacağını bilemezdim.Kusura bakma gerçekten,geçmiş olsun."dedi çok samimi bir sesle Efe.
Naz duyduğu sözlerle kısa bir süre şaşırsa da gerçekten ona iyi davranmaya başladığını sanacak kadar saf değildi.Anlamıştı yapmacıklığını ama bozuntuya vermedi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Papatyalar Ölmez
Romance"Soğuk bir evde yerde yatan binlerce kanlı papatya vardı,o gün içimdeki çocuk da o papatyalar gibi ölmüştü." Yanaklarımdan akan yaşlarla beraber soğuk bedenimi saran sıcak kolları hissettim.Yüzüme sıcacık nefesi değerken keşke biraz daha vaktim olsa...
